Wyjaśnienie: Głodna gąsienica, zrzędliwa biedronka oraz jasny i piękny świat Erica Carle

Amerykański pisarz i artysta Eric Carle zmarł 23 maja w Northampton w stanie Massachusetts. Miał 91 lat. Jego śmierć ogłoszono 27 maja.

Eric Carle czyta fragment „Niedźwiadek, Niedźwiadek, co widzisz?” 1 października 2007 w Nowym Jorku. (Zdjęcie: AP)

Zrzędliwa biedronka, swędząca do walki, spotyka mnóstwo robaków i zwierząt, z których każdy jest coraz większy od poprzedniego, i w ciągu długiego, nieprzyjemnego dnia uświadamia sobie, jak niekorzystna jest jej niepotrzebna wojowniczość. Podróż biedronki w książce z obrazkami „Biedronka zrzędliwa” (1977) nauczyła pokolenia młodych czytelników nie tylko hierarchii w łańcuchu pokarmowym, czyli tego, jak dzień powoli przechodzi w noc, ale także tego, jak ważne jest badanie własnych emocji, aby zrozumieć konsekwencje nasze działania.

Autor książki, amerykański pisarz i artysta Eric Carle, zmarł 23 maja w Northampton w stanie Massachusetts. Miał 91 lat. Jego śmierć ogłoszono 27 maja.

Biuletyn Informacyjny| Kliknij, aby uzyskać najlepsze objaśnienia dnia w swojej skrzynce odbiorczej

Najbardziej znany ze swojego klasyka z 1969 roku „The Very Hungry Caterpillar”, który sprzedał się w ponad 55 milionach egzemplarzy na całym świecie i który obchodził swoje 50. urodziny w 2019 roku, Carle był także autorem ponad 70 książek dla dzieci, które sprzedały się więcej. ponad 152 miliony egzemplarzy na całym świecie.

Należą do nich między innymi „The Tiny Seed” (1970), „Czy chcesz być moim przyjacielem?” (1971), „The Mixed-Up Chameleon” (1975). Jego książki iskrzyły się nadzieją i przyjaźnią oraz możliwością lepszej, jaśniejszej przyszłości.

Carle urodził się w Nowym Jorku w 1929 roku, ale dorastał w nazistowskich Niemczech, co miało głęboki wpływ na jego rodzinę, a później na jego sztukę. Na swojej stronie internetowej eric-carle.com, w odpowiedzi na często zadawane pytanie, Carle wyjaśnił swoją miłość do świata przyrody i napisał: Kiedy byłem małym chłopcem, mój ojciec zabierał mnie na spacery po łąkach i lasach. Podnosił kamień lub odrywał korę drzewa i pokazywał mi żywe istoty, które biegały dookoła. Opowiadał mi o cyklach życiowych tego czy innego małego stworzenia, a potem ostrożnie umieszczał je z powrotem w jego domu. Myślę, że w moich książkach oddaję cześć mojemu ojcu, pisząc o małych żywych istotach. I w pewnym sensie odzyskuję te szczęśliwe czasy.

Carle wrócił do Ameryki w 1952 roku, dwa lata po ukończeniu stuttgarckiej Akademie Der Bildenden Künste. Pracował jako grafik w The New York Times, zanim dołączył do agencji reklamowej jako jej dyrektor artystyczny.

Jego kariera pisarza nabrała rozpędu, gdy amerykański pisarz i pedagog Bill Martin Junior zaprosił go do zilustrowania jednej z jego historii. W rezultacie powstała kolejna słynna książka dla dzieci — „Niedźwiedź brunatny, niedźwiedź brunatny, co widzisz?” (1967).

Od tego czasu Carle nigdy nie oglądał się za siebie, publikując własną książkę z obrazkami „1, 2, 3, To the Zoo” w 1968 roku. W następnym roku opublikował historię wygłodniałej gąsienicy, która zjada różne pokarmy i wyłania się z kokonu przemieniony w motyla.

Kiedy ilustrowałem historyczną książkę kucharską, redaktor usłyszał o moim pudełku pomysłów i poprosił o ich obejrzenie. Zgłosiłem „1,2,3 do ZOO”. Potem pokazałem jej historię o robaku, który zjadł dziury w stronach. Moja redaktorka, Ann Beneduce, nie była taka pewna co do uroku robaka. „Może inna istota byłaby lepsza. Co powiesz na gąsienicę? – zapytała Ann. – Motyl! – wykrzyknąłem. Tak narodziła się „Bardzo głodna gąsienica”. Niemal bez wysiłku zostałem autorem i ilustratorem książek dla dzieci, napisał Carle na swojej stronie internetowej.

Carle był laureatem prestiżowej nagrody Children’s Literature Legacy Award (wcześniej znanej jako Laura Ingalls Wilder Award) w 2003 roku, a także nagrody Original Art Lifetime Achievement Award przyznanej przez Society of Illustrators w 2010 roku. Muzeum Sztuki Książek Obrazkowych Erica Carle'a zostało założone w Amherst w 2002 roku.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: