Wyjaśnienie: Jak radzić sobie z wybuchem lodowca i jak są przygotowane Indie

Wytyczne NDMA mówią, że redukcja ryzyka musi rozpocząć się od zidentyfikowania i mapowania takich jezior, podjęcia środków strukturalnych w celu zapobiegania ich nagłemu naruszeniu oraz ustanowienia mechanizmu ratowania życia i mienia w przypadku naruszenia.

Personel NDRF przygotowuje się do ratowania pracowników elektrowni wodnej w Chamoli w poniedziałek. (NDRF przez AP)

Podejrzewa się, że pęknięcie lodowca spowodowało gwałtowne powodzie w Chamoli . w Uttarakhand w niedzielę. W październiku ubiegłego roku National Disaster Management Authority (NDMA), na czele którego stoi premier Narendra Modi, wydał szczegółowe wytyczne dotyczące ograniczania i radzenia sobie z katastrofami spowodowanymi przez to, co naukowo nazywa się Powodzie z lodowcowego jeziora (GLOF).

Czym są GLOF i jak wrażliwe są Himalaje?

Kiedy lodowce topnieją, woda w jeziorach polodowcowych gromadzi się za luźnymi, naturalnymi tamami lodowcowo-morenowymi wykonanymi z lodu, piasku, kamyków i pozostałości lodu. GLOF odnosi się do zalania, które występuje, gdy woda spiętrzona przez lodowiec lub morenę zostaje nagle uwolniona.

W przeciwieństwie do tam ziemnych, słaba struktura zapory morenowej prowadzi do nagłej awarii zapory na szczycie jeziora polodowcowego, w którym znajduje się duża ilość wody. Awaria zapory może w krótkim czasie uwolnić miliony metrów sześciennych wody, powodując katastrofalne powodzie w dół rzeki. W takich przypadkach odnotowano przepływy szczytowe dochodzące do 15 000 metrów sześciennych na sekundę.

Według NDMA, cofanie się lodowców spowodowane zmianami klimatycznymi zachodzącymi w większości części Himalajów Hindukuszu doprowadziło do powstania wielu nowych jezior polodowcowych, które są główną przyczyną GLOF. Ponieważ lodowce w Himalajach są w fazie cofania się, jeziora polodowcowe rosną i stanowią potencjalnie duże zagrożenie dla infrastruktury i życia w dole rzeki.

Inwentaryzacja i monitorowanie jezior lodowcowych / zbiorników wodnych w himalajskim regionie dorzeczy indyjskich, sponsorowane przez Dyrekcję ds. Zmian Klimatu, Centralną Komisję Wodną i przeprowadzone przez Narodowe Centrum Teledetekcji w latach 2011-2015, wykazało, że jest ich 352, 283 i 1393 jeziora polodowcowe i zbiorniki wodne odpowiednio w dorzeczach Indusu, Gangesu i Brahmaputry.

Jak można zmniejszyć ryzyko?

Wytyczne NDMA mówią, że redukcja ryzyka musi rozpocząć się od zidentyfikowania i mapowania takich jezior, podjęcia środków strukturalnych w celu zapobiegania ich nagłemu naruszeniu oraz ustanowienia mechanizmu ratowania życia i mienia w przypadku naruszenia.

Według NDMA, cofanie się lodowców w wyniku zmian klimatycznych zachodzących w większości części Himalajów Hindukusz doprowadziło do powstania wielu nowych jezior polodowcowych.

Potencjalnie niebezpieczne jeziora można zidentyfikować na podstawie obserwacji terenowych, zapisów zdarzeń z przeszłości, charakterystyki geomorfologicznej i geotechnicznej jeziora/tamy i otoczenia oraz innych warunków fizycznych.

NDMA zaleciło użycie obrazów radarowych z syntetyczną aperturą do automatycznego wykrywania zmian w zbiornikach wodnych, w tym nowych formacji jeziornych, w miesiącach monsunowych. Stwierdzono, że metody i protokoły można również opracować, aby umożliwić zdalne monitorowanie ciał jeziornych z kosmosu.

Aby zarządzać jeziorami strukturalnie, NDMA zaleca zmniejszanie objętości wody metodami takimi jak kontrolowane przebijanie, pompowanie lub wypompowywanie wody oraz wykonanie tunelu przez barierę morenową lub pod zaporą lodową.

W dniu 31 grudnia 2014 r. w dystrykcie Kargil w Ladakh doszło do osuwiska wzdłuż rzeki Phuktal (dopływ rzeki Zanskar), co doprowadziło do potencjalnej sytuacji powodziowej w dniu 7 maja 2015 r. NDMA utworzyła Ekspercką Grupę Zadaniową, która wraz z armią materiały wybuchowe do odprowadzania wody z rzeki za pomocą kontrolowanego wysadzania i ręcznego wykopywania gruzu.

Akcja ratunkowa w pobliżu projektu elektrowni wodnej Dhauliganga, w dystrykcie Chamoli w stanie Uttarakhand, w niedzielę (PTI)

Jak dobrze przygotowane są Indie?

Podczas gdy część prac nad identyfikacją takich jezior została wykonana przez CWC, inne aspekty są nadal w toku: solidny system wczesnego ostrzegania i szerokie ramy rozwoju infrastruktury, budowy i wykopów w strefach wrażliwych.

W przeciwieństwie do innych krajów, w Indiach nie ma jednolitych kodów dotyczących wykopów, konstrukcji i klasyfikacji. Ograniczenie budowy i rozwoju w obszarach podatnych na GLOF/LLOF jest bardzo skutecznym sposobem na zmniejszenie ryzyka bez żadnych kosztów, mówią wytyczne NDMA.

Wytyczne mówią, że budowa jakiegokolwiek mieszkania powinna być zabroniona w strefie wysokiego zagrożenia. Istniejące budynki mają zostać przeniesione do bezpieczniejszego pobliskiego regionu, a wszystkimi zasobami na przeniesienie muszą zarządzać rządy centralne/państwowe. Nowej infrastrukturze w strefie średniego zagrożenia muszą towarzyszyć szczególne środki ochrony.

Wytyczne podkreślają znaczenie planowania przestrzennego: W Indiach nie ma powszechnie akceptowanych procedur ani przepisów dotyczących planowania przestrzennego na obszarach podatnych na GLOF/LLOF. Takie regulacje muszą być opracowane… Przed, w trakcie i po budowie infrastruktury i osiedli w dolnym obszarze powinny istnieć systemy monitoringu.

Czy istnieją systemy wczesnego ostrzegania?

Liczba wdrożonych i działających GLOF EWS jest wciąż bardzo mała, nawet w skali globalnej. W regionie Himalajów odnotowano trzy przypadki (dwa w Nepalu i jeden w Chinach) wdrożenia systemów technicznych opartych na czujnikach i monitorowaniu dla wczesnego ostrzegania GLOF.

Indie mają jednak niezwykłą historię skutecznych ostrzeżeń w związku z powodziami osuwiskowymi w jeziorze (LLOF), sięgającą XIX wieku. W 1894 r. osuwisko w Gohna w stanie Uttarakhand zablokowało główną rzekę. 5 lipca tego roku inżynier odpowiedzialny oszacował, że jezioro przeleje tamę w połowie sierpnia, co ostatecznie się stało.

Pomimo niszczycielskiego wpływu powodzi, w tym zmycia większości budynków wzdłuż rzeki i poważnego zniszczenia w Srinagarze, nie zgłoszono żadnych ofiar, dzięki precyzyjnej prognozie i wczesnemu ostrzeżeniu ludności. Było to możliwe dzięki zainstalowaniu linii telefonicznej między jeziorem a położonymi poniżej miastami Chamoli, Srinagar itp.

Operacje ratunkowe trwały do ​​późnej nocy w poniedziałek, gdy personel ITBP, NDRF i armii pracował nad zlokalizowaniem około 170 osób, głównie robotników pracujących przy dwóch projektach energetycznych, których nadal zgłasza się zaginionych.

Jakie są wytyczne dotyczące ratownictwa?

Oprócz naciskania sił wyspecjalizowanych, takich jak NDRF, ITBP i armia, NDMA podkreśla potrzebę wyszkolonej lokalnej siły roboczej.

Doświadczenie pokazuje, że ponad 80 proc. działań poszukiwawczo-ratowniczych jest prowadzonych przez społeczność lokalną przed interwencją aparatu państwowego i wyspecjalizowanych ekip poszukiwawczo-ratowniczych. W związku z tym wyszkolone i wyposażone zespoły składające się z lokalnych mieszkańców muszą zostać utworzone na obszarach podatnych na GLOF i LLOF, powiedział NDMA. Te lokalne zespoły, jak powiedział, będą również pomagać w planowaniu i tworzeniu schronisk ratunkowych, rozprowadzaniu pakietów pomocy, identyfikowaniu osób zaginionych oraz zaspokajaniu potrzeb w zakresie żywności, opieki zdrowotnej, zaopatrzenia w wodę itp.

Zaapelował również o kompleksowe systemy alarmowe. Oprócz klasycznej infrastruktury alarmowej składającej się z alarmów akustycznych syren, nowoczesna technologia komunikacji wykorzystująca telefony komórkowe i smartfony może uzupełniać, a nawet zastępować tradycyjną infrastrukturę alarmową, powiedział NDMA.

Żołnierze ITBP cieszą się, gdy mężczyzna zostaje uratowany z tunelu Tapovan w niedzielę w Uttarakhand. (Zdjęcie dzięki uprzejmości: ITBP)

Poprosiła o dostarczenie ciężkiego sprzętu do robót ziemnych oraz sprzętu poszukiwawczego i ratowniczego, a także łodzi motorowych, łodzi wiejskich, nadmuchiwanych gumowych łodzi, kamizelek ratunkowych itp. Uznając, że miejsce katastrofy w Himalajach może być czasami niedostępne dla maszyn do robót ziemnych, NDMA zaleciła innowacyjne metody wykorzystujące lokalnie dostępne zasoby naturalne. Stwierdzono, że ważne jest, aby wprowadzać innowacje i projektować lżejsze maszyny, które lepiej nadają się do transportu w górach w stanie zdemontowanym, sugerując, że te części można przewozić helikopterem.

W celu uzyskania pomocy medycznej w nagłych wypadkach, NDMA wezwała zespoły medyczne szybkiego reagowania, mobilne szpitale polowe, samochody dostawcze pomocy powypadkowej oraz heli-ambulansy w obszarach niedostępnych drogami. Wytyczne wzywają również do poradnictwa psychologicznego dla ofiar, oprócz rozpowszechniania dokładnych informacji za pośrednictwem konferencji prasowych i środków masowego przekazu.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: