Wyjaśnienie: Dlaczego 160-letni Władywostok ma chińskie powiązania

Zanim Kraj Nadmorski, którego administracyjną stolicą jest Władywostok, stał się terytorium Rosji w 1860 r., była to stosunkowo niewielka osada mandżurska pod zwierzchnictwem dynastii Qing.

W zeszłym tygodniu, kiedy rosyjska ambasada opublikowała wideo na Weibo z okazji 160. rocznicy założenia Władywostoku, kilku chińskich dyplomatów i dziennikarzy ostro skrytykowało Rosję na platformach społecznościowych. (Zdjęcie: Wikimedia Commons)

Gdy 2 lipca Władywostok, główne miasto rosyjskiego Dalekiego Wschodu, obchodził 160. rocznicę jego założenia, wywołało to falę nadużyć ze strony chińskich użytkowników mediów społecznościowych na różnych platformach, którzy twierdzili, że terytorium Kraju Nadmorskiego, którego Władywostok jest stolica administracyjna historycznie należała do Chin.

Choć twierdzenia te nie zostały oficjalnie zatwierdzone przez chińskie MSZ, pojawiają się w czasie, gdy kraj ten był szczególnie agresywny w kontekście sporów terytorialnych w regionie. Obecnie Chiny są uwikłane w nowe spory z Bhutanem, oprócz toczących się sporów terytorialnych z udziałem Indii, Tybetu i Morza Południowochińskiego.

Zanim Kraj Nadmorski stał się terytorium Rosji w 1860 r., była to stosunkowo niewielka osada mandżurska pod zwierzchnictwem dynastii Qing. W tym czasie Władywostok nazywano Haishenwei lub Zatoką Ślimaka Morskiego.

Artem Lukin, zastępca dyrektora ds. badań w Szkole Studiów Regionalnych i Międzynarodowych Dalekowschodniego Uniwersytetu Federalnego we Władywostoku, wyjaśnia, że ​​podczas I wojny opiumowej, która miała miejsce między wrześniem 1839 a sierpniem 1842, toczyła się między Wielką Brytanią a dynastią Qing, ta pierwsza rozpoczęła badania i mapowanie tego odcinka wybrzeża. W tym czasie, Lukin mówi, że port we Władywostoku został nazwany przez Brytyjczyków Port May.

W dyskusjach dotyczących wojen opiumowych uwaga skupia się głównie na Wielkiej Brytanii, Francji i Chinach za dynastii Qing, podczas gdy Rosja jest często zaniedbywana. Jednak to ze względu na swoją wyjątkową rolę, szczególnie podczas drugiej wojny opiumowej, Rosja nabyła znaczną część dawnego terytorium Mandżurów, w tym Władywostoku, który jest jej największym portem na wybrzeżu Pacyfiku.

Południowo-wschodnia część Rosji, która graniczy z Koreą Północną i Chinami, historycznie była kością niezgody między Rosją a Chinami, częściowo z powodu twierdzeń Chin, że ten region kiedyś tworzył „Zewnętrzną Mandżurię”. Niektórzy badacze uważają, że termin „Zewnętrzna Mandżuria” został ukuty przez Chiny, aby uwiarygodnić ich roszczenia terytorialne w tym regionie.

Południowo-wschodnia część Rosji historycznie była kością niezgody między Rosją a Chinami, częściowo z powodu twierdzeń Chin, że ten region kiedyś tworzył „Zewnętrzną Mandżurię”. (Zdjęcie: Wikimedia Commons)

Pierwsze spory terytorialne między Chinami a Rosją sięgają XVII wieku, kiedy Rosja zachęcała swoich ludzi do osiedlania się w regionie. Jednak do 1680 r. Chiny przejęły kontrolę nad tym regionem, co ostatecznie doprowadziło do podpisania traktatu w Nerczyńsku w 1689 r. między dynastią Qing a Rosją. Zgodnie z postanowieniami traktatu Rosja zgodziła się na rezygnację z roszczeń do tego obszaru.

Chociaż Rosja oddała to terytorium dynastii Qing, w żaden sposób nie zapomniała o swoich zainteresowaniach na tym obszarze. Właściwy czas na uderzenie nadejdzie 167 lat później, wraz z wybuchem drugiej wojny opiumowej w 1856 roku. Chiny, które podczas tej wojny zostały poturbowane przez Brytyjczyków i Francuzów, dowiedziały się o strategicznej rozbudowie rosyjskiej obecności wojskowej na wspólnej północnej granicy. Rosja byłaby skłonna wycofać wojska tylko w przypadku zrzeczenia się przez Chiny terytorium wzdłuż tej granicy.

W obliczu potencjalnych ataków Rosji z północy i szturmu sił brytyjskich i francuskich na południu, dynastia Qing była zmuszona podporządkować się żądaniom Rosji, aby powstrzymać inwazję na co najmniej jednym froncie. Doprowadziło to do podpisania traktatu z Aigun w 1858 r., który utworzył większość dzisiejszych granic między Rosją a Chinami wzdłuż rzeki Amur. Chińczycy historycznie nazywali ten traktat traktatem nierównym, jednym z wielu traktatów podpisanych między dynastią Qing a sąsiednimi państwami w regionie.

Rosyjski dyplomata hrabia Nikołaj Pawłowicz Ignatiew był świadkiem spustoszenia i grabieży, jakie Brytyjczycy i Francuzi rozpętali na Pekin. (Zdjęcie: Wikimedia Commons)

Rosyjski dyplomata, hrabia Nikołaj Pawłowicz Ignatjew, był świadkiem spustoszenia i grabieży, jakie Brytyjczycy i Francuzi dopuścili się w Pekinie, w tym plądrowania i grabieży oraz podpalenia Starego Pałacu Letniego, specjalnie na polecenie brytyjskiego lorda Elgina. Elgin, mając na uwadze łupy i zniszczenie Zakazanego Miasta, wezwał Chińczyków, aby zasiedli przy stole negocjacyjnym z Ignatyevem jako mediatorem w tak zwanej Konwencji Pekińskiej między Chinami, Rosją, Wielką Brytanią i Francją .

W wyniku tej konwencji w październiku 1860 roku Brytyjczycy zdobyli Półwysep Kowloon i kontrolę nad Hongkongiem. Wśród innych porozumień zalegalizowano opium, co przyniosło korzyści ekonomiczne Francji i Wielkiej Brytanii. Z chińskiej perspektywy umowy te były oparte na wyzysku i mocno wypaczone na korzyść dwóch zachodnich narodów.

Wiedząc, jak rozpaczliwie Chiny starają się chronić swoją stolicę, Ignatiew naciskał na władców Qing, aby zaakceptowali warunki porozumień, a także rzucił na Rosję to, co Chińczycy nazywają Zewnętrzną Mandżurią, obszar znacznie większy niż pierwotnie pragnął. Jedna część tego terytorium nazywa się teraz Krajem Nadmorskim. Według Łukina, rosyjski rząd ustanowił placówkę wojskową w regionie jeszcze przed podpisaniem formalnego traktatu o zaprzestaniu działalności z dynastią Qing.

Ten obszar Kraju Nadmorskiego, wraz z Zatoką Złotego Rogu, ze stolicą administracyjną Władywostoku, stał się dla Rosji ważnym portem morskim i pozwolił na rozszerzenie wpływów gospodarczych i militarnych w tej części Pacyfiku. Znana jest również jako Rosyjska Prowincja Morska. Dziś Władywostok jest bazą dla rosyjskiej Floty Pacyfiku.

Ekspresowe wyjaśnieniejest teraz włączonyTelegram. Kliknij tutaj, aby dołączyć do naszego kanału (@ieexplained) i bądź na bieżąco z najnowszymi

Chińczycy zdawali sobie sprawę, że w umowach popełniono braki, ale dopiero po latach, i byli urażeni nieuczciwością negocjacji. W swojej książce z 2007 roku „Rosyjska polityka wobec Chin i Japonii: okresy Eltsina i Putina” Natasha Kuhrt pisze, że za kadencji Borysa Nikołajewicza Jelcyna, pierwszego prezydenta Rosji, w latach 1991-1999, chińska obecność na rosyjskim Dalekim Wschodzie wzrosła. znacząco w wyniku otwarcia granicy i wzrostu wymiany handlowej między Chinami a Rosją.

Kuhrt pisze, że w Rosji pojawiły się obawy, że może to doprowadzić do powolnego wchłonięcia rosyjskiego Dalekiego Wschodu przez Wielkie Chiny. Kurht pisze: W latach sześćdziesiątych niemiecki sinolog Klaus Mehnert zapytał młodych Chińczyków, którzy dorastali w Chinach Mao, czego nauczono ich o Władywostoku: „Prawie wszyscy odpowiedzieli, że uczono ich, że to miejsce [tj. Władywostok] został nazwany Haishenwei, zanim Rosjanie go zabrali.

W zeszłym tygodniu, kiedy rosyjska ambasada opublikowała wideo na Weibo z okazji 160. rocznicy założenia Władywostoku, kilku chińskich dyplomatów i dziennikarzy zabrało się na platformy mediów społecznościowych, by oskarżyć Rosję za to, co Chińczycy uważają za historyczne krzywdy popełnione przeciwko nim. w odniesieniu do tego terytorium. Shen Shiwei, reporter państwowego nadawcy CGTN, napisał na Twitterze, że post rosyjskiej ambasady w Weibo przywoływał wspomnienia ludzi z tych upokorzonych dni w latach 60. XIX wieku.

Ten tweet z #Rosyjski ambasada do #Chiny nie jest tak mile widziany na Weibo
Historia Władywostoku (dosłownie „Władca Wschodu”) sięga 1860 roku, kiedy Rosja zbudowała port wojskowy. Ale miasto było Haishenwai jako chińska ziemia, zanim Rosja zaanektowała je na mocy nierównego traktatu pekińskiego. pic.twitter.com/ZmEWwOoDaA

— Shen Shiwei沈诗伟 (@shen_shiwei) 2 lipca 2020 r.

Faktem jest jednak, że spory terytorialne między Rosją a Chinami zostały rozwiązane w serii umów granicznych w latach 1991, 1994 i 2004. W ramach tych umów Chiny otrzymały setki wysp na rzekach Argun, Amur i Ussuri. Obejmowały one wyspy Damansky (przemianowany na Zhenbao), Tarabarow (przemianowany na Yinlong) i około 50% wyspy Bolszoj Ussuriysky (przemianowanej na wyspę Heixiazi) w pobliżu miasta Chabarowsk w południowo-wschodniej Rosji.

W lipcu 2008 roku chiński minister spraw zagranicznych Yang Jiechi i rosyjski minister spraw zagranicznych Siergiej Ławrow podpisali dodatkowe porozumienie znane jako chińsko-rosyjskie porozumienie o linii granicznej, które oznaczało wzajemną akceptację wytyczenia wschodniej części granicy chińsko-rosyjskiej. Badacze twierdzą, że status Władywostoku nigdy nie powstał podczas tych rozmów, co wskazuje, że być może Chiny nie uważały tego terytorium za sporne.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: