Wyjaśnienie: Jak zamykanie parków w porze deszczowej pomaga tygrysom

Uttarakhand postanowił pozostawić otwarte rezerwy tygrysów Corbett i Rajaji przez cały rok. Jakie były dotychczas przyczyny ich zamykania w porze deszczowej i jak wpływa to na hodowlę tygrysów i kłusownictwo?

Tygrys w Corbett i Rezerwat Tygrysów podczas monsunu. (Zdjęcie: AG Ansari)

Minister lasów Uttarakhand, Harak Singh Rawat, ogłosił w środę, że dwa stanowe rezerwaty tygrysów – Corbett i Rajaji – pozostaną otwarte dla turystyki przez cały rok. Do tej pory rezerwaty pozostawały zamknięte dla turystów w porze monsunowej przez 4-5 miesięcy każdego roku. Oświadczenie wywołało debatę, w której wiele osób ostrzegało, że turystyka w porze deszczowej będzie przeszkadzać tygrysom w okresie godowym.

Do tej pory strefy Rajaji Jhilmil i Corbett Jhrirna pozostawały otwarte przez cały rok, podczas gdy ta ostatnia strefa Bijrani była zamknięta na cztery miesiące od 15 czerwca do 15 października. Reszta Corbett i Rajaji zwykle pozostawała zamknięta dla turystyki między 15 czerwca a 15 listopada.

Daty różnią się w zależności od jakości lasu, topografii i klimatu. Na przykład peryferyjne lasy Jhirny pozostają otwarte przez cały czas. Bijrani nie jest tak dotknięte sezonowymi strumieniami, jak północne części, powiedzmy Dhikala, Corbett i otwiera się miesiąc wcześniej.

Dla porównania, niewielkie opady deszczu w Radżastanie pozwalają Parkowi Narodowemu Ranthambhore pozostać otwarte przez 9 miesięcy od października do czerwca. A wysoki monsun w Assam zmusza Park Narodowy Kaziranga do pozostania praktycznie zamknięty przez sześć miesięcy między majem a październikiem.

A co z hodowlą tygrysów?

Wbrew mitowi tygrysy rozmnażają się przez cały rok. Z wyjątkiem wychowywania miotu, tygrysica wchodzi w ruję co 21 dni. Nawet w przypadku urodzenia martwego dziecka lub przedwczesnej śmierci młodych, w ciągu miesiąca ponownie dochodzi do rui.

Najwyraźniej taka gotowość przeczy każdemu wyimaginowanemu ograniczeniu sezonowemu, chociaż wiadomo, że ekstremalne zimy na rosyjskim Dalekim Wschodzie wymuszają pozory sezonowości w zachowaniu rozrodczym tygrysa amurskiego.

W Indiach, jeśli istnieją jakiekolwiek sezonowe odchylenia dotyczące kojarzenia się, dowody obserwacyjne sugerują, że jest to w okresie jesienno-wiosennym. Pora deszczowa nie jest najlepszą porą na hodowlę tygrysów.

Słoń, inny kultowy gatunek Corbetta i Rajaji, również nie wydaje się szczególnie preferować monsun do rozmnażania gatunków. Chociaż hodowla słoni jest rzeczywiście powiązana z wzorcami opadów — rozmnażają się one przez cały rok w miejscach, w których pada podobnie — dużą liczbę urodzeń obserwuje się w miesiącach zimowych od listopada do stycznia w Indiach, co wskazuje na gwałtowny wzrost kojarzeń w okresie przed- i wczesne miesiące monsunowe od maja do lipca.

W artykule z 2009 r. na temat zachowań reprodukcyjnych słoni w Rajaji stwierdzono, że zjawisko moszczu u dorosłych samców słoni było obserwowane głównie w okresie od lutego do lipca, w którym dominował okres suchy i szczyt sezonu lęgowego, głównie w ciepłym okresie rozpoczynającym się w maju.

Po co więc zamykać rezerwy tygrysów?

Tak naprawdę ma to więcej wspólnego z ludźmi niż z tygrysami (lub słoniami). Las tropikalny jest najmniej dostępny podczas monsunów, z bujnym poszyciem blokującym ruchy i wąwozami zmywającymi tory. Właśnie dlatego nawet dawni łowcy trofeów wybierali deszczowe miesiące jako okres poza sezonem – czas, w którym musieli pozwolić na odrodzenie się populacji zwierząt.

W rzeczywistości polityka zamykania parku dzikiej przyrody jest napędzana przez pogodę na całym świecie. Yellowstone, pierwszy park narodowy w USA, a także na świecie, jest zamykany każdej zimy w sezonie śnieżnym. Rezerwaty tygrysów Nagarhole i Bandipur w Karnatace są zamknięte dla turystów w suchym letnim sezonie, aby chronić zwierzęta przed stresem i lasy przed pożarami.

Na północy największym wyzwaniem są miesiące deszczowe. Dopiero w 2019 roku burza monsunowa w sezonowej Dhangarhi nallah, która przepływa przez drogę Ramnagar-Corbett, porwała turystyczny samochód. Wewnątrz Corbett ruch samochodowy jest ograniczony tylko do trzech (Dhela, Jhirna i Sultan) z kilkunastu obiektów turystycznych w porze deszczowej, kiedy sezonowe nullah niosące głazy zmywają drogi, a nawet przewracają przepusty.

Idziemy i używamy słoni do przekraczania strumieni do patrolowania i dostarczania racji żywnościowych na posterunki straży podczas monsunów. Chociaż możliwe jest zmodernizowanie drogi do Bijrani przez dwa sezonowe strumienie, które nie przynoszą zbyt wielu głazów, wzmocnienie sieci dróg, aby uzyskać dostęp do reszty parku, będzie wyzwaniem. Ale wszystko jest możliwe dzięki dużym inwestycjom i mega maszynom, powiedział urzędnik leśny, który niedawno służył w Corbett.

Dlaczego nie zainwestować i pozostać otwartym?

Jest to trudne, choć nie niemożliwe, ze względu na ukształtowanie terenu. Wiele południowych rezerwatów, w tym Nagarhole i Bandipur, zainwestowało w takie interwencje, aby pozostać otwartym dla turystów przez cały rok. Skala budowy nie jest jednak porównywalna z tym, co jest wymagane w lasach Uttarakhandu.

Tutaj też pada dużo deszczu, ale nachylenie jest takie, że kanały wodne pozostają wąskie, a zwykłe przepusty sprawdzają się. W Corbett prawdopodobnie będą potrzebować konstrukcji pomostowych rozciągających się na kilkaset metrów. Musimy zdecydować, czy chcemy to wszystko w rezerwacie tygrysów, powiedział były najwyższy urzędnik wydziału leśnego Karnataka.

Poza tym hodowla tygrysów to nie jedyny problem. Wiele gatunków rozmnaża się w lesie podczas deszczowych miesięcy i razem utrzymują równowagę ekologiczną, czyli łańcuch pokarmowy, który wspiera gatunki wierzchołkowe.

Poza tym przyroda zasługuje na oderwanie się od hałasu, światła i innych zanieczyszczeń, jakie turystyka wnosi do ich siedliska. A biorąc pod uwagę wyzwania logistyczne, jakie stwarza, pora deszczowa jest najdogodniejszym okresem na zapewnienie wytchnienia.

Niedawne badanie wykazało silny stres wywołany przez pojazdy turystyczne u tygrysów w rezerwatach tygrysów Bandhavgarh i Kanha w Madhya Pradesh, porównując marker w odchodach zebranych podczas miesięcy turystycznych (styczeń-marzec) i nieturystycznych (wrzesień). Podczas gdy dokładniejsze porównanie byłoby między scatami zebranymi ze stref turystycznych i nieturystycznych w tym samym miesiącu (deszczowy wrzesień i tak może być bardziej relaksujący), rozsądne jest założenie, że okres niewielkich zakłóceń i tak przyniesie korzyści dzikiej faunie i florze.

Biuletyn Informacyjny| Kliknij, aby uzyskać najlepsze objaśnienia dnia w swojej skrzynce odbiorczej

Czy otwieranie lub zamykanie parków ma wpływ na kłusownictwo?

O ile otwarcie parków dla turystów w deszczowe miesiące nie zaszkodzi perspektywom rozrodu tygrysa, to jednak może zagrozić narodowemu zwierzęciu. W przeciwieństwie do łowców królewskich trofeów, którzy unikali brudnych deszczowych miesięcy, kłusownik uważa monsun za okazję, gdy strażnicy mają problemy z patrolowaniem dużej części rezerwatu. Dlatego Project Tiger zawsze kładł nacisk na zwiększoną czujność podczas monsunu.

Uttarakhand ma za sobą długą historię ponoszenia ciężkich strat przez kłusowników w porze deszczowej. Przeniesienie personelu leśnego z „Operacji Monsun” do obowiązków turystycznych w tych trudnych miesiącach tylko sprawi, że rezerwaty będą bardziej wrażliwe.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: