Kontrola faktów: Artykuł 35 Karty Narodów Zjednoczonych — Jak Indie podjęły inwazję Pakistanu na J&K

Amit Shah powiedział, że gdyby Nehru skierował sprawę do Organizacji Narodów Zjednoczonych na podstawie Artykułu 51 Karty Narodów Zjednoczonych, zamiast Artykułu 35, wynik byłby inny.

Bombaj: Minister spraw wewnętrznych Amit Shah przemawia na wiecu w Bombaju, niedziela, 22 września 2019 r. (Zdjęcie PTI)

W niedzielę w Bombaju minister spraw wewnętrznych Unii Amit Shah pociągnęła do odpowiedzialności pierwszego premiera Indii Jawaharlala Nehru za istnienie okupowanego przez Pakistan Kaszmiru, ponieważ ogłosił przedwczesne zawieszenie broni po inwazji Pakistanu na Kaszmir w październiku 1947 r. Powiedział, że gdyby Nehru skierował sprawę do Organizacji Narodów Zjednoczonych na podstawie art. 51 Karty Narodów Zjednoczonych, zamiast art. 35, wynik byłby inny.

Zawieszenie broni

Zawieszenie broni zostało wynegocjowane przez misję ONZ. Zgodnie z dokumentami ONZ, 1 stycznia 1948 r. rząd Indii poinformował Radę Bezpieczeństwa o szczegółach sytuacji zaistniałej między Indiami a Pakistanem dzięki pomocy, jakiej najeźdźcy, składający się z obywateli Pakistanu i członków plemion z terytoriów bezpośrednio sąsiadujących z Pakistanem, północno-zachodnie ciągnęły z Pakistanu operacje przeciwko Dżammu i Kaszmirowi. Wskazując, że J&K przystąpiła do Indii, rząd Indii uznał udzielenie tej pomocy przez Pakistan za akt agresji wobec Indii… Rząd Indii, pragnąc postępować zgodnie z zasadami i celami Karty, wniósł sytuację do wiadomości Rady Bezpieczeństwa zgodnie z art. 35 Karty.

Pakistan zaprzeczył temu 15 stycznia 1948 r. i stwierdził, że skarga Indii na podstawie Artykułu 35 zawierała groźbę bezpośredniego ataku na niego. Zgodnie z tym samym artykułem Pakistan zwrócił uwagę Rady Bezpieczeństwa na sytuację zaistniałą między Indiami a Pakistanem, która już wywołała spory zagrażające utrzymaniu międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz oskarżył Indie o ludobójstwo muzułmanów, niewdrożenie porozumień między oba kraje, bezprawną okupację Junagadh oraz działania Indii w Dżammu i Kaszmirze.

Artykuł 35

Artykuły 33-38 znajdują się w rozdziale 6 zatytułowanym Pacyficzne rozstrzyganie sporów. Te sześć artykułów stanowi, że jeśli strony sporu, który może zagrażać międzynarodowemu pokojowi i bezpieczeństwu, nie są w stanie rozwiązać sprawy w drodze negocjacji między nimi lub w jakikolwiek inny pokojowy sposób lub z pomocą agencji regionalnej, Rada Bezpieczeństwa może wkroczyć, z zaproszeniem lub bez zaproszenia jednej lub drugiej z zaangażowanych stron, i zalecić odpowiednie procedury lub metody rekomendacji. W szczególności artykuł 35 mówi jedynie, że każdy członek ONZ może wnieść spór do Rady Bezpieczeństwa lub Zgromadzenia Ogólnego.

Artykuł 51

Artykuł ten pojawia się w Rozdziale 7 zatytułowanym „Działania w odniesieniu do zagrożeń dla pokoju, naruszenia pokoju i aktów agresji”. Rozdział zakłada, że ​​Rada Bezpieczeństwa już opanowała sytuację.

Artykuł 51 zasadniczo mówi, że członek ONZ ma przyrodzone prawo do indywidualnej lub zbiorowej samoobrony w przypadku ataku, dopóki Rada Bezpieczeństwa nie podejmie środków niezbędnych do utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. Stwierdza, że ​​wykonanie tego prawa musi być natychmiast zgłoszone Radzie Bezpieczeństwa przez członka i nie może w żaden sposób wpływać na władzę i odpowiedzialność Rady Bezpieczeństwa, zgodnie z niniejszą Kartą, w zakresie podejmowania w każdym czasie takich działań, jakie uzna za konieczne w w celu utrzymania lub przywrócenia międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa.

Wynik

Decyzja o utworzeniu misji ONZ została podjęta 20 stycznia. ONZ powołała się na artykuł 34, aby upoważnić misję do zbadania faktów sytuacji i wywierania jakiegokolwiek wpływu mediacyjnego… prawdopodobnie w celu złagodzenia trudności.

Zmieniono także tytuł porządku obrad przed Radą Bezpieczeństwa z kwestii Dżammu i Kaszmiru na kwestię indyjsko-pakistańską. Pięcioosobowa Misja, która miała członków nominowanych przez Indie i Pakistan oraz trzech innych, ostatecznie doprowadziła do zaprzestania działań wojennych od 1 stycznia 1949 r. i ustanowienia linii zawieszenia broni 27 lipca 1949 r., która pozostawiła Pakistan z obszarami Dżammu i Kaszmiru, które tego dnia znajdowały się pod jego kontrolą. To właśnie ta linia zawieszenia broni została nazwana Linią Kontroli w porozumieniu Simla z 1972 roku.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: