Wyjaśnienie: W jaki sposób posiadanie karty PIB pomaga dziennikarzom w ich pracy?

Co akredytacja PIB daje dziennikarzom? Czy zapewnia bezpłatny dostęp do wszystkich departamentów rządowych? W jaki sposób posiadanie karty PIB pomaga dziennikarzom w ich pracy?

Aby kwalifikować się do akredytacji PIB, dziennikarz musi mieć co najmniej pięcioletnie doświadczenie zawodowe jako dziennikarz pracujący w pełnym wymiarze godzin lub operator kamery w agencji prasowej.

Związkowe Ministerstwo Finansów uzasadnia niedawne ograniczenia wjazdu dziennikarzy, nawet posiadających legitymację Biura Informacji Prasowej (PIB), do Ministerstwa Finansów tym, że rząd po prostu usprawnia interakcje między mediami a rządem. Wielu dziennikarzy posiadających kartę PIB czuje się pokrzywdzonych.

Co akredytacja PIB daje dziennikarzom? Czy zapewnia bezpłatny dostęp do wszystkich departamentów rządowych? W jaki sposób posiadanie karty PIB pomaga dziennikarzom w ich pracy?

Kwalifikowalność

Akredytację PIB otrzymują tylko dziennikarze, którzy mieszkają w Delhi lub na jego peryferiach i współpracują z organizacją medialną, która działa nieprzerwanie od co najmniej roku i jeśli 50 procent jej treści to wiadomości lub komentarze będące przedmiotem ogólnego zainteresowania publicznego. Treść powinna również zawierać wiadomości i informacje pochodzące z siedziby rządu Indii.

Od redakcji | Rząd, który gardzi prasą, rani sam siebie bardziej niż rani prasę

Zgodnie z Centralnymi Wytycznymi Akredytacji Mediów Informacyjnych z 1999 r., akredytacja PIB nie przyznaje żadnego oficjalnego ani specjalnego statusu przedstawicielom mediów informacyjnych, a jedynie uznaje ich tożsamość jako zawodowego dziennikarza pracującego.

Wytyczne definiują akredytację jako uznanie przedstawicieli mediów informacyjnych przez rząd Indii w celu uzyskania dostępu do źródeł informacji w rządzie, a także do materiałów informacyjnych, pisanych lub obrazkowych, publikowanych przez Biuro Informacji Prasowej i/lub inne agencje rządowe indyjski. Karta PIB wręczana wszystkim akredytowanym dziennikarzom na odwrocie mówi, że uprawnia ona do wjazdu do budynków objętych strefą bezpieczeństwa MHA (Ministerstwa Spraw Wewnętrznych).

Aby kwalifikować się do akredytacji PIB, dziennikarz musi mieć co najmniej pięcioletnie doświadczenie zawodowe jako dziennikarz pracujący w pełnym wymiarze godzin lub operator kamery w agencji prasowej lub co najmniej 15 lat jako wolny strzelec. Dziennikarze pracujący na pełny etat dla agencji prasowej ubiegającej się o akredytację muszą zarabiać minimalną pensję w wysokości 4500 rupii miesięcznie. Gazeta lub czasopismo musi mieć co najmniej 10 000 lub 75 000 dziennego nakładu, jeśli jest częścią sieci, a agencje informacyjne muszą mieć roczny przychód brutto w wysokości co najmniej 20 lakh rupii, aby ich dziennikarze kwalifikowali się do akredytacji. Podobne zasady obowiązują w przypadku zagranicznych organizacji prasowych i dziennikarzy zagranicznych.

Wnioski o akredytację są weryfikowane przez Centralną Komisję Akredytacyjną Prasy kierowaną przez DG, PIB. Po złożeniu przez dziennikarza wniosku o akredytację PIB następuje obowiązkowa kontrola bezpieczeństwa prowadzona przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Unii, która obejmuje również weryfikację miejsca pobytu dziennikarza przez policję.

Korzyści

W związku z tym akredytacja PIB ma kilka zalet. Po pierwsze, w niektórych wydarzeniach z udziałem wysokich rangą funkcjonariuszy publicznych, takich jak prezydent, premier i inni ministrowie, wstęp ma tylko dziennikarz akredytowany przez PIB.

Po drugie, dziennikarze akredytowani przy PIB są uprawnieni, wraz z członkami ich rodzin, do subsydiowanych świadczeń zdrowotnych w ramach Centralnego Systemu Opieki Zdrowotnej, przeznaczonej dla pracowników rządu Unii.

Po trzecie, co najważniejsze, akredytacja PIB pomaga dziennikarzowi w wykonywaniu jej obowiązków zawodowych. Czyni to, pomagając dziennikarzowi chronić jej źródła. Ponieważ karta PIB jest wydawana po poświadczeniu bezpieczeństwa z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, akredytowani dziennikarze mogą wejść na teren większości ministerstw unijnych bez wcześniejszego umawiania się.

Nie muszą rejestrować się ani rejestrować swojej obecności w recepcji ani u żadnego innego urzędnika w jakimkolwiek ministerstwie. Dzięki temu dziennikarze nie mogą próbować dowiedzieć się, kiedy i ile razy odwiedzili siedzibę urzędu oraz z jakimi funkcjonariuszami się spotkali.

Anonimowość źródeł jest jedną z podstawowych zasad dziennikarstwa na całym świecie. Może minąć wiele lat, zanim źródło zacznie zwierzać się reporterowi. Zaufanie między dziennikarką a jej źródłem w dużej mierze opiera się na wierze tego ostatniego, że jego tożsamość nie zostanie ujawniona. Staje się to najważniejsze, gdy źródło chce wypowiedzieć się przeciwko wyższemu urzędnikowi lub ministrowi lub przeciwko polityce rządu.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: