Wyjaśnienie: Czym jest londyńska niebieska tablica i kto jest przez nią fetowany?

Noor Inayat Khan, szpieg z czasów II wojny światowej, jest teraz pierwszą kobietą indyjskiego pochodzenia, która została upamiętniona wyraźną londyńską niebieską tabliczką.

Noor Inayat Khan zostanie upamiętniona wyraźną niebieską tablicą londyńską, symbolem dumy z angielskiego dziedzictwa. (Źródło: English Heritage)

Szpieg II wojny światowej Noor Inayat Khan jest teraz pierwsza kobieta pochodzenia indiańskiego upamiętniona wyraźną niebieską tablicą londyńską . Tablica, będąca symbolem dumy z angielskiego dziedzictwa, została umieszczona na domu przy ulicy Taviton w Bloomsbury w Londynie, gdzie kiedyś mieszkał Khan.

Pomysł umieszczenia tablic pamiątkowych na budynkach o znaczeniu historycznym pojawił się po raz pierwszy w 1863 roku. Chodziło o uhonorowanie ważnych osób i organizacji, które mieszkały lub pracowały w londyńskich budynkach. Obecnie projekt niebieskiej tablicy jest prowadzony przez organizację charytatywną English Heritage, która opiekuje się zabytkami i budynkami w Anglii .

Shrabani Basu, autor biografii Khana „Księżniczka szpiegów: Życie Noor Inayat Khan”, od 2016 roku dyskutuje o tablicę dla Khana. (Via Soefi Museum via The New York Times)

Na przestrzeni ponad 150 lat niebieska tablica została umieszczona na ponad 900 budynkach w Londynie i cieszy się niesłabnącą popularnością wśród miłośników dziedzictwa kulturowego tego kraju. Dziennikarz i historyk Shrabani Basu, autor biografii Khana, Księżniczka szpiegów: życie Noor Inayat Khan , walczy o tablicę dla Khana od 2016 roku. Krótkie spojrzenie na jego historię pokazuje, jak z biegiem czasu ewoluowała idea, kto jest historycznie ważny i zasługuje na niebieską tablicę.

Schemat niebieskiej tablicy: Historia

W 1863 roku William Ewart, brytyjski mąż stanu i polityk liberalny, przedstawił w Izbie Gmin pomysł tablic pamiątkowych. Napisał miejsca, które były rezydencjami ozdób ich historii, mogły być cenne dla wszystkich myślących Anglików.

Kiedy Ewart zaproponował ten pomysł, spodziewał się, że rząd sfinansuje program. Jednak gdy administracja odmówiła, przejęło ją Królewskie Towarzystwo Sztuki (RSA).

Szpieg II wojny światowej, Noor Inayat Khan, jest ostatnią osobą, która otrzymała niebieską tablicę dziedzictwa angielskiego. Khan była pierwszą brytyjską muzułmańską bohaterką wojenną w Europie i została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Jerzego w 1949 roku. pic.twitter.com/wLF0GHmPUt

— Angielskie dziedzictwo (@EnglishHeritage) 28 sierpnia 2020 r.

RSA był zdania, że ​​proponowany schemat byłby dobrym sposobem na identyfikację i ochronę historycznych budynków miasta poprzez zwiększenie publicznego szacunku dla miejsc, które były siedzibami ludzi, którzy uczynili Anglię tym, czym jest.

Tym samym w 1867 roku pierwsza niebieska tablica upamiętniająca poetę Lorda Byrona w jego miejscu urodzenia, 24 Holles Street, Cavendish Square. Jednak ten dom został zburzony w 1889 roku. W związku z tym najstarszą niebieską tablicą w Londynie jest ta na domu Napoleona III przy King's Street w Westminster.

RSA zarządzała niebieską paką przez 35 lat iw tym okresie upamiętniła 35 osób, w tym poetę Johna Keatsa, powieściopisarza Williama Makepeace'a Thackeray'a oraz irlandzkiego męża stanu i filozofa Edmunda Burke'a. Wiele z tych domów zniknęło w wyniku bombardowań budowlanych lub wojennych.

Na przełomie XIX i XX wieku system został przejęty przez London County Council (LCC). Pod ich wpływem zmieniły się kryteria selekcji osób o znaczeniu historycznym. Podczas gdy RSA starała się uhonorować osoby związane z wydarzeniami historycznymi, LCC była bardziej zainteresowana uczczeniem słynnych londyńczyków i gości odwiedzających Londyn.

Ekspresowe wyjaśnieniejest teraz włączonyTelegram. Kliknij tutaj, aby dołączyć do naszego kanału (@ieexplained) i bądź na bieżąco z najnowszymi

W ramach LCC proces selekcji był również znacznie szybszy, a komisja instalowała średnio osiem tablic rocznie do 1914 r. Do 1965 r., kiedy LCC została zniesiona, utworzyła prawie 250 tablic, mimo że program został zawieszony na dwie wojny światowe

W 1965 roku LCC przekształciło się w Greater London Council (GLC) i przejęło ten schemat. Za czasów GLC rozszerzył się zasięg geograficzny i kulturowy tablic. W związku z tym tablice wznoszono również w odległych dzielnicach Londynu. Wybór osób upamiętnianych również stał się bardziej populistyczny, a GLC umieściła tablice dla muzyków, aktywistów, lekarzy i tym podobnych. Uhonorowano także budowle związane z wydarzeniami historycznymi. Na przykład w 1977 r. na dawnym stodole na siano w Paddington, gdzie w 1820 r. miał miejsce spisek przy Cato Street, wzniesiono niebieską tablicę, aby zamordować wszystkich brytyjskich ministrów i premiera Lorda Liverpoolu.

The English Heritage przejęło ten program w 1986 roku. W ciągu ostatnich 34 lat uhonorowało różnorodne osobistości, w tym gitarzystę i piosenkarza Jimiego Hendrixa, aktora Kennetha Williamsa, pisarza HG Wellsa i Dame Maud McCarthy, starszą pielęgniarkę podczas I wojny światowej .

W 2016 roku English Heritage uruchomiło kampanię „plakietek dla kobiet”. Obecnie tylko 14 procent niebieskich tabliczek to celebracja kobiet, a organizacja charytatywna uważa, że ​​to nie wystarczy, napisała na swojej oficjalnej stronie internetowej, prosząc od opinii publicznej o więcej nominacji dla kobiet. Od tego czasu organizacja charytatywna odnotowała dramatyczny wzrost liczby niebieskich tablic wznoszonych w imieniu kobiet o znaczeniu historycznym.

Co ciekawe, oprócz organizacji zarządzającej projektem i filozofii stojącej za procesem selekcji, sam projekt i wykonanie tablicy uległy znaczącym zmianom na przestrzeni ostatnich 150 lat. Najwcześniejsze tabliczki były wykonywane ręcznie przez firmę ceramiczną Minton, Hollins & Co. Początkowo były one koloru niebieskiego, później RCE zleciło wykonanie tych w kolorze czekoladowo-brązowym, ponieważ niebieski był droższy w produkcji.

W ramach LCC tabliczce nadano obramowanie w postaci wieńca laurowego, a od 1921 r. do standardowego użytku wybrano niebieskie tabliczki ceramiczne, ponieważ najlepiej wyróżniały się w londyńskim pejzażu miejskim. Nowoczesny projekt, który pozbył się wieńca laurowego i uprościł ogólny wygląd, narodził się w 1938 roku i został zaprojektowany przez studenta Centralnej Szkoły Rzemiosła Artystycznego, któremu zapłacił cztery gwinee.

Chociaż Khan jest pierwszą kobietą indyjskiego pochodzenia, która została uhonorowana niebieską zarazą, została wzniesiona na domach i miejscach związanych z kilkoma indyjskimi mężczyznami, w tym Mahatmą Gandhim, Rają Ram Mohon Royem i BR Ambedkarem.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: