ExplainSpeaking: Jak wzrost popytu konsumpcyjnego w Indiach stracił impet

O ile ta zmienna nie ulegnie gwałtownej poprawie, wzrost PKB Indii nie osiągnie swojego potencjału.

Tłum ludzi w dzielnicy Mandai w Pune w zeszłym tygodniu robił zakupy na festiwal Ganesh. (Ekspresowe zdjęcie: Pavan Khengre)

ExplainSpeaking – Economy by Udit Misra to cotygodniowy biuletyn. Aby się zapisać, kliknij tutaj . Lub, aby przeczytać poniższy artykuł, zarejestruj się.

Drodzy Czytelnicy,

Prawdopodobnie najbardziej fundamentalna debata polityczna wokół gospodarki Indii dotyczy natury spowolnienia gospodarczego. Prawidłowe zdiagnozowanie pierwotnej przyczyny anemicznego tempa wzrostu w Indiach w niedawnej przeszłości ma kluczowe znaczenie dla znalezienia właściwych rozwiązań politycznych.

Kluczowe pytanie brzmi: czy tempo wzrostu w Indiach jest hamowane z powodu słabego popytu konsumpcyjnego, czy też powinniśmy winić niewystarczającą podaż za to, że jest przeszkodą?

Szybkim, choć niepoprawnym sposobem byłoby przyjrzenie się jednemu lub drugiemu sektorowi i wyciągnięcie wniosków. Na przykład wielu, którzy twierdzą, że spowolnienie gospodarcze w Indiach nie wynika ze słabego popytu, a raczej z wąskich gardeł w dostawach, wskazując jednocześnie, że producenci samochodów mają problemy z zaspokojeniem popytu ze względu na globalny niedobór chipów . Inni mogą temu przeciwdziałać, patrząc na inną zmienną, powiedzmy sprzedaż w kasach, i twierdzą, że popyt konsumencki jest nadal słaby.

Zamiast wybierać sektory i branże, bardziej solidnym sposobem byłoby przyjrzenie się oficjalnym danym Produktu Krajowego Brutto, który jest pieniężną miarą całkowitej produkcji kraju.

Kluczową zmienną do śledzenia w tabeli PKB są prywatne wydatki na konsumpcję końcową (PFCE). Spojrzenie na to, jak ta zmienna rosła na przestrzeni lat, powinno dać nam przyzwoite zrozumienie, czy Indie cierpią z powodu słabego popytu konsumenckiego.

Co to jest PFCE i jakie jest jego znaczenie?

PKB jest obliczany poprzez uchwycenie łącznych wydatków różnych elementów gospodarki. Sumuje więc wydatki osób prywatnych (PFCE), firm inwestujących pieniądze w celu zwiększenia produkcji (tworzenie kapitału stałego brutto lub GFCF) oraz wszystkie wydatki rządu (ostateczne wydatki na konsumpcję rządu lub GFCE).

W Indiach PFCE stanowi 55%-56% całego krajowego PKB w ciągu roku i jest oczywiście największym motorem wzrostu gospodarczego.

Ale oprócz bezpośredniego wpływu w wysokości 55%, wpływa również pośrednio na kolejny największy czynnik napędzający indyjskie PKB — tworzenie kapitału stałego brutto (GFCF). GFCF to nic innego jak miara pieniędzy wydawanych przez przedsiębiorstwa na inwestycje i stanowi 33% całego PKB.

Kluczowe jest zrozumienie logiki ekonomicznej, która łączy te dwa największe motory wzrostu gospodarczego, które razem odpowiadają za 88% do 89% całego PKB w Indiach.

Spowolnienie popytu konsumenckiego pozbawia firmy wszelkich bodźców do zwiększania zdolności produkcyjnych poprzez dokonywanie nowych inwestycji. Dokładniej, samo zwiększanie inwestycji — bez względu na popyt — nie będzie miało sensu.

Niezwykle istotna rola prywatnego popytu konsumpcyjnego w zwiększaniu PKB Indii sprawia, że ​​jest to najważniejszy czynnik decydujący o pomyślności gospodarczej Indii.

Trzecim motorem PKB są wydatki rządowe (GFCE) i stanowią one 10%-11% całego PKB. Powinno to być zazwyczaj antycykliczne. Innymi słowy, kiedy reszta gospodarki ma się dobrze — konsumenci domagają się wielu towarów, a firmy inwestują w nowe możliwości zaspokajania takiego popytu — rząd powinien starać się ograniczać swoje wydatki w taki sposób, aby nie zaszkodziło ( lub wyprzeć) firmy z sektora prywatnego przed dostępem do kredytów i rynków.

Ale kiedy popyt konsumpcyjny jest słaby, a firmy powstrzymują się (słusznie) przed dokonywaniem nowych inwestycji, rząd powinien zwiększyć wydatki, aby pobudzić gospodarkę i, miejmy nadzieję, wcisnąć sektor prywatny w proces wzrostu.

Czwarty silnik — eksport netto lub efekt netto popytu importowego Indii i popytu reszty świata na nasze produkty (eksport) — jest w przypadku Indii dość mały.

Źródło: MoSPI

Jak na przestrzeni lat rósł popyt?

Biorąc pod uwagę przeważającą rolę popytu konsumpcyjnego w określaniu wzrostu gospodarczego Indii w dowolnym roku, warto przyjrzeć się, jak PFCE rosło w niedawnej przeszłości (patrz wykres słupkowy powyżej).

Wykres przedstawia dwie ostatnie serie danych o PKB — jedną opartą na cenach z lat 2004-05, a drugą na cenach z lat 2011-12.

Jak widać, konsumpcja prywatna rosła w tempie 8,2% rocznie w latach 2004-05 (rok finansowy 2005 lub FY05) do 2011-12.

Następnie między rokiem finansowym 2012 a rokiem obrotowym 20 (czyli tuż przed wejściem Covid do Indii) jego roczna dynamika spowolniła do 6,8%. W rzeczywistości, jeśli jeszcze bardziej zbliżymy się do lat FY17 (po których indyjskie tempo wzrostu PKB zaczęło gwałtownie spadać) i FY20, roczna stopa wzrostu PFCE spadła do 6,4%.

Potem nastąpiły blokady wywołane przez Covid w roku finansowym 21, które zniszczyły i tak już słabnący popyt. Jeśli uwzględnimy również FY21, to tempo wzrostu PFCE od FY12 spada poniżej 5% w skali roku.

A co z bieżącym rokiem?

Oczywiście w roku obrotowym 22, bieżącym roku finansowym, oczekuje się, że indyjska gospodarka odnotuje ożywienie. Nawet jeśli przyjmiemy, że na koniec bieżącego roku obrotowego PFCE rosłoby w tym samym tempie — 6,8% — co w ciągu ośmiu lat przed Covidem, roczna stopa wzrostu FY12 do FY22 nieznacznie przekroczyłaby 5%.

Ale najbardziej odkrywcze jest prognozowanie tempa wzrostu między rokiem finansowym 17 a rokiem obrotowym 22 w oparciu o to samo założenie; taka kalkulacja daje roczną stopę wzrostu na poziomie zaledwie 3,2%.

Porównanie tego 3,2% rocznego tempa wzrostu wydatków na konsumpcję prywatną w ciągu ostatnich pięciu lat z latami poprzednimi, zwłaszcza 8,2% rocznego tempa wzrostu w latach 2005 i 2011, które były najlepszą fazą wzrostu PKB w historii Indii, pokazuje, jak popyt konsumpcyjny w Indiach straciła tempo wzrostu.

Jakie są konsekwencje?

Najważniejszą konsekwencją słabego popytu konsumenckiego jest to, że inwestycje korporacji raczej nie będą przyspieszane. Oczekuje się, że w nadchodzącym roku lub dwóch pozostaną one stłumione, tak jak miało to miejsce w latach poprzedzających pandemię, pomimo historycznych obniżek stawek podatku od osób prawnych w 2019 roku. Rośnie o 10,9% rocznie między rokiem finansowym 2005 a rokiem 2011.

Czy jednak Indie mają problem z zaopatrzeniem?

Dobrą miarą tego, czy Indie mają niewystarczającą zdolność dostaw, czy nie, jest stopień wykorzystania zdolności. Dane z wielokrotnych badań RBI OBICUS (Order Books, Inventories and Capacity Utilization Survey) pokazują, w jaki sposób wykorzystanie mocy produkcyjnych z trudem przekroczyło granicę 75%. Najwyraźniej od kilku lat firmy pracują znacznie poniżej swoich pełnych możliwości.

Oczywiście zakłócenia Covid stworzyły kilka wąskich gardeł lub przerwanych łańcuchów dostaw, na przykład z powodu braku siły roboczej itp., co znajduje odzwierciedlenie w opóźnieniach i inflacji cen.

Jednak, jak pokazuje powyższa analiza, naprawdę istotną kwestią hamującą wzrost w Indiach – i dotyczy to również okresu przed Covid – jest słaby wzrost popytu konsumpcyjnego. O ile ta zmienna nie ulegnie gwałtownej poprawie, wzrost PKB Indii nie osiągnie swojego potencjału.

Bądź bezpieczny,

Udit

Podziel Się Z Przyjaciółmi: