Jak forty Radżastanu na przestrzeni wieków były świadkami powstawania historii
Fotograficzna podróż przez forty Radżastanu w Ricie i nowa książka Vijai Sharmy
Stojący wysoki: Kumbhalgarh Fort Wikimedia Commons/ Varada Phadkay Ze scenariuszem Parveena Talha
Forty Radżastanu zaskakują czytelnika płótnem ze swoimi szczegółami i obfitością imponujących zdjęć w łatwym do przenoszenia formacie w twardej oprawie. Tym, co przyciągnęło recenzenta, był rytm tekstu i jego harmonia z kamerą. Małżeństwo autorów, Rita i Vijai Sharma, stworzyło pióro i fotografie jako jedno, aby uchwycić forty w ich krajobrazie historii i architektury.
Książka przekracza wszelkie oczekiwania. Uznając Chittorgarh za amfiteatr historii, obejmuje również garhi na wypukłości Jaisalmera na międzynarodowej granicy pustyni Tanot-Longewala. Wśród fortów znajduje się Siwana na drodze do Barmer, Jalore z długą historią walki z oblężeniami i Nagaur z odrestaurowanymi wnętrzami. Regiony Mewar, Marwar, Hadoti i Dhundhar są dobrze pokryte, w tym Gagron, potężny fort, zbudowany między dwiema rzekami w Jhalawar, który przez wieki gościł Alauddina Khilji, Rana Kumbhę, Rana Sangę, Humayuna i Akbara.
Potrzeba połączenia kropek historii doprowadziła do podkreślenia niektórych sekwencji w książce. Na przykład fort Bayana był punktem wypadowym decydującej bitwy pod Khanwa między Sanga i Babur, która doprowadziła do konsolidacji Mogołów w północnych Indiach. Postscriptum książki wyjaśnia, co sprawiło, że epokowa bitwa pod Khanwą nie poszła drogą Radżput i stała się punktem zwrotnym. Po Khanwie, gdy Sanga był w drodze do Chanderi, aby wzmocnić siły przeciwko Baburowi, został otruty. Postscriptum wskazuje, że ostatnie dni Sangi powinny być interesujące z uwagi na 500. rocznicę Khanwy w 2027 roku.
Książka oddaje skalę fortyfikacji w Radżastanie, regionie na skrzyżowaniu najazdów. Dużo wcześniej niż Radźputowie, Bhilowie i inne rdzenne społeczności wykonały ogrodzenia z błota i wczesnych cegieł, aby chronić je przed rabusiami i dzikimi zwierzętami. Z biegiem czasu zbudowali silniejszą obronę. Meenas również mieli silną obecność w regionie. Centralnym punktem księgi są Radżputowie, którzy wywodzą się od bogów słońca, księżyca i ognia. Ich obecność pochodzi z końca panowania Harshavardhany w VII wieku naszej ery. Królestwa Dżat pojawiły się później, a punktem kulminacyjnym ich historii było upokorzenie generała Gerarda Lake'a, weterana kilku kampanii zamorskich, w Bharatpur (1805).
Forty Radżastanu Rita Sharma i Vijai Sharma Rupa Publikacje 192 strony
Zdjęcia w książce obejmują przełęcz Haldighati, lampę oznaczającą obóz Akbara podczas jego oblężenia Chittorgarh, dargah (świątynię) w forcie Ajmer na szczycie wzgórza oraz studnię nawadniającą w Kumbhalgarh. Topografia jest dobrze uchwycona. Wieże strażnicze i forty zostały zbudowane zgodnie z ukształtowaniem terenu. Ajmer, Alwar, Amber i Bundi mieli forty na wzgórzu. Jaisalmer to pustynny fort na trasie karawan do Multanu i Afganistanu. Fort Bayana, pierwotnie należący do Radźputów Jadaun, stoi na granitowym wzgórzu, a jego ruiny dominuje niekompletny minar z czasów Lodis (1451-1526). Mehrangarh w Jodhpur został zbudowany na gigantycznej skale. Rozprzestrzenianie się fortów Chittorgarh i Kumbhalgarh Mewara na biegających wzgórzach przypomina historię szkoły z sagami bitewnymi o Kumbha, Sanga i Pratap oraz postaciami takimi jak Rani Padmini, Panna dai i Patta.
Książka odnosi się do mazaar (grobowca) w Haldighati Hakima Khana Suri, szefa artylerii Rana Pratap. Mewar niezłomnie stawiał opór Khilji, ale związali się z Afgańczykami i Mewatis, by zwalczyć furię wczesnych Mogołów. Amber opowiadał się za zrozumieniem Radźput-Mughal, podczas gdy Chittorgarh Mewara był za oporem. Akbar poślubił księżniczkę Amber, która została matką Jehangira. Shah Jahan był synem księżniczki Radźputów z Jodhpur. Książka w tym świetle przygląda się aspektom, które umożliwiły utrzymanie rządzących dynastii. Jest też historia Maldeo Marwara w Jodhpur, który pojawił się jako głos Radżputa po Sanga.
Historia fortów w książce nie dotyczy haremów i shikaar. Wykorzystuje bastiony i mury obronne, aby opowiadać historie o męstwie i upartej odwadze. Jest też druga strona — o jharokhach i chhajjas, malarstwie ściennym, rzemiośle szklanych dekoracji, rzemiośle motywów zdobniczych, pracach kratowych i florystycznych rzeźbach. Trzeba było wynegocjować korytarze i dziedzińce, aby dotrzeć do pomieszczeń mieszkalnych kobiet, dzieci i ich służących, którzy mieszkali w pałacach w fascynującej równowadze życia w fortach.
Przedmowa i postscriptum w książce wraz ze wstępem stanowią przydatne streszczenie. Rozdziały kompleksowo opisują charyzmatyczne forty Radżastanu z ich wieżyczkami i tarasami, murami obronnymi i bastionami, sylwetkami i odciskami, których nigdy nie należy przesyłać. Książka jest cennym wkładem w zaspokojenie rosnącego zapotrzebowania na wiedzę o tym, jak przeszłość wpływa na teraźniejszość. To obowiązkowa lektura dla wszystkich zainteresowanych dziedzictwem Radżastanu i Indii.
Parveen Talha jest pisarką i byłym członkiem Union Public Service Commission
Podziel Się Z Przyjaciółmi:
