Uwaga zakaz: co powiedział wcześniej Sąd Najwyższy

Demonetyzacyjny ruch premiera Modiego zostanie zbadany przez Sąd Najwyższy. W 1996 r. ława konstytucyjna sądu podtrzymała legalność wcześniejszego notatek nakazanych przez rząd w 1978 r.

To nie pierwszy raz, kiedy sąd najwyższy zbada, czy rząd może złomować banknoty o wysokiej wartości.

Od 8 listopada 2016 r. zezłomowanie banknotów Rs 1000 i Rs 500, różne agencje rządowe, w tym Bank Rezerw Indii, podjęły wiele kroków w celu wdrożenia zapowiedzi premiera. Jednocześnie do Sądu Najwyższego wpłynęła wiązka skarg kwestionujących konstytucyjną ważność demonetyzacji. Sąd skierował teraz sprawę do składu konstytucyjnego składającego się z pięciu sędziów, odmawiając kupowania argumentu rządu, że decyzja należała do wyłącznej domeny władzy wykonawczej i była poza kontrolą sądową.

Sąd prawdopodobnie zajmie się również kwestią zgodności z konstytucją rozporządzenia wydanego przez rząd w zeszłym tygodniu, które ma na celu zniesienie statusu prawnego środka płatniczego starych banknotów o wysokich nominałach i uczynienie posiadania dużej liczby zezłomowanych banknotów przestępstwem karnym.

To nie pierwszy raz, kiedy sąd najwyższy zbada, czy rząd może złomować banknoty o wysokiej wartości. Podobny ruch około 38 lat temu również został zakwestionowany przez Sąd Konstytucyjny orzekający w sprawie ważności ustawy o banknotach o wysokich nominałach (demonetyzacji) z 1978 r. Sąd zajął się również kwestią banków odmawiających wymiany banknotów o wysokich nominałach niektórzy składający petycje z różnych powodów.

Wyrok w sprawie Jayantilal Ratanchand Shah przeciwko Reserve Bank of India i in. zajęło pięciu sędziom Bench 18 lat. Wyrok z 9 sierpnia 1996 r. potwierdził legalność prawa.

Zaczęło się od Rozporządzenia, które weszło w życie 16 stycznia 1978 r. — a następnie zostało uchwalone jako ustawa przez parlament — na mocy którego rząd zadeklarował, że z dniem 16 stycznia 1978 r. wszystkie banknoty o wysokich nominałach przestaną być prawnym środkiem płatniczym. Osoby lub organizacje, które chciały wymienić banknoty, były zobowiązane do złożenia szczegółowego formularza, deklarującego, że były w posiadaniu banknotów przed 16 stycznia 1978 r. Zapewniono okno na zaledwie trzy dni – do 19 stycznia. Deponenci mogli jednak wymienić swoje weksle do 24 stycznia 1978 r., pod warunkiem, że wyjaśnią przyczyny niedokonania tego przed upływem terminu. Banki miały ostatnie słowo w sprawie przyjęcia lub odrzucenia roszczenia deponenta.

Sekcja 4 tej ustawy zabraniała również przekazywania i przyjmowania banknotów o wysokich nominałach.

Składający petycję twierdzili, że ustawa naruszyła ich prawa podstawowe, w tym usunięty obecnie art. 31 (Prawo własności), ponieważ umożliwiła RBI i rządowi uniknięcie ich prawnej odpowiedzialności za honorowanie tych banknotów. Argumentowali również, że przeprowadzka była nielegalna, ponieważ nabywanie starych banknotów nie służyło celom publicznym – zgodnie z Artykułem 31 żadna własność nie mogła być przymusowo nabyta, z wyjątkiem celów publicznych.

Wśród tych, którzy zwrócili się do sądu, był przewodniczący Towarzystwa, które prowadziło przychodnię medyczną w Surat, która zdeponowała w banku prawie 50 rupii. Ponieważ jednak Towarzystwo nie potrafiło w sposób zadowalający wytłumaczyć ogromnego i nagłego wzrostu ilości pieniędzy wkładanych do jego pudełek, depozyty nie były traktowane przez bank jako ważna waluta.

Ławka składająca się z sędziów M Mukherjee, Kuldip Singh, M M Punchhi, S Saghir Ahmed i N P Singh podkreśliła preambuła ustawy o demonetyzacji, który mówił, że posunięcie to miało na celu sprawdzenie nielegalnego przekazywania pieniędzy na finansowanie transakcji szkodliwych dla gospodarki narodowej.

Zważywszy, że dostępność banknotów o wysokich nominałach ułatwia nielegalny transfer pieniędzy w celu finansowania transakcji, które są szkodliwe dla gospodarki narodowej lub które są dokonywane w celach niezgodnych z prawem, a zatem w interesie publicznym konieczne jest demonetyzowanie (tych) banknotów, czytamy w preambule.

The Bench zauważył również, że ustawa została uchwalona, ​​aby uniknąć poważnego zagrożenia nierozliczonymi pieniędzmi, które nie tylko poważnie wpłynęły na gospodarkę kraju, ale także pozbawiły Wymieniacza Państwowego ogromnych kwot jego dochodów.

W kwestii niesłużenia celowi publicznemu Ławeczka stwierdziła, że ​​wobec zła, jakie ustawa miała na celu zwalczanie, nie można powiedzieć, że nie została uchwalona dla celu publicznego.

The Bench zajmował się również twierdzeniem, że okno wymiany było nierozsądne i naruszało prawa podstawowe.

Gdy (jest to) rozważane w kontekście celu ustawy o demonetyzacji, a mianowicie jak najszybszego zatrzymania obiegu banknotów o wysokich nominałach,… twierdzenie składających petycję nie może zostać przyjęte, stwierdza wyrok.

maneesh.chhibber@expressindia.com

Podziel Się Z Przyjaciółmi: