Gwałt małżeński to przestępstwo w wielu krajach, wyjątek w wielu innych
Podstawy immunitetu małżeńskiego w przypadku oskarżenia o gwałt zostały przedstawione przez prezesa sądu sir Matthew Hale'a w Historii zarzutów koronnych, opublikowanej w 1736 roku. Polska jako pierwsza uznała to za przestępstwo w 1932 roku.
Mężczyzna przewoził dziecko do i ze szkoły, policja powiedziała, że został wysłany do aresztu sądowego. (obraz reprezentacyjny) Indyjskie przepisy dotyczące gwałtów, które stanowią wyjątek dla spraw, w których sprawcą jest mąż, wywodzą się z prawa zwyczajowego. Artykuł 375 indyjskiego kodeksu karnego, który definiuje gwałty, czyni wyjątek dla gwałtu małżeńskiego, stwierdzając: Stosunek seksualny mężczyzny z własną żoną, która nie ma poniżej piętnastu lat, nie jest gwałtem. W poniedziałek rząd centralny złożył oświadczenie pod przysięgą w Sądzie Najwyższym w Delhi, argumentując, że gwałt małżeński nie powinien być kryminalizowany, ponieważ może to zdestabilizować instytucję małżeństwa.
Podstawy immunitetu małżeńskiego w przypadku oskarżenia o gwałt zostały przedstawione przez prezesa sądu sir Matthew Hale'a w Historii zarzutów korony, opublikowanej w 1736 roku, 60 lat po jego śmierci. Napisał: Mąż nie może być winny gwałtu popełnionego przez siebie na swojej prawowitej żonie, gdyż na mocy ich wzajemnej zgody małżeńskiej i umowy żona oddała się w ten sposób swemu mężowi, czego nie może cofnąć. Ta „teoria dorozumianej zgody Sir Hale’a” trafiła do systemu prawnego wszystkich byłych kolonii brytyjskich, które przyjęły system prawa zwyczajowego.
Australia, będąca pod wpływem drugiej fali feminizmu w latach siedemdziesiątych, była pierwszym krajem prawa zwyczajowego, który w 1976 roku wprowadził reformy, które uczyniły z gwałtu w małżeństwie przestępstwo kryminalne. W ciągu dwóch dekad wcześniej kilka krajów skandynawskich i krajów bloku komunistycznego uchwaliło prawa kryminalizujące gwałt na współmałżonku, w tym Szwecja, Norwegia, Dania oraz były Związek Radziecki i Czechosłowacja. Polska w 1932 r. była pierwszą, w której ustawa wyraźnie czyniła z tego przestępstwo. Od lat 80. wiele krajów prawa zwyczajowego ustawowo zniosło immunitet małżeński od gwałtu. Należą do nich Republika Południowej Afryki, Irlandia, Kanada, Stany Zjednoczone, Nowa Zelandia, Malezja, Ghana i Izrael.
Legalizacja przeciwko gwałtowi małżeńskiemu W Stanach Zjednoczonych w latach 1970-1993 wszystkie 50 stanów uczyniło z gwałtu małżeńskiego przestępstwo. Sąd Apelacyjny w Nowym Jorku unieważnił zwolnienie małżeńskie z ich kodeksów w 1984 r. W 1986 r. Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie przemocy wobec kobiet z 1986 r. wezwała do kryminalizacji gwałtu na współmałżonka, co zostało wkrótce dokonane przez kilka krajów, w tym Francję, Niemcy, Holandia, Belgia i Luksemburg. W 1991 r. brytyjska Izba Lordów obaliła zasadę prawa zwyczajowego, że umowa małżeńska oznacza zgodę kobiety na wszelką aktywność seksualną.
W 2002 roku Nepal pozbył się wyjątku dotyczącego gwałtu małżeńskiego po tym, jak Sąd Najwyższy uznał, że jest to sprzeczne z konstytucyjnym prawem do równej ochrony i prawem do prywatności. Stwierdzono, że kwalifikacja prawa, według której czyn popełniony przeciwko niezamężnej dziewczynie staje się przestępstwem i ten sam czyn popełniony przeciwko zamężnej kobiecie, aby nie stał się przestępstwem, nie jest rozsądną klasyfikacją.
Według raportu ONZ Women’s 2011, spośród 179 krajów, dla których dostępne były dane, 52 zmieniło swoje ustawodawstwo, aby wyraźnie uczynić z gwałtu małżeńskiego przestępstwo. Pozostałe kraje obejmują te, które w swoich przepisach dotyczących gwałtu wprowadzają wyjątek dla gwałtu małżeńskiego, a także te, w których taki wyjątek nie istnieje i w związku z tym małżonek może być ścigany na podstawie ogólnych przepisów dotyczących gwałtu.
Podziel Się Z Przyjaciółmi:
