Sprawa morderstwa Jessiki Lall: wnioski z uniewinnienia, skazania i zwolnienia

Spojrzenie wstecz na morderstwo i zwroty akcji podczas procesu, który poruszył publiczną wyobraźnię.

Jessica Lall została zastrzelona przez Manu Sharmę 29 kwietnia 1999 r. (Archiwum ekspresowe).

W poniedziałek, Manu Sharma , obecnie 43, który odsiadywał dożywocie za 1999 morderstwo modelki Jessiki Lall , wyszedł z więzienia po uzyskaniu zgody gubernatora Delhi na jego przedwczesne zwolnienie, zgodnie z zaleceniami Komisji Rewizyjnej Sentencji. Spojrzenie wstecz na morderstwo i zwroty akcji podczas procesu, który poruszył publiczną wyobraźnię:

Morderstwo i aresztowania

Jessica Lall została zamordowana 29 kwietnia 1999 roku na przyjęciu w restauracji Once Upon a Time, należącej do bywalczyni Biny Ramani, w Kolumnadzie Qutub w Delhi. Lall i Shayan Munshi, aktor, podawali alkohol.

Manu Sharma, syn byłego ministra Unii i przywódcy Kongresu Haryana Venoda Sharma, który był na przyjęciu z przyjaciółmi, poprosił o dwa drinki o 2 w nocy. Gdy impreza się skończyła, odmówiono mu. Po kłótni wyjął pistolet i oddał jeden strzał w dach, a drugi w Lall, który trafił ją w pobliżu lewego oka i uciekł. Lall został uznany za zmarłego w szpitalu we wczesnych godzinach porannych 30 kwietnia.

Posterunek policji w Mehrauli zarejestrował FIR o 4 rano po nagraniu zeznania Munshiego. Policja skonfiskowała dwa puste naboje i stwierdziła, że ​​na imprezie brakowało czarnego Tata Safari. Tata Safari zostało skonfiskowane przez policję UP 2 maja. Trzy dni później policja aresztowała Amardeepa Singha vel Tony'ego Gilla i Aloka Khanna. Po ich zeznaniach policja skontaktowała się z prawnikiem Sharmy; 6 czerwca Sharma poddał się. Policja aresztowała 10 innych osób, w tym syna polityka UP, Vikasa Yadava.

Proces i uniewinnienie

Oskarżenie zostało złożone 3 sierpnia. 23 listopada dodatkowe sesje sędziowskie sformułowały zarzuty przeciwko Sharmie na podstawie sekcji 302 (morderstwo), 201 (powodowanie zaginięcia dowodów przestępstwa lub podanie fałszywych informacji przestępcy) i 120-B (kara). za spisek kryminalny) oraz paragraf 27 ustawy o broni.

Proces rozpoczął się w maju 2001 roku przeciwko dziewięciu oskarżonym. Prokuratura przesłuchała 101 świadków i dwóch świadków sądowych.

Podczas procesu Sharma był kilkakrotnie powiększany za kaucją, aż do 11 listopada 2003 r., kiedy Sąd Najwyższy w Delhi oddalił jego wniosek o zwolnienie za kaucją, po czym Sąd Najwyższy również oddalił jego specjalny wniosek o urlop.

21 lutego 2006 r. Sharma i inni oskarżeni zostali uniewinnieni przez sąd pierwszej instancji. Sąd pierwszej instancji stwierdził, że ogniwa w łańcuchu dowodowym albo zaginęły, albo zostały przerwane. Sąd uznał, że prokuratura żałośnie nie przyniosła do domu winy oskarżonego.

Obrona przedstawiła teorię o dwóch broniach, argumentując, że Munshi powiedział, że dwie osoby strzelały z dwóch różnych broni, a jego zeznanie nigdy nie zostało mu odczytane tak, jak było w języku hindi, którego nie znał. Sąd uznał, że trzech świadków oskarżenia, w tym Munshi, nie było naocznymi świadkami.

Sąd pierwszej instancji zgodził się, że prokuratura była w stanie udowodnić, że Sharma trzymał pistolet Berretta kaliber 22 i kupił 25 naboi od Haryana Gun House, ale zauważył, że pistoletu nie odzyskano.

Manu Sharma, syn byłego ministra Unii i przywódcy Kongresu Haryana Venoda Sharma

Tata Safari została zarejestrowana pod nazwą M/s Piccadilly Agro Industries Private Limited, a Sharma był jednym z jej dyrektorów. Sąd nie zgodził się, aby oskarżony używał go do podróży do Kolumnady Qutub; zauważył, że sama jego obecność na przyjęciu nie ma znaczenia.

Sąd uznał również, że korzystanie przez oskarżonych z telefonów w celu skontaktowania się ze sobą przed i po zdarzeniu nie ma żadnego znaczenia, ponieważ rozmowa nie została utrwalona.

Sąd nie zgodził się również z prokuratorem, że Sharma uciekł bezpośrednio po zbrodni.

Oburzenie i przekonanie

Uniewinnienie doprowadziło do powszechnego oburzenia publicznego, po czym policja złożyła raport o stanie sprawy do Sądu Najwyższego w Delhi, który przyjął go i podjął przyspieszoną sprawę. Sharma był reprezentowany przez Rama Jethmalaniego (nieżyjącego już) w Sądzie Najwyższym w Delhi, a później w Sądzie Najwyższym.

W dniu 18 grudnia 2006 r. Sąd Najwyższy skazał Sharmę, stwierdzając, że wyrok sądu był niedojrzałą oceną zarejestrowanego materiału, która jest wewnętrznie sprzeczna, oparta na błędnym zrozumieniu materiału i jest nie do utrzymania. Sąd skazał Sharmę na dożywocie, słabsze wyroki Vikas Yadav i Amardeep Gill oraz uniewinnił sześciu innych.

Ekspresowe wyjaśnieniejest teraz włączonyTelegram. Kliknij tutaj, aby dołączyć do naszego kanału (@ieexplained) i bądź na bieżąco z najnowszymi

Sąd Najwyższy odrzucił teorię dwóch broni jako miksturę obrony i manipulację dowodami, zwłaszcza Shyama Munshi, który po raz pierwszy przedstawił taką historię w sądzie.

Sharma dwukrotnie odwołał się do Sądu Najwyższego. W kwietniu 2010 roku Sąd Najwyższy utrzymał w mocy wyrok skazujący i dożywocie.

Sąd Najwyższy uznał, że dowody dotyczące zdarzenia, zeznania świadków, dowody łączące pojazdy i naboje z Sharmą, a także jego zachowanie po zdarzeniu, ponad wszelką wątpliwość dowiodły jego winy.

Po oświadczeniu Munshiego o innym dżentelmenze, który oddał strzał, Sąd Najwyższy stwierdził, że chociaż stał się wrogi, jego zeznania wykazały, że Sharma był na miejscu, co zostało słusznie przyjęte przez Sąd Najwyższy. Munshi jest oskarżony o złożenie pod przysięgą przed sądem posiedzeń.

Na wynos z przypadku

Sprawa zwróciła uwagę na wpływ relacji medialnych. Zostało to podkreślone przez Sąd Najwyższy w Delhi, a także Sąd Najwyższy. Sąd Najwyższy zauważył, że różne artykuły w prasie wzbudziły niepotrzebne kontrowersje i najwyraźniej ingerowały w wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych. Sąd Najwyższy uznał, że domniemanie niewinności oskarżonego jest domniemaniem prawnym i nie powinno być niszczone już na samym progu w procesie medialnym, a także w toku śledztwa.

Uchylając uniewinnienie Sharma, Sąd Najwyższy w Delhi poczynił obserwacje dotyczące funkcjonowania sądów i oceny dowodów. Doprowadziło to do publicznej krytyki stronniczości w ściganiu wpływowych ludzi. Sąd Najwyższy stwierdził, że należy dołożyć wszelkich możliwych starań i środków ostrożności, które pomogą w zachowaniu wiary publicznej.

Po skazaniu przez Sąd Najwyższy, inna ława poleciła rządowi stworzenie polityki ochrony świadków.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: