Wyjaśnienie: drukować więcej pieniędzy, czy nie
Gdy gospodarka stoi w martwym punkcie, na rynku nie ma wystarczającej ilości pieniędzy, aby rząd mógł pożyczyć. Czy może poprosić RBI o wydrukowanie większej ilości pieniędzy? Jak działa ten proces i jakie są argumenty przeciwko niemu?
Finanse rządu były już nadmiernie rozciągnięte w czasie kryzysu, a jego deficyt fiskalny (całkowita kwota pożyczek na wypełnienie luki między wydatkami a dochodami) znacznie przekroczył dopuszczalny limit. (Źródło: Bloomberg) Rozprzestrzenianie się COVID-19 oznaczało, że indyjska gospodarka, która już gwałtownie zwalniała w ciągu ostatnich kilku lat, całkowicie utknęła w martwym punkcie. Większość szacunków sugeruje, że PKB Indii (produkt krajowy brutto) ledwie wzrośnie w bieżącym roku finansowym — to znaczy, jeśli nie skurczy się, jak ma to miejsce w większości głównych gospodarek świata.
Jaki jest powód tej jesieni? Wraz z ogólnokrajową blokadą spadły dochody, podobnie jak poziom konsumpcji. Innymi słowy, popyt w gospodarce na towary (powiedzmy pizzę lub samochód) i usługi (np. strzyżenie lub wakacje) spadł.
Co można zrobić, aby zwiększyć popyt? Ludzie potrzebują pieniędzy. Ale oczywiście kto da im pieniądze. Od najwyższych rangą prezesów po pracowników osieroconych, dochody mocno ucierpiały, jeśli nie całkowicie wyschły.
Kto co robi?
Ze swojej strony Bank Rezerw Indii (RBI) stara się zwiększyć płynność systemu finansowego. Kupił obligacje rządowe z systemu finansowego i zostawił go z pieniędzmi. Większość banków nie chce jednak udzielać nowych kredytów, ponieważ mają awersję do ryzyka. Co więcej, ten proces może zająć trochę czasu.
Finanse rządu były już nadmiernie rozciągnięte w czasie kryzysu, a jego deficyt fiskalny (całkowita kwota pożyczek na wypełnienie luki między wydatkami a dochodami) znacznie przekroczył dopuszczalny limit.
Wahania zadłużenia Wielkiej Brytanii na przestrzeni trzech stuleci. Nie ma idealnego poziomu zadłużenia. Kliknij, aby powiększyć W obecnej sytuacji, w normalnych okolicznościach, tylko dlatego, że gospodarka utknęła w martwym punkcie, a rząd nie będzie uzyskiwał dochodów, oczekuje się, że deficyt budżetowy sektora instytucji rządowych i samorządowych (tj. stanów Center plus) wzrośnie do około 15% PKB, gdy dopuszczalny limit to tylko 6%.
Co więcej, jeśli rząd miałby zapewnić coś w rodzaju pakietu ratunkowego lub pomocowego, musiałby pożyczyć ogromną kwotę. Deficyt fiskalny przejdzie przez dach.
Wyjaśniono: Jak COVID-19 szkodzi kursowi wymiany rupii z innymi walutami
Co więcej, aby rząd mógł pożyczyć pieniądze, rynek powinien je mieć jako oszczędności. Dane pokazują, że oszczędności gospodarstw domowych spadają i ledwo wystarczają na sfinansowanie bieżących potrzeb pożyczkowych rządu. Inwestorzy zagraniczni również wycofują się i pędzą do bezpieczniejszych gospodarek, takich jak Stany Zjednoczone, i nie chcą pożyczać w czasach takiej niepewności.
Tak więc na rynku nie ma wystarczającej ilości pieniędzy, aby rząd mógł pożyczyć. Co więcej, ponieważ rząd pożycza więcej od rynku, podnosi stopę procentową.
W związku z tym w normalnych ramach ekonomicznych sytuacja może się tylko pogorszyć, zanim się poprawi, a proces zdrowienia może być boleśnie powolny i pełen trudności, w których dzieci nie otrzymują wykształcenia, głodni nie otrzymują odpowiednich posiłków i itd.
Ale jest rozwiązanie — bezpośrednia monetyzacja deficytu budżetowego.
Czym jest bezpośrednia monetyzacja deficytu?
Wyobraź sobie scenariusz, w którym rząd bezpośrednio zajmuje się RBI — z pominięciem systemu finansowego — i prosi go o wydrukowanie nowej waluty w zamian za nowe obligacje, które rząd daje RBI. Teraz rząd miałby gotówkę do wydania i złagodzenia stresu w gospodarce — poprzez bezpośrednie przekazywanie zasiłków dla ubogich, rozpoczęcie budowy szpitala lub dopłaty do wynagrodzeń dla pracowników małych i średnich przedsiębiorstw itp.
Zamiast drukowania tej gotówki, która jest zobowiązaniem dla RBI (przypomnijmy, że każdy banknot ma gubernatora RBI, który obiecuje zapłacić okazicielowi wyznaczoną sumę rupii), otrzymuje obligacje rządowe, które są aktywami dla RBI, ponieważ takie obligacje zawierają obietnicę rządu spłaty wyznaczonej sumy w określonym terminie. A ponieważ nie oczekuje się, że rząd będzie niewypłacalny, RBI jest posortowany w jego bilansie, nawet jeśli rząd może kontynuować ponowne uruchamianie gospodarki.
Różni się to od pośredniego zarabiania, które RBI robi, gdy przeprowadza tak zwane operacje otwartego rynku (OMO) i/lub kupuje obligacje na rynku wtórnym.
Czy inne kraje robią to, aby przeciwdziałać kryzysowi gospodarczemu związanemu z COVID-19?
Tak. W Wielkiej Brytanii 9 kwietnia Bank Anglii przyznał rządowi możliwość bezpośredniej monetyzacji, mimo że Andrew Bailey, gubernator Banku Anglii, do ostatniej chwili sprzeciwiał się temu ruchowi.
Czy Indie kiedykolwiek to zrobiły w przeszłości?
Tak, do 1997 r. RBI automatycznie monetyzował deficyt rządu. Jednak bezpośrednia monetyzacja deficytu budżetowego ma swoje wady. W 1994 roku Manmohan Singh (były gubernator RBI, a następnie minister finansów) i C Rangarajan, później gubernator RBI, postanowili zakończyć ten obiekt do 1997 roku.
Teraz jednak nawet Rangarajan uważa, że Indie będą musiały uciec się do monetyzacji deficytu. Monetyzacja deficytu jest nieunikniona. Tak duży wzrost wydatków nie może być zarządzany bez monetyzacji długu publicznego – powiedział niedawno.
Dlaczego więc rząd nie prosi RBI o dodruk nowych pieniędzy?
Bezpośrednia monetyzacja deficytu jest bardzo kontrowersyjną kwestią. Inny były gubernator RBI, D Subbarao, niedawno przed nim ostrzegał. Subbarao napisał w Financial Times: Nie ma wątpliwości, że Indie muszą pożyczać i wydawać więcej w tym kryzysie; jest to imperatyw moralny i polityczny. Ale New Delhi nie powinno zapominać, że jego dotkliwy kryzys bilansu płatniczego w 1991 roku i kryzys bliski kryzysu w 2013 roku były w istocie wynikiem nadmiernej rozrzutności fiskalnej.
Ekspresowe wyjaśnieniejest teraz włączonyTelegram. Kliknij tutaj, aby dołączyć do naszego kanału (@ieexplained) i bądź na bieżąco z najnowszymi
Jakie są główne problemy z bezpośrednią monetyzacją deficytu budżetowego?
Główny argument przeciwko niemu dotyczy nie tyle jej wszczęcia, ile jej końca. Idealnie, narzędzie to daje rządowi możliwość zwiększenia ogólnego popytu w czasie, gdy popyt prywatny spadł — tak jak ma to miejsce obecnie. Ale jeśli rządy nie wyjdą wystarczająco szybko, to narzędzie zasiewa również ziarno kolejnego kryzysu.
Oto jak: Wydatki rządowe wykorzystujące te nowe pieniądze zwiększają dochody i zwiększają prywatny popyt w gospodarce. Tym samym napędza inflację. Niewielki wzrost inflacji jest zdrowy, ponieważ zachęca do aktywności biznesowej. Ale jeśli rząd nie zatrzyma się na czas, coraz więcej pieniędzy zalewa rynek i tworzy wysoką inflację. A ponieważ inflacja ujawnia się z opóźnieniem, często jest już za późno, zanim rządy zdają sobie sprawę, że zapożyczyły się w nadmiernych ilościach. Wyższa inflacja i wyższy dług publiczny stanowią podstawę do niestabilności makroekonomicznej, o czym wspomniał Subbarao.
Do jakiego poziomu dług publiczny powinien być idealnie ograniczony?
Chociaż nie ma idealnego poziomu zadłużenia (patrz wykres, który pokazuje, jak dług rządowy w Wielkiej Brytanii zmieniał się przez trzy stulecia), większość ekonomistów uważa, że rozwijające się gospodarki, takie jak Indie, nie powinny mieć długu wyższego niż 80-90% PKB. Obecnie w Indiach jest to około 70% PKB.
Nie przegap „Explained: Jak RBI radzi sobie z „Wielką blokadą”
Powinna zobowiązać się do zaciągnięcia z góry określonej kwoty dodatkowego kredytu i odwrócenia działań po zakończeniu kryzysu. Tylko takie wyraźnie potwierdzone ograniczenia fiskalne mogą utrzymać zaufanie rynku do wschodzącej gospodarki, napisał Subbarao.
Innym argumentem przeciwko bezpośredniej monetyzacji jest to, że rządy są uważane za nieefektywne i skorumpowane w swoich wyborach dotyczących wydatków – na przykład, kogo ratować i w jakim stopniu.
Podziel Się Z Przyjaciółmi:
