Kiedy Shapoorji Pallonji sfinansował Mughal-e-Azam, a Khojeste Mistree została religijną gwiazdą popu

Nowa książka „The Tatas, Freddie Mercury & Other Bawas” autorstwa Coomi Kapoor oferuje wgląd w życie i wkład niektórych z najbardziej znanych parsów w Indiach

Miasto maksymalne: Firma Shapoorjiego Pallonjiego odegrała ważną rolę w kształtowaniu panoramy ówczesnego Bombaju. (Zdjęcie: Archiwum Ekspresowe)

Shapoorji Pallonji Jr był szóstym dzieckiem Pallonji Sr. Miał zaledwie 13 lat, kiedy był wystarczająco poruszony problemami biznesowymi ojca, by zdecydować, że pomoże… W 1900 roku Shapoorji porzucił szkołę po ukończeniu piątej klasy, aby pomóc ojcu…

Wczesne kontrakty rodziny były głównie projektami wojskowymi i PWD. W 1919 roku Pallonji senior zapisał swoją firmę synowi…

Współpracując z doświadczonymi inżynierami armii brytyjskiej i rządowymi inżynierami budownictwa, Shapoorji zdobył nieocenione doświadczenie techniczne i wiedzę…

W 1943 Shapoorji Jr założył własną firmę, Shapoorji Pallonji Construction Private Limited (SPCL) i przeniósł się do wielkiej ligi. Skupił się na budowie inteligentnych mieszkań i domów… Mieszkanie w apartamentowcu lub budynku wybudowanym przez SPCL, słynącego z wysokich standardów, uznano za prestiżowy.

W jego karierze trwającej ponad siedem dekad firma Shapoorjiego odegrała ważną rolę w kształtowaniu panoramy Bombaju. Wiele z charakterystycznych budynków Bombaju zostało wykonanych przez SPCL. Należą do nich budynek RBI, Bombay Central Station, Cricket Club of India, rozbudowa Taj Hotel, Oberoi Hotel, Shanmukhananda Hall, TIFR, Homi Bhabha Auditorium, Breach Candy Hospital i Bombay World Towers… Pomimo jego sukcesu , przez większość swojego życia mistrz budowlany działał w ciemnym, Dickensowskim biurze na pierwszym piętrze Meadow Street, w sercu dzielnicy handlowej Fort… Shapoorji był bystrym sędzią ludzi i zwykle zatrzymywał swoich inżynierów na palcach, składając niespodziewane wizyty na stronie. Ponieważ nie był biegły w języku angielskim, jego sekretarz, pan Dumasia, przetłumaczył jego instrukcje dla dobra jego personelu. Podczas gdy większość jego starszych inżynierów była Parsami, jego księgowi byli gudżarati i prowadzili księgi w tym języku. Każdy inżynier zgłaszał się do niego codziennie i bez pomocy jakichkolwiek notatek wiedział z pamięci, jakie materiały i wymagania robocizny należy rozesłać do różnych miejsc. Pracownik wspomina swój długi, postrzępiony płaszcz z licznymi kieszeniami, w których trzymał zwitki gotówki, książeczkę czekową i okulary. Shapoorji nie był rozrzutnym płatnikiem, ale mimo wszystko wzbudzał lojalność w swoim zespole. Opiekował się członkami personelu i ich rodzinami, gdy znajdowali się w trudnej sytuacji, i zawsze był obecny na ślubach lub pogrzebach — bardziej jako ojciec niż szef…

Car budowlany założył również firmę inwestycyjną pod nazwą „Sterling Investment Corporation” (SIC). Jej kolejny i ciągły sukces pokazał, że naprawdę miał dotyk Midasa…

Tatas, Freddie Mercury i inni Bawas: intymna historia Parsów; Przez Coomi Kapoor; Westland; Literatura faktu; 320 stron; 699 zł.

Weźmy na przykład inwestycję Shapoorjiego w Bollywoodzki film Mughal-e-Azam. Produkcja filmowa jest uważana za biznes wysokiego ryzyka, a wielu z nich straciło fortuny na filmowych przedsięwzięciach tylko po to, by ocierać się o czarujące gwiazdy. Połączenie Shapoorjiego z Bollywood pojawiło się przez przypadek. Scenariusz kultowego już filmu… został mu przedstawiony jako spłata długu… Kiedy inny producent filmowy zwrócił się do Shapoorjiego o scenariusz, wyczuł, że może on być wartościowy i postanowił sam sfinansować film. Do głównych ról reżyser K. Asif zatrudnił trzy znane gwiazdy: Dilipa Kumara, Madhubalę i Prithviraja Kapoora. Asif był jednak perfekcjonistą, a Shapoorji, co nietypowe, wydawał coraz więcej pieniędzy na sfinansowanie tego perfekcjonizmu… akurat gdy film był już na ukończeniu, do Indii trafiła technologia kina kolorowego, a reżyser nalegał, by część filmu ponownie w kolorze. Do tego czasu koszt filmu, 15 milionów rupii, był dziesięciokrotnie wyższy niż normalny budżet filmu hinduskiego, a jego realizacja zajęła osiem lat. Syn Shapoorjiego, Pallonji Mistry, był przekonany, że jego ojciec marnuje dobre pieniądze, próbując odzyskać śmiertelną stratę. Niektórzy podejrzewali, że to piękno Madhubali olśniło Shapoorjiego, inni uważali, że to fascynacja dialogiem Prithviraja Kapoora w urdu, który Shapoorji recytował entuzjastycznie podczas wchodzenia po schodach, sprawiła, że ​​zwykle sprytny i ostrożny biznesmen rzucał pieniędzmi w białego słonia. Oczywiście wszystkie przepowiednie końca świata spełzły na niczym. Mughal-e-Azam, pierwszy indyjski film kręcony częściowo w kolorze, okazał się jednym z największych zarabiających brutto wszechczasów w Bollywood.

Parsowie twierdzą teraz, że wyrzekli się prozelityzmu w Indiach, ponieważ był to warunek ich paktu z władcą Sanjan. Ale Parsowie prawdopodobnie zakończyli praktykę selektywnego dopuszczania nieparsów do owczarni dopiero w XVII wieku. W XIX wieku społeczność rozwinęła wielkie poczucie dumy ze swojej ekskluzywności i tożsamości i całkowicie sprzeciwiła się przyjmowaniu osób z zewnątrz…
Nawet w XXI wieku schizma jest nadal szeroko otwarta. Z jednej strony są kosmopolityczni i zamożni, nowocześnie myślący Parsowie, czy to Hindusi, czy emigranci, z których wielu ma członków rodziny, którzy pobrali się poza społeczność, ale chcieliby, aby przyszłe pokolenia były wychowywane jako Parsowie i mieli navjoty… Po pierwsze i drugie- Pokolenie Parsi imigranci na Zachód są świadomi, że jeśli ich potomstwo nie spotka innych Parsów, prawdopodobnie zdystansują się od swojej kultury na zawsze…

Pallonji Shapoorji Mistry (zdjęcie z archiwum ekspresowego)

Ale nie jest tak w parafialnych bagnach Bombaju, gdzie klasa średnia mieszka w izolowanych, kontrolowanych przez czynsz koloniach Parsi. Dla dziewczyny z takiego wychowania, aby wyjść za mąż poza wspólnotą, wciąż nosi się straszliwe piętno społeczne. W rezultacie wśród Parsów na mieszkańca jest więcej starych panny niż w jakiejkolwiek innej społeczności w Indiach.

W sporej części tej skądinąd liberalnej i wysoko wykształconej społeczności nadal istnieje uparta passa fundamentalizmu. Wynika to po części z charyzmy konserwatywnego, przekonującego świeckiego kaznodziei i uczonego, Khojeste Mistree. Większość księży być może nie chciała naginać się do czasów, ale ich wpływ był ograniczony, zwłaszcza że w kleru zawsze istniały wyjątki, które zgadzały się na odprawianie ceremonii religijnych dla tych, którzy nie mieścili się w ścisłej definicji Parsów. Ale Mistree od dłuższego czasu udawało się narzucać swoim surowym normom świeckim Parsów.

Mistree, która dorastała w Pune, od dzieciństwa pociągała mistycyzm. W wieku 16 lat wyjechał do Anglii… i został w kraju, aby studiować rachunkowość. Uzyskał kwalifikacje biegłego księgowego i był bliski zostania wspólnikiem w firmie, gdy zainteresował się religią. Został przyjęty na Uniwersytet Oksfordzki, aby studiować zaratusztrianizm…

Mistree wróciła do Bombaju w 1980 roku i została zaproszona do wygłoszenia serii wykładów na temat zaratusztrianizmu. Audytorium było pełne Parsów, młodych i starych, chętnych dowiedzieć się więcej o wierze, w której się wychowali, ale o której wiedzieli bardzo mało. Mistree stał się czymś w rodzaju religijnej gwiazdy popu, ekscytując tłumy swoimi pokazami oratorstwa i nauki… Jego opór przed jakimkolwiek ustępstwem wobec zmieniających się czasów w połączeniu z jego szybko rosnącą siłą sprawiły, że stał się postacią bardzo dzielącą społeczność.

(Pobrano za zgodą Westland Non-fiction)

Podziel Się Z Przyjaciółmi: