Wyjaśnienie: suchy dok nowego lotniskowca indyjskiej marynarki wojennej

Suchy dok to zasadniczo miejsce postoju, w którym po odwodnieniu doku przeprowadza się naprawę, tankowanie i konserwację statku.

Suchy dok lotniskowca indyjskiej marynarki wojennej zostanie oddany do użytku 28 września. (Zdjęcie ekspresowe: Pradip Das)

Jaki jest cel suchego doku lotniskowca indyjskiej marynarki wojennej, który zostanie otwarty 28 września?

Suchy dok to zasadniczo miejsce postoju, w którym po odwodnieniu doku przeprowadza się naprawę, tankowanie i konserwację statku. Pociąga to za sobą prace konserwacyjne, takie jak usuwanie ciężkich maszyn, których nie można wykonać podczas żeglugi statku. Podczas gdy stocznia marynarki wojennej w Bombaju miała trzy istniejące suche doki z czasów brytyjskich, nie miała żadnego, który mógłby pomieścić lotniskowiec. Nowy, supernowoczesny suchy dok o długości 281 m, szerokości 45 m i głębokości prawie 17 m został zmodyfikowany, aby pomieścić INS Vikramaditya, jedyny lotniskowiec indyjskiej marynarki wojennej.

Jakie są najnowocześniejsze cechy suchego doku nowego lotniskowca?

Poza swymi gigantycznymi rozmiarami dok ten został opisany jako dodatek do strategicznych atutów marynarki wojennej, ponieważ oprócz cumowania lotniskowca suchy dok ma trzy bramy pośrednie, które mogą podzielić dok na całej jego długości i jednocześnie pomieścić dwie mniejsze jednostki. czas.

Oficerowie Marynarki Wojennej powiedzieli, że okręty marynarki wojennej mogą nie musieć już stać w kolejkach w prywatnych suchych dokach, co może skrócić czas postoju, jaki statki spędzają w suchym doku, dając indyjskiej marynarce kontrolę nad czasem konserwacji każdego zadokowanego tutaj statku.

Zmniejsza to również obciążenie skarbu państwa, ponieważ według szacunków korzystanie z prywatnych suchych doków może kosztować nawet 10 rupii lakh dziennie, w zależności od statku i charakteru wymaganych prac. Oprócz doku projekt obejmuje również dwa nabrzeża, które dodają około kilometra miejsca do cumowania dla okrętów wojennych. Dok może pomieścić do 200 milionów litrów wody, jego żelbetowa podłoga może pomieścić statki o wadze do 90 000 ton, dwa zawory równoważące mogą napełnić go w 90 minut każdy, a osiem pomp odwadniających może opróżnić dok w 2,5 godziny. Ramiona mechaniczne poruszające się po szynach wzdłuż doku zapewniają dostęp do wszystkich części zadokowanych statków. Wcześniej robiono to poprzez wznoszenie rusztowań wzdłuż dokowanego statku.

Jakie były wyzwania przy budowie doku?

Zbudowany w ciągu dziewięciu lat kosztem 1000 rupii rupii, nowoczesny suchy dok został zbudowany 300 m w głąb morza, z głową na lądzie. Do budowy doku o długości 281 m i nabrzeży po obu jego stronach zbudowano tamę kasetonową ze 114 pali stali i betonu, która miała zatrzymywać wodę na dnie morskim. Namuł usunięty z terenu wynosił 2,23 lakh ton, co wystarczyło na ułożenie 90 boisk piłkarskich. Projekt wymagał 8000 ton metrycznych stali i 5 ton metrycznych betonu, czyli półtora razy więcej niż w kultowym połączeniu morskim Bandra-Worli w Bombaju.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: