Religia Jain i prawo do śmierci przez Santhara

Indian Express wyjaśnia kwestie w prawnej batalii o praktykę śmierci z głodu.

Członkowie społeczności Jain podczas „marszu w milczeniu” w Jaipur w poniedziałek. (Źródło: Ekspresowe zdjęcie Rohit Jain Paras)

W poniedziałek Sąd Najwyższy zajęło mniej niż minutę wstrzymanie nakazu Sądu Najwyższego Radżastanu, który porównał Santharę, dżinski rytuał postu na śmierć, z samobójstwem i uczynił go przestępstwem podlegającym karze na mocy IPC. Dżiniści równie szybko przyjęli nakaz sądu najwyższego, jak potępili wyrok Sądu Najwyższego z 10 sierpnia.

Jak wyglądała sprawa Santhary przed Sądem Najwyższym Radżastanu?

W 2006 r. prawnik z Dżajpuru, Nikhil Soni, wniósł spór w interesie publicznym i na mocy art. 226 zwrócił się do rządów centralnych i stanowych o wskazówki dotyczące traktowania Santhary, postu na śmierć praktykowanego przez dżinistów Swetambara (Digambarowie nazywają go Sallekhana), jako nielegalnego i karalnego na mocy prawa ziemi. Nazywając to samobójstwem, a zatem przestępstwem, PIL wnosił również o ściganie osób popierających praktykę podżegania do samobójstwa. PIL argumentował, że śmierć przez Santharę nie jest prawem podstawowym z art. porządek publiczny, moralność i zdrowie.

[powiązany-post]

Co społeczność Jainów powiedziała w obronie praktyki?

Przedstawiciele społeczności argumentowali, że Santhara/Sallekhana to starożytna praktyka religijna mająca na celu samooczyszczenie. Ślubowanie Santary/Sallekhany składa się, gdy wszystkie cele życia zostały spełnione lub gdy ciało nie jest w stanie służyć żadnemu celowi życia. Nie jest to rezygnacja z życia, ale branie ze sobą śmierci.

Co powiedział sąd w swoim postanowieniu?

The Bench powiedział, że nie ustalono, że Santhara lub Sallekhana są podstawową praktyką religii Jain. Pisma lub teksty dżinizmu nie mówią, że moksza (zbawienie) może być osiągnięte tylko przez Santharę/Sallekhanę. Według sędziów, co innego argumentować, że Santhara nie jest samobójstwem, a co innego powiedzieć, że jest to dopuszczalna praktyka religijna chroniona przez Artykuły 25 i 26. Sąd zwrócił się do państwa o zaprzestanie tej praktyki w jakiejkolwiek formie, i polecił, aby każda skarga złożona w tym zakresie była rejestrowana jako przestępstwo zgodnie z sekcją 309 (próba samobójstwa) lub sekcją 306 (podżeganie do samobójstwa) Niezależnego Konsultanta.

Jak społeczność Jainów zareagowała na wyrok? Jaką linię obrały rządy Radżastanu, Madhya Pradesh i centralne?

Żaden rząd nie wyartykułował oficjalnej linii, ale politycy, w tym ministrowie, skrytykowali wyrok. Członkowie społeczności dżinistów natychmiast wyszli na ulice, organizując wiece protestacyjne. 24 sierpnia społeczność zorganizowała masowe wiece milczące w kilku miastach i miasteczkach. Na zebraniach przed wiecami członkowie społeczności otwarcie krytykowali sędziów, nazywając ich ignorantami i lekceważeniem praktyk religijnych.

Jak powszechna jest praktyka Santhary/Sallekhany? Kto może się tym zająć?

Mimo że dżinistyczne postacie religijne, takie jak mnisi i sadhwi, a także świeccy wyznawcy, mogą złożyć przysięgę, że podejmie się Santhary/Sallekhany, nie jest to zbyt powszechne. Robią to niektórzy mnisi i sadhvi na łożach śmierci, ale jest to rzadkie wśród zwykłych praktykujących dżinizm. Przeważnie tylko ci, którzy są w ostatniej fazie swojego życia – którzy są albo za starzy, albo cierpią na poważne dolegliwości – głodują na śmierć. Ślubowanie jest wypełniane etapami, poprzez stopniową rezygnację z pokarmów stałych, płynnych, a na koniec nawet z wody. Brak konkretnych numerów dla Santhara/Sallekhana.

Dlaczego niektórzy się temu sprzeciwiają?

Obrońcy praw człowieka twierdzą, że jest to zło społeczne, a osoby starsze są zmuszane do podjęcia Santhara/Sallekana przez członków rodziny, którzy z różnych powodów nie chcą się nimi opiekować. W petycji w Sądzie Najwyższym porównano praktykę z praktyką Sati.

Dlaczego dżiniści są tak poruszeni, skoro tak niewielu ludzi podejmuje santharę/sallekhanę?

Dla wielu dżinistów śmierć przez Santharę/Sallekhanę jest aktem najwyższego wyrzeczenia i wielkiej pobożności, którego podejmują się tylko najczystsi duchowo. Chociaż wyrok sądu był krytykowany jako płytki i bezmyślny, wspólnoty religijne często są drażliwe, jeśli chodzi o ingerencję w ich praktyki religijne. Protesty i apelacje przeciwko postanowieniu Sądu Najwyższego były również napędzane obawami, że jeśli nie zostanie złożone natychmiastowe zakwestionowanie, podobne PIL-y mogą zostać złożone w innych stanach.

Czy inne praktyki religijne spotkały się wcześniej z wyzwaniami prawnymi?

Bal Diksha, kontrowersyjna praktyka, w której dzieci w wieku 8 lat przyjmują dikshę, by stać się „Bal Munis”, rola, która wymaga od nich przestrzegania surowego, uporządkowanego stylu życia, została zakwestionowana w sądach. Niedawno w Goa wszczęto sprawę przeciwko nagiemu mnichowi Digambar o nieprzyzwoitość. Kiedy zaproponowano poprawkę do Ustawy o Ochronie Dzikiej Przyrody, zakazującą krajowego handlu pawimi piórami, społeczność obawiała się, że mnisi nie będą mogli nosić pawich piór. Społeczność sprzeciwia się również zakazowi otwartej defekacji, ponieważ w ten sposób niektórzy mnisi odpowiadają na wezwanie natury.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: