Wyjaśnienie: Dlaczego Holandia rozważa propozycję obniżenia liczby zwierząt gospodarskich

W propozycji stwierdza się, że liczba zwierząt gospodarskich powinna zostać zmniejszona o 30 procent, zmuszając niektórych rolników do sprzedaży praw do emisji, a nawet ziemi, w razie potrzeby, donosi Guardian.

Holandia jest największym eksporterem mięsa w UE. Posiada również jedną z największych gałęzi przemysłu hodowlanego w Europie, z ponad 100 milionami sztuk bydła, kurcząt i trzody chlewnej. (Hussein Falleh/AFP/Getty Images)

Holandia rozważa propozycje, które są najbardziej radykalne tego rodzaju w Europie, aby zmniejszyć liczbę zwierząt gospodarskich o 30 procent poprzez zmuszenie rolników do sprzedaży praw do emisji, a nawet ziemi państwu.

Jaka jest propozycja?

Urzędnicy służby cywilnej w Ministerstwie Finansów i Rolnictwa w Holandii przedstawili propozycje zmniejszenia liczby zwierząt gospodarskich o prawie jedną trzecią populacji.

Holandia jest największym eksporterem mięsa w UE. Posiada również jedną z największych gałęzi przemysłu hodowlanego w Europie, z ponad 100 milionami sztuk bydła, kurcząt i trzody chlewnej. Kraj miał średnie zagęszczenie 14 kóz, 93 sztuk bydła, 298 świń i 2372 drobiu na km2 oraz 414 osób na km2 w 2018 roku.

W propozycji stwierdza się, że liczba zwierząt gospodarskich powinna zostać zmniejszona o 30 procent, zmuszając niektórych rolników do sprzedaży praw do emisji, a nawet ziemi, w razie potrzeby, donosi Guardian.

Wynika to z rosnącej debaty publicznej w kraju na temat wpływu produkcji zwierzęcej na zdrowie ludzi i środowisko. Debata nabrała nowego rozmachu po epidemii gorączki Q, która w latach 2007-10 dotknęła najgęściej zaludnione obszary inwentarskie w kraju.

Jaki jest powód takiego planu?

Holandia boryka się z ostrym kryzysem klimatycznym spowodowanym nadmierną emisją azotu. Obawy o zwierzęta gospodarskie wynikają z faktu, że produkują one obornik, który po zmieszaniu z moczem uwalnia amoniak, będący związkiem azotu.

Amoniak, poprzez spływy z gospodarstw, może dostać się do zbiorników wodnych, w którym to przypadku nadmiar azotu uszkodzi wrażliwe siedliska naturalne. Azot może prowadzić do glonów, które zubożają tlen na powierzchni wody.

Badanie opublikowane w Elsevier w zeszłym roku wykazało, że produkcja zwierzęca prowadzi do alarmującego zanieczyszczenia wód gruntowych azotanami.

W artykule stwierdzono: Oprócz niepożądanego wpływu na funkcjonowanie gleby, azot w glebie, który w dużej mierze można przypisać produkcji zwierzęcej, wypłukiwany jest do wód gruntowych głównie w postaci azotanów (NO3−)… W latach 2012-2015 doprowadziło to do przekroczenia norma (50 mg azotanu/l) w 47% w regionie gleb piaszczystych, 8% w regionie gliniastym, 60% gospodarstw w regionie lessowym i w żadnym gospodarstwie w regionie torfowym. Przekroczenie norm wpływa na produkcję wody pitnej i jakość wód powierzchniowych. Odsetek gospodarstw z przekroczeniem normy różnił się zwłaszcza w gospodarstwach mlecznych.

W pracy stwierdzono również, że spływ i wymywanie składników pokarmowych z gleb i wód gruntowych prowadzi do eutrofizacji, w wyniku której stężenia azotu przekraczały normę na 50-65% punktów pomiarowych w rejonie piaskowym oraz w około 40-60% na region gliny w latach 2011-2014.

Ponadto osadzanie się związków azotu może również wpływać na ekosystemy lądowe poprzez zakwaszenie i eutrofizację. W badaniu stwierdzono, że 60% powierzchni obszarów przyrodniczych w kraju jest narażona na wyższą depozycję azotu niż wartości ładunku krytycznego dla poszczególnych typów celów przyrodniczych.

Dodaje, że produkcja zwierzęca w Holandii przyczynia się do około 40% całkowitego odkładania się azotu, głównie poprzez emisje amoniaku. Największy udział w emisji amoniaku ma bydło (63%), następnie świnie (21%) i drób (11%). Zmiany w całkowitej depozycji azotu nie wpływają proporcjonalnie na zmiany przekroczenia ładunku krytycznego. Przy założeniu zerowej emisji z hodowli zwierząt przekroczenie spada z około 60% do około 15%.

Jak poważny jest kryzys w Holandii?

Sprawa jest poważnym problemem w kraju, który od dłuższego czasu zmaga się z tym, co nazywa kryzysem azotowym.

W maju 2019 r. holenderski Sąd Administracyjny Rady Stanu, który jest najwyższym organem administracyjnym w Holandii, orzekł, że rząd łamie prawo UE, nie robiąc wystarczająco dużo, aby zredukować nadmiar azotu na wrażliwych obszarach naturalnych. Sąd stwierdził, że rządowy Program Działań Azotowych (PAS), program mający na celu ograniczenie wpływu azotu, jest niewystarczający.

Następnie Ministerstwo Rolnictwa, Przyrody i Jakości Żywności zleciło zewnętrznemu organowi zaproponowanie rozwiązań kryzysu. W związku z tym 17 grudnia 2020 r. holenderski parlament zatwierdził nowe prawo, które ma na celu ograniczenie emisji azotu.

Według raportu Globalnej Sieci Informacji o Rolnictwie, nowe prawo wyznacza trzy cele — 40 procent obszarów Natura-2000 wrażliwych na azot musi znajdować się poniżej krytycznej wartości depozycji (<255 mole per hectare) in 2025, 50 per cent of the nitrogen sensitive Natura-2000 areas must be below the critical deposition value in 2030, and 74 percent of the nitrogen sensitive Natura-2000 areas must be below the critical deposition value in 2035.

Prawo ma na celu zmniejszenie o połowę emisji azotu z prac budowlanych i rolnictwa do 2035 roku.

Holandia wdrożyła również inne rygorystyczne środki, aby zaradzić kryzysowi, w tym zmniejszenie dziennego ograniczenia prędkości do 100 km/h na autostradach w celu ograniczenia emisji tlenku azotu i wstrzymania projektów budowlanych pochłaniających gaz.

Jednak emisje gazów cieplarnianych przez zwierzęta gospodarskie nadal stanowią problem w kraju.

Według raportu Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa sektor hodowlany odpowiada za 18% światowej emisji gazów cieplarnianych. Generuje 65% związanego z człowiekiem dwutlenku azotu, którego współczynnik ocieplenia globalnego jest 310 razy większy niż CO2.

Jaka była reakcja na propozycję ograniczenia pogłowia zwierząt gospodarskich?

Ekolodzy w dużej mierze z zadowoleniem przyjęli plan i powiedzieli, że jest to pozytywny krok w kierunku ograniczenia emisji azotu w kraju.

Jednak grupy rolnicze zdecydowanie sprzeciwiały się planowi, blokując drogi traktorami w proteście przeciwko propozycjom ograniczenia amoniaku z odchodów zwierzęcych.

Wytse Sonnema, szef spraw publicznych w Holenderskiej Organizacji Rolno-Ogrodniczej (LTO), powiedział Guardianowi, że przejmowanie przez państwo ziemi od rolników to zły pomysł. To grabież ziemi od rządu, która nie pasuje do dobrego zarządzania. Drugi powód jest bardzo praktyczny: wywłaszczenie zajmuje od pięciu do siedmiu lat, zanim uzyska się wyniki, aw wielu przypadkach dłużej. Nie mamy tego czasu i jest to oczywiście znacznie droższe, powiedział Sonnema.

Raport Guardiana stwierdził również, że większość partii chce bardziej dobrowolnego podejścia w tym zakresie, z Derkiem Boswijkiem, rzecznikiem Apelu Chrześcijańsko-Demokratycznego ds. Rolnictwa, cytowanym, że wywłaszczenie może być katastrofalne dla rządu. W Holandii obserwuje się już 3% skurczenie się sektora rolnego rocznie, wielu rolników nie ma komu przekazać, i przewiduje się, że za 10-15 lat 40-50% i tak przestanie. Plany przymusowego wywłaszczenia … są katastrofalne dla wsparcia i zaufania do rządu, powiedział Boswijk.

Nawet gdy w zeszłym roku holenderski parlament zatwierdził ustawę o ograniczeniu emisji azotu, spotkał się z dużym sprzeciwem. Kilka partii, takich jak PVV (Partia na rzecz Wolności), Zielona Lewica, Partia na rzecz Zwierząt i Partia Pracy (PvdA) twierdziło, że prawo nie jest wystarczająco ambitne, jeśli chodzi o redukcję emisji azotu.

Forum na rzecz Demokracji, które głosowało przeciwko ustawie, powiedziało wtedy, że jedynym zamiarem jest zdziesiątkowanie sektora rolnego. LTO stwierdziło, że ustawa jest utrudnieniem dla sektora i ma nieosiągalny cel na 2035 rok.

Biuletyn Informacyjny| Kliknij, aby uzyskać najlepsze objaśnienia dnia w swojej skrzynce odbiorczej

Podziel Się Z Przyjaciółmi: