Wyjaśnienie: Jak eksport ryżu i pszenicy osiągnął rekordowy poziom

Dzięki nadwyżce zboża eksport w roku pandemicznym przekroczył 13 mln ton ryżu, najwyższy w historii, i 2 mln ton pszenicy, najwyższy od 2014-15.

Robotnicy oddzielają plewy od ziarna pszenicy na targu zbożowym w Nabha w Patiala. (Ekspresowe zdjęcie: Harmeet Sodhi)

W ostatnim roku fiskalnym – w roku zakończonym 31 marca 2021 r. – z centralnej puli rozprowadzono rekordowe 92 miliony ton (mt) ryżu i pszenicy. Obejmowało to 60,32 mln ton w ramach Narodowej Ustawy o Bezpieczeństwie Żywnościowym i inne regularne programy opieki społecznej, oprócz 31,52 mln ton w ramach Pradhan Mantri Garib Kalyan Anna Yojana (PMGKAY), Pakiet Atmanirbhar Bharat (dla powracających pracowników migrujących) i różne programy uruchomione po Covid -19 - indukowane blokowanie.

Dla porównania, spożycie obu zbóż w ciągu ostatnich pięciu lat wyniosło średnio zaledwie 62,69 mln ton, podczas gdy w latach 2019-20 wyniosło 62,19 mln ton. Innymi słowy, całkowite ziarno przepuszczone przez system dystrybucji publicznej (PDS) w latach 2020-21 było prawie o 50% wyższe niż w normalnych latach.

Biuletyn Informacyjny| Kliknij, aby uzyskać najlepsze objaśnienia dnia w swojej skrzynce odbiorczej

Ale to nie był tylko odbiór PDS. W latach 2020-21 odnotowano również eksport 19,81 mln ton o wartości 9,36 mld USD (69.331,45 crore rupii). Podczas gdy eksport ryżu był najwyższy w historii – 13,09 mln ton niebasmati (Rs 35 448,24 crore) i 4,63 mln ton basmati (29 849,40 crore) – 2,09 mln ton (4 033,81 crore) dla pszenicy był również najwyższy od lat 2014-15 ( patrz tabela).

Eksport i odbiór zbóż spożywczych w centralnej puli

Te bliźniacze rekordy – kraju eksportującego blisko 20 mln ton zboża, a także dystrybuującego 92 mln ton w ramach programów takich jak NFSA (uprawniające 80 crore osób plus do 5 kg pszenicy lub ryżu miesięcznie za Rs 2 i Rs 3/kg, odpowiednio) i PMGKAY (dodatkowe 5 kg miesięczne przydziały na kwiecień-listopad 2020 gratis) – to niezwykła historia nadwyżek produkcyjnych i zapasów w magazynach publicznych. Między innymi zapewniło to brak masowego głodu i zamieszek żywnościowych podczas najgorszej pandemii w Indiach. I nawet po bezprecedensowym odbiorze zapasy ryżu i pszenicy w puli centralnej, wynoszące 77,23 mln ton w dniu 1 kwietnia 2021 r., przekroczyły nie tylko wymagany minimalny bufor wynoszący 21,04 mln ton, ale także analogiczny poziom sprzed roku wynoszący 73,85 mln ton.

Z drugiej strony eksport rośnie głównie dzięki cenom międzynarodowym. Światowy wskaźnik cen zbóż Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa jest obecnie najwyższy od maja 2014 r., kiedy do władzy doszedł rząd Narendra Modiego (patrz wykres). Wzrost światowych cen – kontrakty terminowe na pszenicę kosztują 259,87 USD za tonę na giełdzie Chicago Board of Trade, w porównaniu z 184,54 USD rok temu i 218,07 USD sześć miesięcy temu – sprawił, że eksport z Indii stał się realną propozycją.

Indyjska pszenica jest oferowana w cenie 280-285 USD za tonę za darmo na pokładzie (tj. po załadunku w porcie pochodzenia). Jest to dość konkurencyjne w stosunku do Australii (290-300 USD), UE i USA (300-320 USD), a nawet Rosji/Ukrainy (270-280 USD) – zwłaszcza w przypadku dostaw do Bangladeszu, Nepalu, Sri Lanki, Zjednoczonych Emiratów Arabskich i innych krajów zachodnich i innych Rynki Azji Południowo-Wschodniej. Stawka 280 USD za tonę wynosi ponad 2050 rupii za kwintal, czyli więcej niż rządowa minimalna cena wsparcia (MSP) wynosząca 1975 rupii.

Miesięczny wskaźnik cen zbóż FAO

Pszenicę pozyskiwaną z Gujarat, Madhya Pradesh lub Radżastanu o wartości poniżej MSP – powiedzmy 18 000 rupii za tonę – można dziś łatwo wyeksportować z Kandla i Mundra, nawet po dodaniu 1500-2000 rupii na koszty pakowania, czyszczenia, transportu, obsługi portowej i załadunku. Możliwości tego widać również z faktu, że pszenica z Shahjahanpur, Gonda lub Prayagraj w Uttar Pradesh i Bihar jest obecnie dostarczana wagonami kolejowymi w Bengaluru za 2050-2100 rupii za kwintal. Młynarze otrzymują dodatkowo 1,5% rabatu gotówkowego. Ta sama pszenica jest sprzedawana po 1600-1650 rupii za kwintal w środkowo-wschodniej części regionu UP i Bihar, gdzie prawie nie ma zakupów opartych na MSP.

Pozyskiwanie eksportu poniżej MSP byłoby tym bardziej w przypadku ryżu. Przy MSP 1,868 rupii za kwintal za niełuskany ryż ekwiwalentna cena ryżu bielonego wyniesie około 28 000 rupii lub 382 USD za tonę (niełuskany daje około dwóch trzecich ryżu, przy czym koszty przemiału i inne koszty operacyjne zostaną odzyskane ze sprzedaży otrębów i łuski). ). To więcej niż stawki 360 USD/t i 385 USD/t, po których biały ryż niebasmati z 25% i 5% zawartością łamanych ziaren jest wysyłany z portów Kakinada i Vizag w Andhra Pradesh. Indyjski biały ryż jest znowu bardzo konkurencyjny w porównaniu z ryżem tajlandzkim (485-495 USD za tonę na pokładzie za 25% i 5% połamanych), wietnamskim (470-495 USD) i pakistańskim (380-440 USD).

Chociaż umocnienie światowych cen zdecydowanie pomogło, konkurencyjność indyjskiego ryżu i pszenicy umożliwiły również dwa inne czynniki. Pierwsza, jak już wspomniano, dotyczy zboża dostępnego w sub-MSP. Tym razem indyjscy rolnicy wyprodukowali około 109,24 mln ton pszenicy. Agencje rządowe, jak na 13 maja, zakupiły 36,14 mln ton tego zbioru w trwającym sezonie marketingowym. Prawie 90% z nich pochodziło z zaledwie trzech stanów: Pendżab (13,21 mln ton), MP (10,63 mln ton) i Haryana (8,27 mln ton). Pozwoliło to na dokonywanie zakupów poniżej MSP w Uttar Pradesh, Bihar, a nawet Gujarat i Maharashtra, aby zaopatrywać krajowych młynarzy i eksporterów.

Jednak jeszcze bardziej atrakcyjnym źródłem konkurencyjności eksportowej może być recykling/wyciek ziarna z PDS. Biorąc pod uwagę ogromne ilości, które były oferowane za darmo/prawie za darmo w ramach PMGKAY/NFSA w latach 2020-21 (55,78 mln ton ryżu i 36,06 mln ton pszenicy), nie powinno dziwić, że nieznaczna część została skierowana na otwarty rynek lub nawet eksport.

Przy cenach międzynarodowych nadal panujących na wysokim poziomie – a rząd Modiego przeznaczył dodatkowe 5 kg bezpłatnego zboża beneficjentom NFSA na maj i czerwiec, według tego samego schematu, co PMGKAY w zeszłym roku – perspektywy eksportu również wyglądają dobrze w nadchodzących miesiącach. I w przeciwieństwie do głodu z 1943 r., jest mało prawdopodobne, aby doprowadziło to do niedoboru żywności lub spirali cen w kraju.

(Pisarz jest redaktorem National Rural Affairs & Agriculture w ta strona internetowa oraz na urlopie naukowym jako Senior Fellow w Centre for Policy Research)

Podziel Się Z Przyjaciółmi: