Wyjaśnienie: Spojrzenie na długie relacje Pakistanu z talibami

Wielu w Afganistanie i Indiach widzi rękę Pakistanu w zajęciu Kabulu przez talibów. Spojrzenie na długie relacje Pakistanu z talibami i na to, jak jego zastępcze zwycięstwo w Afganistanie budzi nowe obawy w Indiach.

Ludzie przekraczają granicę między Pakistanem a Afganistanem w Chaman, którą Pakistan otworzył dla ludzi unieruchomionych w ostatnich tygodniach. (AP)

Na wiele sposobów, Talibowie szturmem przez Afganistan, który był świadkiem upadku Afgańskich Sił Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa w prowincji po prowincji, i zabrał grupę bojowników do bramy Kabulu a ostateczne zwycięstwo w dniach, a nie tygodniach lub miesiącach, które przewidziała CIA, zwiastuje powrót AfPAk, co oznacza, że ​​Pakistan nie może się już sprzeciwiać.

Wiele placówek dyplomatycznych i wywiadowczych w Afganistanie i Indiach uważa, że ​​zwycięstwo talibów nie mogło nastąpić bez aktywnej pomocy Pakistanu. Pisząc w tych kolumnach w poniedziałek, były ambasador Indii w Kabulu Gautam Mukhopadhaya opisany to jako inwazja Pakistanu z twarzą afgańską.

To twierdzenie wywodzi się z długich relacji, jakie Pakistan miał z talibami, od narodzin go w 1994 r., wspierania pierwszego przejęcia Afganistanu w 1996 r., po udzielanie schronienia bojownikom i przywódcom w następstwie inwazji USA po 11 września. twierdziła, że ​​wspiera Stany Zjednoczone w wojnie z terroryzmem.

Przez te lata pakistański establishment bezpieczeństwa forsował rozmowy z talibami. Ale jak pokazało długie uwięzienie przywódcy talibów Mułły Abdula Ghani Baradara w pakistańskim więzieniu, Pakistan nie chciał, aby talibowie podjęli decyzję o rozmowie z rządem afgańskim lub USA bez ich zgody. Baradar popełnił błąd, docierając niezależnie do Hamida Karzaja podczas jego prezydentury. Kiedy administracja Trumpa dała jasno do zrozumienia, że ​​rozmowy z talibami są poważne, aby osiągnąć cel wycofania wojsk z Afganistanu, armia pakistańska i ISI przekazały przywództwo talibów do stołu rozmów, z którego afgański rząd został wyraźnie wykluczony. Baradar, który przebywał w więzieniu na początku 2010 r., został zwolniony, by przewodzić stronie talibów w rozmowach w 2018 r.

Talibscy bojownicy stoją na straży przed międzynarodowym lotniskiem Hamida Karzaja w Kabulu w Afganistanie, poniedziałek, 16 sierpnia 2021 r. (AP Photo: Rahmat Gul)

Bezpieczeństwo i polityczny establishment Pakistanu delektują się teraz zwycięstwem talibów. Delegacja czołowych świateł dawnego Sojuszu Północnego, w tym dwóch braci jego przywódcy Ahmeda Shaha Massouda, wylądowała w Pakistanie w niedzielę i wezwała w poniedziałek ministra spraw zagranicznych Shaha Mahmooda Qureshiego. Wyraźnie wierzą, że Pakistan odegra ważną rolę w nowej dyspensacji Afganistanu.

Premier Imran Khan powiedział w poniedziałek, że Afganistan zerwał kajdany niewolnictwa. Wielu emerytowanych i służących generałów cieszy się, że Pakistan w końcu będzie miał przyjaciół za kierownicą w Kabulu i otwarcie wyraża podziw dla talibów.

Jak Pakistan pomógł w przejęciu

Jednym z powodów szybkiego postępu talibów jest łatwość, z jaką pokonali afgańskie siły bezpieczeństwa, a ich przywództwo zdemoralizowało niestosowne pośpiech wycofania wojsk amerykańskich. Ale zdetronizowany wiceprezydent Afganistanu Amrullah Saleh a inni członkowie rządu Ashraf Ghani również twierdzili, że siły specjalne armii pakistańskiej i ISI kierowały talibami.

Chociaż nie można tego zweryfikować, niezaprzeczalnym wkładem Pakistanu było zapewnienie talibom schronienia na swoim terytorium, nawet gdy świat oczekiwał, że wywrze on presję na talibów, aby doszli do wynegocjowanej umowy o podziale władzy politycznej z rządem Ghani. Wszystko, co Pakistan powiedziałby w odpowiedzi, to to, że jego wpływ na talibów był przesadzony.

Bezpieczne schronienia istniały praktycznie od początku amerykańskiej wojny z terroryzmem w 2001 roku. Stany Zjednoczone były tego świadome, ale ponieważ ich zapotrzebowanie na Pakistan jako zaplecze logistyczne dla wojny w Afganistanie było większe, nie popchnęły Pakistanu dostatecznie wojskowych, by przeciwdziałać tym bezpiecznym schronieniom.

Podczas gdy przywódcy polityczni talibów obozowali w stolicy Beludżystanu, Quetta, Terytoria Plemienne Administrowane Federalnie w ogóle oraz Południowy i Północny Waziristan stały się drzwiami obrotowymi dla bojowników afgańskich talibów i powiązanej z nimi grupy Sieci Haqqani, wraz z al- Kaida i gromada innych dżihadystów, którzy dobrowolnie wjeżdżali i wyjeżdżali z Afganistanu pod życzliwym spojrzeniem armii pakistańskiej.

W niedawnych walkach, które zaprowadziły talibów aż do Kabulu, te same bezpieczne schronienia w Pakistanie wykorzystano do przeprowadzenia ataków w Afganistanie.

Podbój Spin Boldak przez talibów był świadkiem uroczystych rajdów motocyklowych bojowników i zwolenników talibów w Quetta.

Szejk Rashid, minister w gabinecie Imrana Khana, powiedział w zeszłym miesiącu Geo News, że afgańscy talibowie ranni w walkach byli leczeni w szpitalach w Pakistanie i że ciała zabitych są czasami przynoszone do pochówku w Pakistanie, gdzie mieszkają ich rodziny .

Lipcowy raport Voice of America, cytujący mieszkańców wioski w pobliżu Quetta, powiedział, że regularnie odprawiano modlitwy pogrzebowe za talibów zabitych w Afganistanie. Po tym, jak nagranie wideo z incydentu stało się popularne, funkcjonariusze policji w Peszawarze potwierdzili wiec pogrzebowy bojownika talibów, na którym pojawiły się hasła protalibańskie i proislamskie.

Indyjski establishment bezpieczeństwa utrzymywał, że bojownicy Lashkar-e-Toiba, ugrupowania dżihadystycznego armii pakistańskiej, walczyli u boku Talibów przeciwko żołnierzom USA i NATO od co najmniej 2017 roku.

Talibowie jako pełnomocnik

Przez ostatnie trzy dekady Pakistan postrzegał talibów jako służących dwojakiemu celom: po pierwsze, reżim talibski w Kabulu i jego pępowina łączność z Pakistanem zapewniłyby pakistańskim wojskom swobodne przejście nad Afganistanem, terytorium, którego tak bardzo pragnął dla celów strategicznych. głęboko w swojej wrogości z Indiami, przy jednoczesnym zapewnieniu pakistańskiej agencji nad afgańskimi trasami do Azji Środkowej/

Od 2001, Zaangażowanie Indii w działania rozwojowe w Afganistanie i jego zwiększona obecność dyplomatyczna były palcem w oku pakistańskiego establishmentu, który rzekomo został okrążony przez Indie. Rządy afgańskie po 2004 roku, na czele z Karzajem lub Ghani, nie wstydziły się głośno powiedzieć, że Pakistan udziela schronienia tym samym bojownikom, z którymi twierdzi, że walczy.

W odpowiedzi na odmowę przez Pakistan drogi lądowej do Indii w celu handlu z Afganistanem, New Delhi rozpoczęło rozbudowę portu Chabahar w Iranie, zaplanowanego z planowanym korytarzem handlowym koleją do granicy irańskiej z Afganistanem w Zarandż, z zbudowanym przez Indie Zarandż- Autostrada Delaram zapewniająca połączenia z sercem Afganistanu. Ta trasa też może się teraz zamknąć.

Po drugie, talibowie byli także islamską bronią przeciwko tożsamości Pasztunów i nacjonalizmowi, które odżyły własnym życiem w czasach niepodległości Indii i powstania Pakistanu. Stłumiony w tamtym czasie, ponownie pojawił się ostatnio w Pakistanie w formie Ruchu Pasztunów Tahafuz (PTM), wywołując surową reakcję ze strony pakistańskiego wojska. Odwrotnie, urzędnicy ds. bezpieczeństwa w rządzie Afganistanu otwarcie zabiegali o PTM, ponieważ postrzegali go jako polityczną przeciwwagę dla talibów. Talibowie określają się jako nacjonalistyczna siła pasztuńska, prawdziwy i polityczny przedstawiciel większościowej grupy etnicznej w Afganistanie, ale ich ekstremistyczne przekonania islamistyczne i ich ciągłe powiązania z Al-Kaidą (jak udokumentowano w raporcie ONZ na początku tego roku) i innymi globalnymi a regionalne grupy dżihadystyczne podważają to twierdzenie.

Bojownicy talibów przejmują kontrolę nad afgańskim pałacem prezydenckim po ucieczce prezydenta Ashrafa Ghaniego z kraju (AP Photo)

Aktualne obawy Paka

Chociaż w Pakistanie panuje teraz satysfakcja z powodu zwycięstwa zastępczego w Afganistanie, wielu ostrzega również przed ciosem zwrotnym. Wszystko powiedziane i zrobione, Pakistan postrzega siebie jako nowoczesne państwo islamskie i chociaż jego generałowie i przywódcy polityczni mogą powitać powtórne nadejście talibów w Afganistanie, znaczna część, w tym wojskowa, jest całkiem jasna, że ​​ich własny kraj musi być chroniony przed Wpływ. Natychmiastową konsekwencją byłby napływ uchodźców, który byłby drenażem szczupłych zasobów Pakistanu.

Bardziej niepokojące jest to, że wzrost znaczenia talibów w Afganistanie może podsycić pożary ekstremizmu w Pakistanie, gdzie szereg grup dżiahdystycznych – antyindyjskich, sekciarskich, pro-al-Kaidy, anty-Pakistan – nadal istnieje pomimo kilku rzekomych represje przeciwko nim.

W lipcu szef armii pakistańskiej, generał Qamar Javed Bajwa i szef ISI, generał Faiz Hamid, przeprowadzili odprawę dla parlamentarzystów, w której twierdzili, że antypakistański Tehreek-e-Taliban Pakistan i afgańscy talibowie to dwie twarze tej samej monety, chociaż wcześniej , pakistański establishment bezpieczeństwa twierdził, że TTP jest dziełem Indii. Zwycięstwo afgańskich talibów może ośmielić TTP, stwierdzili, ostrzegając przed możliwym wzrostem ataków w Pakistanie.

Chociaż afgańscy talibowie mogą być zobowiązani wobec Pakistanu za całą pomoc udzielaną przez lata, armia pakistańska obawia się, że niektóre odłamy talibów mogą być trudne do poskromienia. Mułła Baradar, skazany przez Pakistan na osiem lat za niezależność, może stanowić jeden z możliwych punktów tarcia. Talibowie jako nowa sztuczka USA przeciwko Chinom, mająca na celu utrzymanie destabilizacji regionu i zapobieżenie ukształtowaniu się inicjatywy Belt & Roads – teoria, która nagle znajduje oddźwięk – to kolejna możliwość, która dotyczy Pakistanu.

Indyjski establishment bezpieczeństwa uważa, że ​​ISIS-Khorasan został zaludniony przez pakistański establishment bezpieczeństwa bojownikami Lashkar-e-Toiba, jako zabezpieczenie przed talibami, gdyby próbował wyrwać się spod kontroli Pakistanu. Dla przypomnienia, Pakistan i Talibowie twierdzą, że ISIS jest wytworem Indii.

Co dalej dla Indii?

Gdy Indie rozważają swoje możliwości, jest całkiem pewne, że podczas gdy Indie stracą wpływy w Afganistanie, relacje indyjsko-pakistańskie nabiorą jeszcze jednej warstwy trudności z powodu powrotu talibów.

Wspomnienia porwania IC 814 i roli talibów w zapewnieniu, że porywacze udadzą się, gdy samolot był zaparkowany w Kandaharze, wciąż są świeże w pamięci indyjskich negocjatorów, z których jednym był doradca ds. bezpieczeństwa narodowego AK Doval.

Sieć Haqqani, blisko związana zarówno z ISI, jak i Talibami, jest obwiniana przez Stany Zjednoczone i Indie za śmiertelny atak na ambasadę Indii w Kabulu, w którym zginął indyjski dyplomata i oficer armii indyjskiej oddelegowany do ambasady. z 60 afgańskimi cywilami.

Indyjskie instytucje bezpieczeństwa obawiają się, że aby uciec przed obiektywem Financial Action Task Force w Pakistanie, skupione na Indiach dżihadyjskie tanzeem, takie jak LeT i JeM, mogą znaleźć nowe bezpieczne schronienie w Afganistanie, skąd będą nadal planować ataki na Indie.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: