Wyjaśnienie: w jaki sposób dwa rachunki Build Back Better postawiły Demokratów w trudnej sytuacji

Szacuje się, że ustawa o infrastrukturze będzie kosztować 1,2 biliona dolarów w ciągu pięciu lat, a ustawa o pojednaniu — 3,5 biliona dolarów w ciągu dziesięciu lat. Razem oba projekty ustaw stanowią podstawę agendy gospodarczej prezydenta Bidena i są częścią jego planu Build Back Better.

Przewodnicząca Domu Nancy Pelosi z Kalifornii, rozmawia z dziennikarzami na Kapitolu w Waszyngtonie. (Zdjęcie AP/J. Scott Applewhite, Plik)

Kongres USA spotyka się w tym tygodniu, aby omówić jeden z najbardziej rozbudowanych aktów prawnych dotyczących gospodarki od czasu „Nowego Ładu” prezydenta Roosevelta w latach 30. XX wieku. Oprócz ustawy o zawieszeniu limitu zadłużenia, ustawodawcy rozważą dwa projekty ustaw o wydatkach, jeden skupiający się głównie na infrastrukturze (przynajmniej z nazwy), a drugi o wydatkach socjalnych, zwany odtąd ustawą o pojednaniu.

Szacuje się, że ustawa o infrastrukturze będzie kosztować 1,2 biliona dolarów w ciągu pięciu lat, a ustawa o pojednaniu — 3,5 biliona dolarów w ciągu dziesięciu lat. Razem oba projekty ustaw stanowią podstawę agendy gospodarczej prezydenta Bidena i są częścią jego planu Build Back Better. Ustawa o infrastrukturze, która została już uchwalona przez Senat, jest wysiłkiem ponadpartyjnym, popartym przez 19 republikańskich senatorów, podczas gdy ustawa o pojednaniu jest znacznie bardziej kontrowersyjna, wzbudzając zaniepokojenie zarówno demokratów, jak i republikanów.

Obecnie przewodnicząca Izby Reprezentantów Nancy Pelosi (D-Cal) zagroziła odrzuceniem ponadpartyjnej ustawy o infrastrukturze, chyba że demokraci Izby Reprezentantów zgodzą się uchwalić wraz z nią ustawę o pojednaniu. Postępowi Demokraci w dużej mierze zgadzają się z Pelosi, ale kilku centrowych Demokratów niechętnie popiera ten ambitny akt prawny, częściowo ze względu na jego wyjątkowo wysoką cenę. Doprowadziło to do politycznego impasu, w wyniku którego żadna ustawa nie została uchwalona, ​​co, jeśli Republikanie odmówią zawieszenia limitu zadłużenia (o czym później), i tak jest możliwe.

Demokraci mają niewielką jak brzytwa większość w Izbie i Senacie i dlatego nie mogą sobie pozwolić na utratę jakichkolwiek głosów z własnej partii, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że nie oczekuje się, aby żaden Republikanin głosował za ustawą o pojednaniu. Demokraci zgodzili się na wyznaczony przez siebie termin 27 września na głosowanie nad obydwoma aktami prawnymi.

Proceduralny

Proces przekazywania obu rachunków jest jak zwykle kafkowski. Aby zrozumieć dlaczego, najpierw musimy przyjrzeć się, jak powstała ustawa o pojednaniu. Biden początkowo zaproponował znacznie większy rachunek za infrastrukturę o wartości 2,3 biliona dolarów, który obejmowałby zarówno wydatki twarde, jak i ludzkie. Wydatki twarde odnoszą się do bezpośrednich inwestycji w drogi, mosty, czystą wodę itd., podczas gdy wydatki ludzkie odnoszą się do mniej namacalnych inwestycji w takie sprawy, jak opieka nad rodziną, edukacja i zmiany klimatyczne. Kiedy Republikanie jasno powiedzieli, że nie poprą początkowego projektu ustawy Bidena, Demokraci przystąpili do opracowania okrojonej wersji, co zaowocowało obecną iteracją popieraną przez obie partie. Aby uwzględnić postanowienia nie zawarte w tej mniejszej ustawie, Demokraci przygotowali projekt ustawy o wartości 3,5 biliona dolarów jako niezależny akt prawny, który nie wymagałby głosów republikanów.

Zazwyczaj Izba działa w systemie większości podstawowej, ale Senat wymaga co najmniej 60 głosów (na 100) do przyjęcia większości spraw legislacyjnych. Demokraci mają 50 mandatów w Senacie, ale jeśli głosy są podzielone po równo (50-50 po obu stronach), wiceprezydent, w tym przypadku, Kamala Harris , może oddać głos decydujący o rozstrzygnięciu remisu. Aby ominąć zasadę 60 głosów, Demokraci używają procesu znanego jako uzgodnienie budżetu, aby uchwalić większy rachunek wydatków. W ramach procesu uzgadniania budżetu, wszelkie pozycje, które zmieniają wydatki (pieniądze pobierane przez rząd) lub dochody (pieniądze pobierane przez rząd), mogą być uchwalone zwykłą większością 50 głosów plus głos Harrisa, Demokrata.

Pozycje niezwiązane z budżetem (wydatki lub przychody) nie mogą być uwzględnione w rachunku uzgodnieniowym. Osobą, która to ustala, jest parlamentarzystka senacka Elizabeth McDonough, która niedawno zadała cios Demokratom, oświadczając, że ich plan przejścia do obywatelstwa dla imigrantów urodzonych w USA nie stanowi pozycji budżetowej. Ustawy pojednawcze również muszą być w dłuższej perspektywie neutralne dla budżetu, więc Demokraci muszą zwiększyć dochody, aby zrównoważyć każdą nową politykę, za którą chcą zapłacić.

Chociaż pojednanie ma pomóc Kongresowi w uchwalaniu ustaw budżetowych, często jest rozszerzane o kilka innych propozycji politycznych. Demokraci wykorzystali ten proces do uchwalenia zmian w opiece zdrowotnej w 2010 r., a ostatnio Republikanie wykorzystali go do uchwalenia obniżek podatków w 2016 r. Pojednanie zaczyna się od zatwierdzenia przez obie izby Kongresu planu, który mają dla obecnej ustawy o pojednaniu. Jednak ten plan pozwala ustawodawcom tylko na postęp w procesie pojednania i nie oznacza, że ​​faktyczne prawodawstwo zostało zatwierdzone. Ustawa o pojednaniu nie została jeszcze uchwalona przez obie izby, podczas gdy ustawa o infrastrukturze przeszła przez Senat 69-30 głosami w sierpniu.

Prezydent Joe Biden przemawia podczas spotkania z przywódcami Kongresu w Gabinecie Owalnym Białego Domu w Waszyngtonie. (Zdjęcie AP/Evan Vucci, Plik)

Postanowienia rachunków

Ustawa o infrastrukturze zawiera kwestie związane z twardymi wydatkami i stanowi największy wkład inwestycji federalnych w projekty infrastrukturalne od ponad dekady. Setki miliardów dolarów poszłoby na naprawę i wymianę starzejących się projektów robót publicznych, takich jak lotniska, linie kolejowe, mosty i drogi. Biorąc pod uwagę rosnące przejście do pracy w domu, które prawdopodobnie będzie kontynuowane po pandemii, godne uwagi jest również uwzględnienie w ustawie 65 miliardów dolarów na poprawę szybkiego Internetu.

Ustawa zawiera również wiele zmian politycznych, najbardziej związanych ze zmianami klimatycznymi, które służą jako milczące potwierdzenie zarówno Demokratów, jak i Republikanów, że Ameryka nie jest przygotowana do radzenia sobie z rosnącym ryzykiem katastrof klimatycznych. Rachunek obejmuje 73 miliardy dolarów na modernizację krajowej sieci elektrycznej, aby przenosić więcej energii odnawialnej, 7,5 miliarda dolarów na budowę stacji ładowania pojazdów elektrycznych, 17,5 miliarda dolarów na czyste autobusy i promy oraz 5 miliardów dolarów na usuwanie rur ołowianych. Jednak, chociaż projekt ustawy o infrastrukturze sam w sobie jest ogromnym krokiem naprzód, zawiera znacznie mniej środków na projekty związane z czystą energią i tranzytem, ​​niż początkowo chciał Biden.

Ustawa o pojednaniu, z elementem wydatków na ludzi, rozwiązuje kilka z tych problemów, skupiając się na kwestiach związanych z opieką zdrowotną, opieką nad dziećmi i osobami starszymi, edukacją i zmianami klimatycznymi. Ustawa rozszerza również pakiet pomocy na wypadek pandemii o wartości 1,9 biliona dolarów, który Demokraci przyspieszyli przez Kongres w marcu, zwiększa subsydia na opiekę zdrowotną i wydłuża okres miesięcznych płatności dla rodzin z dziećmi. Szacuje się, że ostatni przepis zmniejszy ubóstwo dzieci o prawie połowę.

Projekt zawiera także kilka nowych inicjatyw. Proponuje rozszerzenie Medicare o stomatologię, słuch i wzrok, zapewnia finansowanie opieki nad osobami starszymi, zwalnia przedszkola i dwuletnie studia, finansuje badania nad wpływem zmian klimatycznych na rolnictwo i zmienia kodeks podatkowy w celu dofinansowania zakupu energii elektrycznej pojazdy. Aby zapłacić za te przepisy (bo rachunki uzgodnień muszą pozostać neutralne dla budżetu w dłuższej perspektywie), Demokraci planują nałożyć cła na towary importowane z krajów o słabej polityce klimatycznej i podwyższenie podatków na osoby zamożne i korporacje.

Krytyka rachunków

W obecnej sytuacji jest około 100 postępowych Demokratów w Izbie, którzy odmówią podpisania ustawy o infrastrukturze (która została już zatwierdzona przez Senat), chyba że jest ona powiązana z ustawą o pojednaniu (która nie została jeszcze zatwierdzona przez którąkolwiek izbę). Demokraci, kierowani przez przewodniczącą Nancy Pelosi, mają możliwość i liczby, aby odrzucić oba projekty ustaw, chyba że umiarkowani Demokraci zgodzą się uchwalić ustawę o pojednaniu. Jeśli Demokraci zjednoczą się, mają możliwość uchwalenia obu ustaw w Izbie i Senacie. Umiarkowani Demokraci kwestionują projekt ustawy o pojednaniu z dwóch głównych powodów – jego kosztów i postanowień dotyczących firm farmaceutycznych.

Pod względem kosztów nie przeprowadzono kompleksowej analizy ustawy pojednawczej, ale zakłada się, że podatki musiałyby zostać znacznie podniesione, aby ją sfinansować. Jeśli chodzi o samą ustawę o infrastrukturze, Biuro Budżetowe Kongresu USA oszacowało, że jej uchwalenie zwiększy federalny deficyt o 256 miliardów, który jest już najwyższy w ciągu następnej dekady. Biden odmówił podniesienia podatków od osób zarabiających poniżej 400 tys. Nawet jeśli stawki podatkowe zostaną podniesione, aby pokryć koszty rachunku, istnieją trzy główne problemy.

Po pierwsze, podwyżki podatków są zazwyczaj cofane przez zmianę administracji. W ciągu ostatnich 30 lat miały miejsce trzy duże obniżki podatków i tylko jedna niewielka podwyżka w 2013 roku. Po drugie, nawet gdy stawka podatkowa wyniosła w 2013 roku aż 35 procent, według raportu Government Accountability Office amerykańskie korporacje średnia efektywna stawka podatkowa od 12,6% do 22%. Gdy istnieją luki prawne, stawki podatkowe rzadko oznaczają wysokość dochodów, których uzyskania rząd może oczekiwać. Wreszcie, gdy stawki podatku od osób prawnych rosną zbyt wysoko, firmy zatrudniają mniej pracowników i często przenoszą się za granicę. Krytycy programu Build Back Better argumentują, że nawet jeśli zwiększone opodatkowanie przyniesie wystarczające dochody, aby zapłacić rachunki, może to zrobić kosztem konkurencyjności gospodarczej USA.

Jeśli chodzi o firmy farmaceutyczne, ustawa o pojednaniu pozwoliłaby rządowi wykorzystać Medicare do negocjowania cen leków, potencjalnie generując w ten sposób miliardy dolarów oszczędności. Senator Kyrsten Sinema (D-Az), jeden z autorów ustawy o infrastrukturze, zdecydowanie sprzeciwia się podejściu Bidena do negocjacji narkotykowych. Sinema jest jednym z czołowych odbiorców darowizn farmaceutycznych Kongresu według badania przeprowadzonego przez Kaiser Health News. Nie jest jednak jedyną Demokratką, która sprzeciwia się ustawie, a senator Joe Manchin (D-W.Va) spotyka się również z Bidenem i Sinemą, aby omówić wygórowaną cenę. Jeśli którykolwiek senator wstrzyma się od głosu lub zagłosuje przeciwko ustawie pojednawczej w Senacie, nie zostanie ona uchwalona (zakładając, że żaden Republikanin nie zagłosuje na nią). ponieważ wszelkie modyfikacje ustawy pojednawczej zraziłyby poparcie wśród postępowych Demokratów w Izbie, którzy następnie głosowaliby przeciwko obu aktom prawnym.

Na koniec Republikanie stwierdzili, że nie chcą podnosić limitu zadłużenia w odpowiedzi na demokratów, którzy wykorzystują proces pojednania do przeforsowania aktu prawnego przez Senat. Mówiąc w tej sprawie, przywódca mniejszości w Senacie, Mitch McConnell, powiedział: Demokraci chcą budować partyjną przyszłość bez naszego wkładu, więc demokraci nie otrzymają międzypartyjnych pośredników za ich czysto partyjne napady wydatków. Bez podwyższenia limitu zadłużenia żaden rachunek nie zostanie sfinansowany. Demokraci twierdzą, że Republikanie są krótkowzroczni w tej kwestii, powołując się na to, że zwiększenie limitu zadłużenia jest potrzebne, aby spłacić biliony dolarów długu wygenerowanego przez obie partie, w tym za prezydenta Trumpa. Zwracają również uwagę, że poparli podniesienie limitu zadłużenia w okresie urzędowania Trumpa, aby zapobiec niewywiązywaniu się przez rząd ze swoich zobowiązań.

Konsekwencje

Podsumowując, (w większości) wszyscy popierają ustawę o infrastrukturze. Wielu Demokratów, zwłaszcza w jej postępowych szeregach, popiera ustawę o pojednaniu. Zwolennicy ustawy o pojednaniu zagrozili odrzuceniem ustawy o infrastrukturze, jeśli ta pierwsza nie zostanie uchwalona jako pierwsza. A Republikanie, którzy stanowczo sprzeciwiają się ustawie o pojednaniu, zagrozili głosowaniem przeciwko podniesieniu limitu zadłużenia, co katalizuje upadek obu ustaw i ma głęboki wpływ na amerykańską gospodarkę.

Wszystko to oznacza kłopoty dla Bidena, który ma ujemną aprobatę netto, oraz dla Partii Demokratycznej, która ryzykuje utratę liczebnej przewagi zarówno w Izbie, jak i Senacie po przyszłorocznych wyborach w połowie kadencji. Biden, którego popularność zyskała ogromny cios z powodu Covid i wycofania się USA z Afganistanu, desperacko potrzebuje zwycięstwa, a tylko 39% wyborców aprobuje jego postępowanie z gospodarką według sondażu USA Today. Dla Demokratów może to być jedna z ostatnich szans na uchwalenie ważnej ustawy przed utratą kontroli nad którąkolwiek z izb. Mają też ograniczone możliwości skorzystania z procesu pojednania, wykorzystali go raz już w marcu br. do uchwalenia ustawy stymulacyjnej Covid. Zazwyczaj z uzgadniania można korzystać tylko 2-3 razy w roku.

Ponieważ w 2012 roku stracili większość w obu izbach, Demokraci skarżyli się, że Republikanie zablokowali im uchwalenie jakichkolwiek znaczących przepisów. Oskarżyli partię o toczenie wszelkich prób postępu i przysięgli, że po dojściu do władzy dokonają poważnych zmian. Dziś Demokraci zajmują prezydencję i mają większość w Izbie i Senacie. Jednak mają one tylko potencjalnie ograniczone okno na wprowadzenie znaczących zmian, które obiecały. Jedyną rzeczą, która ich powstrzymuje, są złamania w partii, a jeśli zawiodą, będą mogli winić tylko siebie.

Biuletyn Informacyjny| Kliknij, aby uzyskać najlepsze objaśnienia dnia w swojej skrzynce odbiorczej

Podziel Się Z Przyjaciółmi: