Wyjaśnienie: Dziedzictwo i powrót Bamiyan Buddów, wirtualnie

Mówi się, że buddowie z Bamiyan pochodzą z V wieku naszej ery i byli niegdyś najwyższymi stojącymi buddami na świecie. Salsal i Shamama, jak nazywali je miejscowi, były umieszczane w niszach po obu stronach klifu i wyciosane bezpośrednio z klifów z piaskowca.

Trójwymiarowa projekcja tego, jak zniszczony Budda, znany miejscowym jako Solsol, mógł wyglądać w Bamiyan w Afganistanie. (Jim Huylebroek/The New York Times)

W marcu 2001 roku talibowie zaczęli wysadzać w powietrze dwa monumentalne posągi Buddy w afgańskiej dolinie Bamiyan. Niegdyś jeden z najwyższych posągów na świecie, starożytni Buddowie z Bamiyan zostali na zawsze straceni dla świata, zamienieni w drobne kawałki przez ostrzał talibów. Teraz, dwie dekady później, w rocznicę unicestwienia, Buddowie Bamiyan zostali przywróceni do życia w formie projekcji 3D podczas wydarzenia o nazwie Noc z Buddą.

Biuletyn Informacyjny| Kliknij, aby uzyskać najlepsze objaśnienia dnia w swojej skrzynce odbiorczej

Dziedzictwo Bamiyan Buddhas

W swoich rzymskich draperiach iz dwoma różnymi mudrami, Bamiyan Buddhas byli wspaniałymi przykładami zbiegu stylów artystycznych Gupty, Sassan i helleńskiego. Mówi się, że pochodzą z V wieku naszej ery i byli kiedyś najwyższymi stojącymi buddami na świecie. Salsal i Shamama, jak nazywali je miejscowi, wznosiły się na wysokość odpowiednio 55 i 38 metrów i podobno były mężczyznami i kobietami. Salsal oznacza, że ​​światło prześwieca przez wszechświat; Shamama jest Królową Matką. Posągi zostały umieszczone w niszach na obu końcach klifu i wykute bezpośrednio z klifów z piaskowca.

Znaczenie Bamiyan

Bamiyan znajduje się w wysokich górach Hindukuszu na centralnych wyżynach Afganistanu. Dolina, położona wzdłuż linii rzeki Bamiyan, była niegdyś integralną częścią Jedwabnego Szlaku, zapewniając przejście nie tylko kupcom, ale także kulturze, religii i językowi.

Kiedy buddyjskie imperium Kushan rozprzestrzeniło się, działając jako swego rodzaju tygiel, Bamiyan stał się głównym ośrodkiem handlowym, kulturalnym i religijnym. Gdy Chiny, Indie i Rzym szukały przejścia przez Bamiyan, Kushanowie byli w stanie rozwinąć kulturę synkretyczną.

DOŁĄCZ TERAZ :Ekspresowy kanał telegramu z wyjaśnieniem

W szybkim rozprzestrzenianiu się buddyzmu między I a V wiekiem pne krajobraz Bamiyan odzwierciedlał wiarę, zwłaszcza jej cechy monastyczne. Dwaj kolosalni Buddowie byli tylko częścią kilku innych struktur, takich jak stupy, mniejsze siedzące i stojące Buddy oraz malowidła ścienne w jaskiniach, rozmieszczone w okolicznych dolinach i wokół nich.

Księżyc w pełni oświetla niszę Buddy w Bamiyan w Afganistanie, 19 maja 2019 r. (Jim Huylebroek/The New York Times)

Zniszczenie Buddów przez talibów

Twardy ruch talibów, który pojawił się na początku lat 90., pod koniec dekady kontrolował prawie 90 procent Afganistanu. Podczas gdy ich rządy rzekomo ograniczyły bezprawie, wprowadzili również tak zwane kary islamskie i regresywną ideę praktyk islamskich, które obejmowały zakaz telewizji, publiczne egzekucje i brak nauki szkolnej dla dziewcząt w wieku 10 lat i starszych. Zniszczenie Bamiyan Buddhas było częścią tej ekstremistycznej kultury. 27 lutego 2001 r. Talibowie zadeklarowali zamiar zniszczenia posągów, pomimo potępienia i protestów ze strony rządów i ambasadorów kultury na całym świecie. Prezydent Pakistanu Pervez Musharraf i Dalajlama byli wśród tych, którzy wyrazili swoje zaniepokojenie; Indie zaproponowały zorganizowanie transferu i ochrony artefaktów.

Wydawało się jednak, że talibowie byli zainteresowani nie tylko zniszczeniem Buddów, ale także spektaklem. 2 marca rozpoczęło się niszczenie działami i artylerią; kiedy to okazało się nieskuteczne, przeszli do kopalni i rakiety. Prawie miesiąc zajęło zrównanie z ziemią posągów.

W wywiadach najwyższy przywódca talibów podawał różne powody, by zniszczyć Buddów, od dumy z rozbijania bożków zgodnie z islamskim prawem po uczenie ludzi lekcji na temat przekierowywania funduszy na pracę humanitarną.

Jedna z dwóch nisz, które są w centrum międzynarodowego sporu o odbudowę, w Bamiyan, Afganistan, 18 lutego 2014 r. (Mauricio Lima/The New York Times)

Nie pierwszy atak Podczas gdy w tym roku przypada 20. rocznica zniszczenia Bamiyan Buddhas, talibowie nie byli pierwszą grupą, która zaatakowała posągi lub Bamiyan Valley. W XVII wieku cesarz Mogołów Aurangzeb kazał zniszczyć gigantyczne posągi za pomocą artylerii.

Następstwa zniszczenia

Zniszczenie Bamiyan Buddhas przez talibów spotkało się z globalną krytyką, z których wielu postrzegało to jako zbrodnię kulturową nie tylko przeciwko Afganistanowi, ale także przeciwko idei globalnego synkretyzmu. Niestety, wydarzenie to utorowało drogę do podobnych ataków na dziedzictwo kulturowe, takich jak zniszczenie przez ISIS starożytnego miasta Nimrud w 2016 roku oraz zabójstwo archeologa Khaleda al-Asaada, który odmówił ujawnienia lokalizacji cennego skarbca Palmyry. artefakty, w 2015 r.

Po upadku Buddów z Bamiyan, UNESCO umieściło szczątki na swojej liście miejsc światowego dziedzictwa w 2003 r., a następnie podjęto wysiłki w celu przywrócenia i zrekonstruowania Buddów w ich niszach za pomocą dostępnych fragmentów. Pytanie stało się jednak gorącą dyskusją. Jedną z głównych podniesionych obaw jest potrzeba odbudowy buddyjskich posągów w kraju islamskim, który nie ma już takiego poczucia synkretyzmu, jak w czasach Imperium Kuszan. Inni wskazywali, że puste nisze muszą być zachowane w takim stanie, w jakim są, jako przypomnienie fanatycznych aktów, które doprowadziły do ​​zniszczenia posągów.

Ogromna pusta nisza wyznacza teraz majestatyczną dolinę Bamiyan w Afganistanie, gdzie kiedyś stał gigantyczny zachodni Budda, jeden z dwóch. (Hiromi Yasui/The New York Times)

Wskrzeszenie Buddy wirtualnie

Noc z Buddą rozpoczęła się w 2013 roku jako sposób na stworzenie pomostu między różnymi kulturami i upamiętnienie przedislamskiego dziedzictwa Afganistanu. 9 marca na minifestiwalu pojawiła się projekcja Salsala, wyższego z dwóch Buddów, do niszy, w której kiedyś stał. W środku ścisłej ochrony w imprezie wzięło udział kilku mieszkańców z lampionami, a towarzyszyły im tańce. W świecie, w którym kilka artefaktów zostało utraconych zarówno w wyniku ekstremistycznych ataków, jak i kolonialnej grabieży, projekcje 3D i hologramy mogą być jednym ze sposobów przywrócenia rzeczy do ich dawnej świetności, jednocześnie przypominając widzom o trwałej stracie poniesionej przez ludzki fanatyzm i chciwość.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: