ExplainSpeaking: Indie nie są krajem dla pracujących kobiet. Dlatego

Odsetek kobiet w wieku produkcyjnym, które są aktywne zawodowo w kraju, jest znacznie niższy niż średnia światowa

Pracownicy noszący maski ochronne siedzą na swoich terminalach w call center w Uttar Pradesh (zdjęcie ekspresowe: Vishal Srivastav)

ExplainSpeaking – Economy to cotygodniowy biuletyn wydawany przez Udit Misra. Kliknij tutaj, aby zasubskrybować

Drodzy Czytelnicy,

Kilka dni temu komentarz BJP nowo mianowany naczelny minister Uttarakhand Tirath Singh Rawat o kobiety noszące podarte dżinsy wywołał ogromne oburzenie w mediach społecznościowych. Jednak z punktu widzenia gospodarki i polityki publicznej być może bardziej dobitny komentarz wypowiedział Ganesh Joshi, kolega z gabinetu Rawata, który podobno powiedział: Kobiety mówią o wszystkim, co chcą robić w życiu, ale dla nich najważniejsze. jest opieka nad rodziną i dziećmi.

Joshi nie wyrażał rzadkiego uczucia. W 2013 roku szef Rashtriya Swayamsevak Sangh Mohan Bhagwat powiedział: Mąż i żona są związani umową, zgodnie z którą mąż powiedział, że powinieneś dbać o mój dom, a ja zajmę się wszystkimi Twoimi potrzebami… gdy żona realizuje kontrakt, mąż zostaje z nią; jeśli żona naruszy umowę, może się jej wyrzec.

Oczywiście to zrozumienie roli kobiety w społeczeństwie indyjskim nie ogranicza się do jednej grupy czy partii politycznej. Takie konserwatywne/ortodoksyjne przekonania, a także przemoc wobec kobiet, są często uważane za główne powody, dla których bardzo niewiele kobiet szuka pracy. Dlatego Indie mają jeden z najgorszych wskaźników aktywności zawodowej (LFPR) wśród kobiet.

Biuletyn Informacyjny| Kliknij, aby uzyskać najlepsze objaśnienia dnia w swojej skrzynce odbiorczej

LFPR zasadniczo mówi, jaki procent wszystkich kobiet w wieku produkcyjnym poszukuje pracy; obejmuje zarówno osoby pracujące, jak i osoby jeszcze bezrobotne, ale poszukujące pracy.

Jak pokazuje poniższy wykres, przy 21% Indie mają jeden z najniższych wskaźników udziału kobiet na świecie. Innymi słowy, 79% indyjskich kobiet (w wieku 15 lat i starszych) nawet nie szuka pracy.

Indie mają jeden z najniższych wskaźników udziału kobiet na świecie

Kraje, z którymi Indie zazwyczaj się porównują — takie jak Chiny, Stany Zjednoczone, Indonezja i Bangladesz — mają dwa do trzech razy wyższe wskaźniki uczestnictwa kobiet.

Co gorsza, nie jest tak, że Indie są za garstką krajów.

Jak pokazuje poniższy wykres, bez względu na to, z którym klastrem krajów się porównuje — z wysokimi dochodami czy niskimi, silnie zadłużonymi lub najsłabiej rozwiniętymi — Indie wypadają gorzej. 21% kobiet LFPR w Indiach nie stanowi nawet połowy średniej światowej (47%). Dolna część tego wykresu jeszcze bardziej podkreśla biedne towarzystwo Indii w zakresie wolności kobiet.

Jednak prawda o udziale kobiet w gospodarce Indii jest bardziej skomplikowana.

Indie vs reszta świata: Wskaźnik udziału kobiet w sile roboczej (w%)

W niedawno opublikowanym artykule zatytułowanym Praca płatna, praca nieodpłatna i obowiązki domowe: Dlaczego tak wiele indyjskich kobiet nie ma siły roboczej?, Ashwini Deshpande, profesor ekonomii na Uniwersytecie Ashoka, przedstawia kilka niuansów, ale istotnych kwestii.

Po pierwsze, twierdzi, że LFPR nie oddaje dokładnie udziału indyjskich kobiet w gospodarce. Mówi, że większość kobiet w Azji Południowej znajduje się pomiędzy dwoma skrajnościami – mianowicie kobiety, które pracują poza domem za pensję i te, które są zaangażowane wyłącznie we własnych domach (opieka nad rodziną) z własnej woli.

Są to kobiety, których zaangażowanie w pracę gospodarczą (działalność, która mieści się w standardowych granicach Systemu Rachunków Narodowych, które są zaliczane do działalności gospodarczej przy pomiarze dochodu narodowego lub PKB) znajduje się w szarej strefie.

Są to kobiety, które mogą pracować w domu lub na zewnątrz, i których praca może być płatna lub nieodpłatna, i których praca może być ciągła przez cały rok lub sezonowo, w pełnym lub niepełnym wymiarze godzin… Na przykład mogłaby brać udział w hodowli lub hodowli zwierząt gospodarskich, pomagać w sklepie kirana lub brać udział w działalności rzemieślniczej, takiej jak wyrabianie koszy, tkanie lub garncarstwo. Jeśli są to zajęcia rodzinne, jej wkład w pracę gospodarczą (poza pracą „opiekuńczą”) nie zostanie opłacony. W takim przypadku jest bardzo prawdopodobne, że nie byłaby postrzegana jako pracownik, ani przez swoją rodzinę, ani przez siebie, wyjaśnia Deshpande, wymieniając kilka zawodów, w których wkład kobiet w pracę ekonomiczną jest pomijany w oficjalnych badaniach obliczających LFPR.

Inną kwestią, o której mówi Deshpande, jest to, że cały nacisk na uczestnictwo w sile roboczej redukuje kwestię zaangażowania kobiet do kwestii podaży siły roboczej.

Innymi słowy, chociaż istnieją czynniki, takie jak normy społeczne lub przemoc wobec kobiet, które powstrzymują je przed podjęciem pracy, niewiele mówi się o zapotrzebowaniu na ich pracę.

Aby lepiej to zrozumieć, wskazuje na rozpad kobiet LFPR w miastach i na wsi.

Jak pokazuje poniższy wykres, spadek ogólnego wskaźnika LFPR kobiet w Indiach jest prawie w całości spowodowany spadkiem na wiejskich obszarach Indii. Inną sprawą jest to, że miejskie kobiety LFPR były zawsze dość niskie, ale spadek spowodowany był mniejszą liczbą kobiet na wiejskich obszarach Indii, zaliczanych do siły roboczej.

Spadek ogólnego wskaźnika LFPR kobiet w Indiach jest prawie w całości spowodowany spadkiem na wiejskich obszarach Indii

Spadek wskaźnika LFPR kobiet wiejskich powinien skłonić nas do zwrócenia uwagi na charakter dostępności pracy, zwłaszcza możliwości pozarolniczych – stwierdza.

Poziom wykształcenia indyjskich kobiet gwałtownie wzrasta (szybciej niż w przypadku mężczyzn) i chociaż udział prac rolniczych spadł zarówno w przypadku mężczyzn, jak i kobiet, mężczyźni byli w stanie znaleźć zatrudnienie w innych sektorach. Ale tak nie jest w przypadku kobiet, mówi Deshpande.

Mężczyzna z wykształceniem 10 klasy może być przewoźnikiem pocztowym, kierowcą ciężarówki lub mechanikiem; te możliwości nie są dostępne dla kobiet. Dlatego nie dziwi fakt, że edukacja wiąże się z niższym WPR dla kobiet, Deshpande cytuje Sonalde Desai, profesor socjologii na Uniwersytecie Maryland.

Niektórzy wciąż mogą się zastanawiać, dlaczego to, czy kobiety pracują, ma znaczenie. Mogą uznać, że umowa społeczna w rodzaju Bhagwata jest całkiem skuteczna.

Sugerowałbym im przeczytanie The Double X Economy Lindy Scott, emerytowanej profesor przedsiębiorczości i innowacji na Uniwersytecie Oksfordzkim oraz starszego konsultanta w Królewskim Instytucie Spraw Międzynarodowych. Książka, podobnie jak sam tytuł, jest energicznym i wręcz triumfalnym argumentem przeciwko wykluczaniu kobiet z ekonomii.

Pozwolę sobie tylko podzielić się kilkoma linijkami z jej ostatniego rozdziału, zatytułowanego Ścieżka do odkupienia, ponieważ zwięźle wyjaśnia, jak wykluczanie kobiet szkodzi całemu społeczeństwu i jak ich włączanie pomaga.

Migranci robotnicy z Karnataki, którzy stracili pracę z powodu zamknięcia i pozbawieni możliwości powrotu do domu, wędrują po ulicach, próbując znaleźć zakwaterowanie, w Pune 27 marca 2021 r. (Zdjęcie ekspresowe: Pavan Khengre)

…wykluczenia z Double X Economy pociągają za sobą ogromne koszty dla całych społeczeństw. Wysoka płodność nastolatków i śmiertelność niemowląt wynikają ze sprzedaży młodych córek do małżeństwa. Wdowy, które zostały z niczym, stanowią największą grupę skrajnie biednych. Brak bezpieczeństwa żywnościowego i głód na świecie pogarszają się, ponieważ kobiety nie mogą posiadać ziemi. Po dziesięcioleciach nierównych zarobków starsze kobiety są bardziej zależne od pomocy rządowej. Tam, gdzie kobiety nie mają autonomii, koszty śmierci, zniszczenia mienia, chorób i traumy są nieobliczalne. Dzieci są głodne, chore i niewykształcone, ponieważ ich matki nie mają siły ekonomicznej.

Istnieje również spory koszt alternatywny. Kobiety, które pracują, są najbardziej niezawodnym źródłem wzrostu gospodarczego. Kiedy są trzymane w domu, ponieważ nie ma niedrogiej opieki nad dziećmi lub dlatego, że ich mężowie nie pozwalają im wyjść z domu, przegrywają, podobnie jak ich kraje. Wiele społeczeństw dużo inwestuje w edukację kobiet, zwłaszcza na Zachodzie, a następnie wypycha kobiety z siły roboczej – marnując cenny zasób, tracąc szansę na trwały wzrost i powiększając lukę w umiejętnościach, która już zagraża ich przyszłości.

Dzięki świadomemu globalnemu wysiłkowi na rzecz zniesienia ograniczeń gospodarki podwójnego X można rozwiązać niektóre z najbardziej tragicznych problemów na świecie. Wielokrotnie wykazano, że wzmocnienie pozycji ekonomicznej kobiet jest najlepszą dostępną bronią przeciwko ubóstwu. Ekonomicznie autonomiczne kobiety mogą uniknąć nadużyć. Zapewnienie młodym kobietom środków do zarabiania chroni je przed handlem ludźmi. Równość płci ogranicza wszelkiego rodzaju przemoc.

Korzystne efekty pełnej integracji kobiet byłyby widoczne na poziomie instytucjonalnym i krajowym. Włączenie kobiet do systemu finansowego przyczynia się do zysku instytucjonalnego, a także zmniejsza ryzyko, zwiększa przejrzystość, a także zapewnia stabilność całej gospodarki. Pozwolenie kobietom na udział w handlu międzynarodowym zwiększa odporność i innowacyjność narodu, stwierdza Scott.

Robotnice pracujące w cegielni w Agartala. (Ekspresowe zdjęcie: Abhishek Saha)

Ze względu na swoją moc generowania wzrostu i redukcji kosztów, system Double X Economy, jeśli jest uwzględniony, zwraca się sam. Na przykład inwestycje w przystępną cenowo opiekę nad dziećmi zostałyby zrekompensowane przez napływ kobiet na siłę roboczą, które w przeciwnym razie musiałyby zostać w domu, co doprowadziłoby do wzrostu PKB, a tym samym do wzrostu dochodów podatkowych. Jednak dane pokazują, że mężczyźni nie stracą pracy, jeśli kobiety wejdą na rynek pracy, ponieważ wynikający z tego wzrost napędza tworzenie większej liczby miejsc pracy. Mężczyźni czerpią korzyści w inny sposób, kiedy dzielą z kobietami obowiązki ekonomiczne: przepracowanie, miejsca pracy zdominowane przez mężczyzn i samotna odpowiedzialność za ich zapewnianie wywierają ogromne piętno na mężczyznach na całym świecie.

Wyniki ekonomiczne są najlepsze, gdy mężczyźni i kobiety pracują w sposób zrównoważony pod względem płci, czy to w pracy, czy w domu. Badania konsekwentnie pokazują, że zespoły składające się z mężczyzn i kobiet dokonują lepszych inwestycji, wytwarzają lepsze produkty, generują wyższe zwroty i mają mniej awarii. W domu pary, które dzielą pracę domową i płatną, mają bliższe relacje z dziećmi, bardziej egalitarne wartości, mniej napięć międzyludzkich i większą produktywność, pisze Scott.

Bądź bezpieczny!

Udit

Podziel Się Z Przyjaciółmi: