Rekompensata Za Znak Zodiaku
Podstawa C Celebryci

Dowiedz Się Kompatybilności Za Pomocą Znaku Zodiaku

Rakeysh Omprakash Mehra o swoich wspomnieniach, kinie i Indiach

Zdobywca nagrody krajowej Rakeysh Omprakash Mehra, który dorastał w Delhi, w swoich wspomnieniach o tym, co przyniosło jego najbardziej znaną pracę i dlaczego trzeba być zmianą, którą chce się zobaczyć.

Mehra w intymny sposób opisuje swoje sukcesy i porażki, mieszczańskie korzenie i aspiracje, by odnieść sukces.

Kiedy Arun Jaitley, ówczesny minister ds. I&B, spotkał się z filmowcami z Bombaju, aby porozmawiać o cenzurze, filmowiec Rakeysh Omprakash Mehra wspomina, że ​​powiedział: weź nożyczki i wyrzuć je do oceanu. Potrzebujesz certyfikacji, a nie cenzury. Pan Jaitley utworzył komisję (Komisja Benegalska, 2016) z przewodniczącym Shyam babu (Benegal), Kamalem Haasanem, Goutamem Ghose, ja… spędziliśmy nad tym rok, rozmawialiśmy ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, na sali było wystarczające doświadczenie i reprezentacja. Stworzyliśmy prawo, które jemu (zmarłemu Jaitleyowi) się podobało, ale nigdy nie ujrzało ono światła dziennego. Ministerstwo zmieniło się i on (Jaitley) został ministrem obrony, mówi 58-letni Mehra, ze świeżo przystrzyżonymi długimi włosami i brodą.







Takie bryłki nie znajdują wzmianki w jego niedawno wydanej autobiografii The Stranger in the Mirror (Rupa Publications, Rs 595), napisanej wspólnie z Reetą Ramamurthy Guptą, która powstała cztery lata temu, pod roboczym tytułem Interval. Trzeba było być precyzyjnym, nie meandrować, mówi Mehra, który zaczyna dzień od rozmowy z samym sobą – obcym za każdym razem, gdy patrzy w lustro, co jest motywem przewodnim, który przewija się przez jego filmy, a teraz jego wspomnienia. Zapalony czytelnik książek filmowych rzadko znajdował książki o indyjskich filmach i napisał jedną, zanim jego pamięć wyblakła.

Mehra w intymny sposób opisuje swoje sukcesy i porażki, mieszczańskie korzenie i aspiracje, by odnieść sukces. Mehra, druga z trójki dzieci, urodziła się w dekadzie kontrkultury i rewolucji społecznej — latach sześćdziesiątych — w synkretycznym Starym Delhi. Dorastał w kwaterze służącej bardzo brytyjskiego hotelu Claridges, gdzie jego ojciec awansował ze zmywaka do naczyń na kierownika ds. żywności i napojów. To tam jako chłopiec zajrzał do świata goras (cudzoziemców), potajemnie obejrzał swój pierwszy kabaret i nauczył się zaprzyjaźniać z wodą. Pływanie (kwota sportowa) wylądowało w prestiżowym Shri Ram College of Commerce Uniwersytetu Delhi, ale nie udało mu się zakwalifikować do finałowej drużyny narodowej (woda polo) na Igrzyskach Azjatyckich w 1982 roku.



Rakeysh Omprakash Mehra; jego autobiografia.

Filmy zawsze towarzyszyły. Jeśli Mughal-e-Azam (1960) był ścieżką dźwiękową jego dzieciństwa, jego młodość spędził na oglądaniu filmów za darmo w jednoekranowych kinach w Delhi, dzięki znajomościom ojca z czasów, kiedy był pochodnią w nieistniejącym już kinie Jagat. Zajęło 36 lat – biznes tekstylny, sprzedaż odkurzaczy od drzwi do drzwi, kariera w reklamie (ponad 200 reklam filmowych) – zanim kręcenie filmów go ogarnęło. W swoim drugim roku Rang De Basanti (RDB, 2006) chciał zamienić lokalny kontekst społeczno-polityczny w światowe kino, zestawiając przeszłość (bojowników o wolność Bhagat Singh, Shivaram Rajguru, Chandrashekhar Azad, Ashfaqulla Khan, Ram Prasad Bismil) ze współczesnością. . Stał się kamieniem milowym w kinie hindi, opowiadając się za interwencją obywateli na rzecz zmian. Dzięki temu dialogi w filmach hindi znów były świetne.

Mehra cytuje wiersz Sahira Ludhianvi, inspirację dla jego pierwszego celuloidowego hitu. Bahut dinon se hai yeh mashgala siyasat ka, ki jab jawan ho bachche toh qatl ho jaye (Przez wiele dni była to sztuczka establishmentu/zabijanie młodych, gdy znajdą swój głos przeciwko władcom). Powodów było wiele: wiadomość o latających trumnach (MiG-21, nazywane tak ze względu na słabe wyniki w zakresie bezpieczeństwa); wprowadzenie przez rząd wiceprezesa Singha Komisji Mandala w 1990 r., która wyprowadziła młodzież na ulice i zobaczyła protest studenta DU Rajeeva Goswamiego; a Mehra i przyjaciele, którzy byli ogrodnikami w college'u, wskazywali palcami wszystko oprócz siebie. Stąd pochodzi RDB. „Mam ogromny podziw dla młodych ludzi, którzy przyłączają się do idei Indii — armii, marynarki wojennej, sił powietrznych, IAS, IPS, IFS, polityki, aby wprowadzić zdrową zmianę — mówi.



Film, który miał niesmaczny militarny aspekt, został pokazany IAF i Ministerstwu Obrony. Ówczesny minister obrony (Pranab Mukherjee) nie znalazł żadnego problemu – niewzruszony paralelą filmu, że większość winy spada na barki ministra obrony – a ówczesny marszałek lotnictwa nie znalazł niczego uwłaczającego. Czy to były inne czasy? Mehra mówi, nie rozumiem, dlaczego nie można dziś zrobić RDB lub Delhi-6. To błąd. Stwierdzenie, że film jest dziś bardziej aktualny, jest stronnicze, niesprawiedliwe i skierowane przeciwko obecnemu establishmentowi… Nigdy nie będzie idealnego establishmentu. Kiedy dorastałem, nie było idealnie. Zaraz po nagłym wypadku wstąpiłem do college'u. To nie było dobre; to nie było w porządku. Podobnie dzisiejsza polaryzacja nie jest dobra. Naród, w którym wszyscy dyskutują o polityce przy śniadaniu, nie jest zdrowym narodem. Młodzi muszą wzrosnąć. Młoda energia jest tym, co niesie rewolucję. Formy mogą być różne (wprowadzania zmian). Mógłby nawet istnieć Plac Tiananmen (protesty w Chinach, 1989), dlaczego nie? Powalił na kolana najsurowszą władzę na świecie — wiele się tam zaczęło. W swoim życiu pozagrobowym RDB budził ludzi, wyprowadzając ich na ulice, by szukać sprawiedliwości za morderstwo modelki Jessiki Lal w 1999 roku.

W swoim drugim roku Rang De Basanti (RDB, 2006) chciał zamienić lokalny kontekst społeczno-polityczny w światowe kino, zestawiając przeszłość (bojowników o wolność Bhagat Singh, Shivaram Rajguru, Chandrashekhar Azad, Ashfaqulla Khan, Ram Prasad Bismil) ze współczesnością. . (Archiwum ekspresowe)

We wspomnieniach pierwszoosobowa narracja Mehry jest przeplatana głosami z jego przestrzeni osobistej i zawodowej, które dają czytelnikom wgląd w jego beztroską osobowość odkrywcy – i jego ośmiogodzinne narracje scenariuszowe. Ma też ciekawe bryłki: kiedy Daniel Craig przesłuchiwał RDB, ale zdarzył się James Bond, AR Rahman zastąpił początkowy wybór Mehry, Petera Gabriela, do muzyki RDB, a Aamir Khan zapewnił, że Mehra zapłaci podwójnie (8 crore Rs), jeśli nie zapłaci na czas. Mehra jest równie szczery, jeśli chodzi o jego relacje ze swoją żoną, montażystką filmową, PS Bharathi — dziewczyną w spódnicy w kropki, którą poznał w biurze admana Prahlada Kakkara. Małżeństwa są przestarzałe. Musieliśmy się pobrać, żeby spełnić normy społeczne, inaczej społeczeństwo nie pozwoli ci współistnieć. 30 lat temu wybraliśmy przyjaźń, a nie związek mąż-żona, mówi.



Mehra wymyka się chronologii, pisząc najpierw o swoim trzecim filmie Delhi-6 (2009), z udziałem Abhisheka Bachchan. Jego pierwszym z nim mógł być Samjhauta Express, Bachchan prowadził pamiętnik i stał się postacią, ale Jaya Bachchan ogłosiła, że ​​debiut jej syna będzie Uchodźcą JP Dutty (2000). Mehra, który spalił swój scenariusz, mówi, że 22 lata temu nie można było nazwać Pakistańczyka Pakistańczykiem (ale „padosi mulk”, sąsiedni kraj), nie można było mieć swojego bohatera jako terrorysty. Dziesięć lat później porażka projektu najbliższego jego sercu, Delhi-6 – nie odnoszącego sukcesu komercyjnego pomimo popularnej muzyki i odpowiedniego motywu przewodniego – sprawiła, że ​​Mehra pogrąży się w depresji i na bardzo długi czas zamieni się w alkohol dla pocieszenia. Mehra przyznaje, że krytyka zabolała. To nie była klęska kasowa. Miał uczciwą kolekcję (52,18 crore rupii), dla nas ogromną. Trochę wygrywasz, trochę tracisz, taka jest natura bestii. Jeśli nie możesz tego zaakceptować, żyjesz w raju głupców. To, co mnie wyrzuciło, to fakt, że powód, dla którego robiłem Delhi-6, nie został zaakceptowany, mówi. Mehra wysłała świeży film w Wenecji na Festiwal Filmowy w Wenecji, który spotkał się z uznaniem.

Po ogromnym sukcesie biografii sportowej Bhaag Milkha Bhaag (2013), jego projekty spotkały się z chłodnym przyjęciem, ale jest optymistycznie nastawiony do zmiany zasad gry przez OTT. Wcześniej nie mógł marzyć, że jego film dotrze do pozbawionego teatru miasta C w Indiach, ale Toofaan (2021, Prime Video) trafił do 200 krajów, 86 milionów gospodarstw domowych naraz, mówi Mehra, który obecnie jest zajęty pisaniem swojego zdania — próbując dotrzeć do sedna myśli — mitologicznego dramatu Karna, w którym główną rolę zagra Shahid Kapoor.



Czy jego pasją jest tworzenie filmów o znaczeniu społecznym? Nie chodzi o przesłanie. Jeśli taki jest zamiar, to jest to głoszenie, a nie opowiadanie historii. Chcesz czuć się mocno, ale nie przez cały czas. Gdybym miał w życiu nakręcić 10 filmów, pięć sześć razy chciałbym powiedzieć, co czuję. To może być filozofia, jak w Aks (2001), moja pierwsza — próbowałem rozszyfrować dobro i zło jako dwie strony tej samej monety i potraktowałem to jak paranormalny thriller. Dajemy zbyt wiele bhaav (ważności) filmowcom. Filmowanie ma wpływ, ale nie jest czynnikiem zmian. Może to być drut, przez który przechodzi prąd, to nie prąd, to publiczność — ty, twoja świadomość, mówi.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: