Wyjaśnienie: Indie przy wysokim stole ONZ

Indie powracają jako niestały członek Rady Bezpieczeństwa ONZ. Spojrzenie na siedem poprzednich kadencji i jej program w kontekście wydarzeń dotyczących Chin, Pakistanu i USA

Hardeep Singh Puri, ówczesny stały przedstawiciel Indii przy ONZ, podczas ostatniego pobytu Indii w RB ONZ w latach 2011-2012. (Twitter/@MEAIndia)

W czasie, gdy USA przechodzą chaotyczną zmianę przywództwa, Chiny mają nadzieję stać się dominującą potęgą światową, a Pakistan próbuje zgarnąć Kaszmir i sytuację w zakresie praw człowieka w Indiach, Indie weszły do ​​Organizacji Bezpieczeństwa ONZ Rady (RB ONZ) jako niestały członek w tym miesiącu. Pozostanie w radzie przez dwa lata.

Indie w Radzie Bezpieczeństwa ONZ

Indie służyły wcześniej w Radzie Bezpieczeństwa ONZ siedem razy.

* W latach 1950-51 Indie jako przewodniczący Rady Bezpieczeństwa ONZ przewodniczyły uchwalaniu rezolucji wzywających do zaprzestania działań wojennych podczas wojny koreańskiej oraz o pomoc dla Republiki Korei.

* W latach 1967-68 Indie były współsponsorem rezolucji 238 przedłużającej mandat misji ONZ na Cyprze.

* W latach 1972-73 Indie mocno naciskały na przyjęcie Bangladeszu do ONZ. Uchwała nie została podjęta z powodu weta członka stałego.

* W latach 1977-78 Indie były silnym głosem Afryki w RB ONZ i występowały przeciwko apartheidowi. Następnie minister spraw zagranicznych Atal Bihari Vajpayee przemawiał w Radzie Bezpieczeństwa ONZ w sprawie niepodległości Namibii w 1978 roku.

* W latach 1984-85 Indie były wiodącym głosem w Radzie Bezpieczeństwa ONZ w rozwiązywaniu konfliktów na Bliskim Wschodzie, zwłaszcza w Palestynie i Libanie.

* W latach 1991-92 premier PV Narasimha Rao uczestniczył w pierwszym w historii spotkaniu Rady Bezpieczeństwa ONZ na szczycie i mówił o jego roli w utrzymaniu pokoju i bezpieczeństwa.

* W latach 2011-2012 Indie były silnym występkiem dla świata rozwijającego się, utrzymywania pokoju, walki z terroryzmem i Afryki. Pierwsze oświadczenie w sprawie Syrii miało miejsce podczas prezydencji Indii w RB ONZ.

W kadencji 2011-2012 Indie przewodniczyły Komitetowi Rady Bezpieczeństwa ONZ 1373 ds. Zwalczania Terroryzmu, Grupie Roboczej 1566 ds. zagrożenia międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa przez akty terrorystyczne oraz Komitetowi Rady Bezpieczeństwa 751/1907 ds. Somalii i Erytrei.

Indie odegrały aktywną rolę w dyskusjach na temat wszystkich kwestii związanych z międzynarodowym pokojem i bezpieczeństwem, w tym kilku nowych wyzwań, z którymi Rada Bezpieczeństwa ONZ miała się zmierzyć w Afganistanie, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Iraku, Libii, Sudanie Południowym, Syrii i Jemenie. W związku z zagrożeniem, jakie dla handlu międzynarodowego i bezpieczeństwa stanowi piractwo u wybrzeży Somalii, Indie promowały współpracę międzynarodową przeciwko piratom.

Z inicjatywy Indii Rada Bezpieczeństwa zleciła współpracę międzynarodową w celu uwolnienia zakładników wziętych przez piratów, a także ścigania tych, którzy biorą zakładników oraz tych, którzy pomagają i podżegają do tych czynów.

Indie działały również na rzecz wzmocnienia współpracy międzynarodowej w zakresie zwalczania terroryzmu, zapobiegania rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia na podmioty niepaństwowe oraz wzmocnienia wysiłków ONZ na rzecz utrzymywania i budowania pokoju.

Polityka w ramach Rady Bezpieczeństwa ONZ

Siedem poprzednich kadencji dało indyjskim dyplomatom doświadczenie w prowadzeniu dyplomacji w środowisku wielostronnym.

Chinmaya R Gharekhan, stały przedstawiciel Indii w ONZ podczas okresu RB 1991-1992, napisał w swojej książce The Horseshoe Table, że pięciu stałych członków chciałoby, aby niestali członkowie współpracowali i nie przeszkadzali w podejmowaniu ważnych rezolucji .

Większość niestałych członków jest pod wpływem członków P-5, napisał Gharekhan. Nie chcieli irytować stałych członków i chcieli być przez nich postrzegani jako „spółdzielni”. Właśnie tak członkowie stali chcieliby, aby zachowywali się członkowie niestali. Indianie poważniej potraktowali swoją pracę i w konsekwencji musieli stoczyć samotną walkę.

To był czas, kiedy wybuchła wojna w Zatoce Perskiej, a Indie głosowały za sponsorowaną przez USA rezolucją w kwietniu 1991 roku.

Głosowanie Indii było podyktowane względami pragmatycznymi. Amerykanie dali jasno do zrozumienia Indiom, w Waszyngtonie i New Delhi, że brak poparcia rezolucji bardzo utrudni im pomoc Indiom w Banku Światowym i MFW, napisał Gharekhan. Indie przechodziły poważny kryzys bilansu płatniczego i potrzebowały funduszy od tych organizacji. Również Indie potrzebowały USA po swojej stronie, gdyby i kiedy pojawiła się kwestia Kaszmiru.

Dwadzieścia lat później, kiedy Indie ponownie stały się niestałym członkiem RB ONZ, były silniejsze gospodarczo, ale nadal musiały negocjować politykę w Radzie.

Ówczesny stały przedstawiciel Indii, Hardeep Singh Puri (obecny minister lotnictwa cywilnego i mieszkalnictwa Unii) napisał w Niebezpieczne interwencje: Rada Bezpieczeństwa i polityka chaosu: Większość zawodowych dyplomatów odrzuca swoją niewinność, zanim dotrą do stołu podkowy, wokół którego Spotkanie Rady Bezpieczeństwa. W realnym świecie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa decydenci niezmiennie stają przed okrutnymi wyborami, które są równie problematyczne i przybierają różne odcienie kiepskich. Praktycy doskonale zdają sobie sprawę, że tylko zewnętrzne opakowanie dyplomacji jest ułożone w zobowiązaniu do wyższego celu moralnego. Bezwstydna pogoń za wąsko zdefiniowanymi interesami jest najczęściej motywacją i rzadko podnosi brwi w świecie wielostronnej dyplomacji.

Problemy przed Indiami

REFORMY: New Delhi powiedziało, że konieczne jest rozszerzenie Rady Bezpieczeństwa zarówno w kategoriach stałych, jak i niestałych. Mówi się, że Indie doskonale nadają się do stałego członkostwa w Radzie Bezpieczeństwa ONZ według dowolnych obiektywnych kryteriów, takich jak populacja, wielkość terytorialna, PKB, potencjał gospodarczy, dziedzictwo cywilizacyjne, różnorodność kulturowa, system polityczny oraz przeszły i bieżący wkład w działalność ONZ – zwłaszcza w operacje pokojowe ONZ.

TERRORYZM: Międzynarodowy wysiłek przeciwko terroryzmowi jest kluczowym priorytetem Indii w ONZ. W celu zapewnienia kompleksowych ram prawnych do zwalczania terroryzmu Indie podjęły inicjatywę pilotażowego projektu kompleksowej konwencji o międzynarodowym terroryzmie (CCIT) w 1996 r. Tekst konwencji jest negocjowany na forum VI Komitetu Zgromadzenia Ogólnego ONZ.

Indie ściśle współpracowały ze swoimi partnerami w Radzie Bezpieczeństwa ONZ, aby zapewnić umieszczenie terrorysty Masooda Azhara z Pakistanu w ramach Komitetu Sankcji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1267 (maj 2019 r.) dotyczącego Al-Kaidy i ISIS oraz powiązanych osób i podmiotów, które toczyło się w toku od 2009 r.

Chińskie wyzwanie

Indie wkraczają do Rady Bezpieczeństwa ONZ w czasie, gdy Pekin umacnia się na arenie globalnej o wiele bardziej energicznie niż kiedykolwiek. Przewodzi co najmniej sześciu organizacjom ONZ — i zakwestionowała globalne zasady.

Agresywne zachowanie Chin na obszarze Indo-Pacyfiku, a także na granicy indyjsko-chińskiej było widoczne przez cały 2020 rok, a New Delhi będzie musiało myśleć na własnych nogach, aby przeciwstawić się Pekinowi.

Na żądanie Pakistanu Chiny próbowały poruszyć kwestię Kaszmiru w Radzie Bezpieczeństwa ONZ, ale nie znalazły dużego poparcia. W społeczności strategicznej w New Delhi toczy się dyskusja na temat poruszania kwestii Tajwanu, Hongkongu i Tybetu w Radzie Bezpieczeństwa ONZ. New Delhi rozważy z partnerami za i przeciw, jakie kroki należy podjąć w tym kierunku.

Ale polaryzująca polityka w Indiach daje szansę rywalom i otwiera możliwość krytyki — zwłaszcza w kwestiach praw człowieka.

Gdy New Delhi współpracuje z sojusznikami i rozgrywa swoje karty w Radzie Bezpieczeństwa ONZ, będzie pamiętać o radzie weterana dyplomaty Gharekhana na temat Rady Bezpieczeństwa w jego książce: Nic nie pozostaje tajemnicą w tej najbardziej przeciekającej ze wszystkich organizacji.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: