Wyjaśnienie: USA umieszczają Pakistan i Turcję na liście rekrutujących dzieci-żołnierzy; co to znaczy
Rekrutacja lub wykorzystywanie dzieci poniżej 15 roku życia jako żołnierzy jest zabronione zarówno przez Konwencję ONZ o Prawach Dziecka (CRC), jak i protokoły dodatkowe do Konwencji Genewskich.

Stany Zjednoczone dodały Pakistan i 14 innych krajów do Listy Rekruterów Dzieci-żołnierzy, która identyfikuje obce rządy posiadające wspierane przez rząd grupy zbrojne, które rekrutują lub wykorzystują dzieci-żołnierzy, co może skutkować ograniczeniami w zakresie pomocy w zakresie bezpieczeństwa i licencjonowania komercyjnego wyposażenie wojskowe.
Amerykańska ustawa o zapobieganiu dzieciom-żołnierzom (CSPA) wymaga opublikowania w corocznym raporcie dotyczącym handlu ludźmi (TIP) listy zagranicznych rządów, które rekrutowały lub wykorzystywały dzieci-żołnierzy w poprzednim roku (od 1 kwietnia 2020 r. do 31 marca 2021 r.) .
Kraje, które w tym roku zostały dodane do corocznej listy TIP Departamentu Stanu USA to: Pakistan, Turcja, Afganistan, Birma, Demokratyczna Republika Konga, Iran, Irak, Libia, Mali, Nigeria, Somalia, Sudan Południowy, Syria , Wenezueli i Jemenu.
Organizacja Narodów Zjednoczonych również uznała rekrutację i wykorzystywanie dzieci-żołnierzy za jedno z sześciu poważnych naruszeń dotyczących dzieci na wojnie i ustanowiła liczne mechanizmy monitorowania i raportowania oraz inicjatywy mające na celu zwalczanie tych praktyk. ONZ potwierdziła, że w samym tylko 2019 roku zwerbowano i wykorzystano ponad 7000 dzieci.
Kim więc jest dziecko-żołnierz?
Rekrutacja lub wykorzystywanie dzieci poniżej 15. roku życia jako żołnierzy jest zabronione zarówno przez Konwencję ONZ o prawach dziecka (CRC), jak i protokoły dodatkowe do konwencji genewskich, i jest uważane za zbrodnię wojenną na mocy Statutu Rzymskiego Międzynarodowy Trybunał Karny. Ponadto Protokół Fakultatywny do CRC w sprawie angażowania dzieci w konflikty zbrojne dalej zakazuje dzieciom poniżej 18 roku życia przymusowej rekrutacji do państwowych lub niepaństwowych sił zbrojnych lub bezpośredniego angażowania się w działania wojenne. Stany Zjednoczone są stroną protokołu fakultatywnego.
Jak powstało ustawodawstwo?
Kongres Stanów Zjednoczonych przyjął CSPA w 2008 roku jako poprawkę do ustawy William Wilberforce Trafficking Victims Protection and Reauthorization Act z 2008 roku.
CSPA, który wszedł w życie w 2009 r., zabrania rządowi USA udzielania pomocy wojskowej, w tym pieniędzy, edukacji wojskowej i szkolenia lub bezpośredniej sprzedaży sprzętu wojskowego krajom zidentyfikowanym jako posiadające rząd lub siły wspierane przez rząd, które rekrutują i wykorzystują dzieci żołnierski. Wymaga również od Sekretarza Stanu USA wyznaczenia części rocznego Raportu Praw Człowieka na temat dzieci-żołnierzy. Raport musi zawierać tendencje zmierzające do poprawy… statusu dzieci-żołnierzy oraz rolę rządu w angażowaniu się lub tolerowaniu praktyki. Statut umożliwia prezydentowi wydanie zwolnienia w interesie narodowym dla krajów, nawet jeśli naruszają one ustawę, o ile prezydent powiadomi Kongres w ciągu 45 dni od zrzeczenia się i uzasadni swoją decyzję.
Ponadto Prezydent ma uprawnienia do udzielania pomocy, jeśli kraj ten podjął kroki w celu dostosowania się do prawa oraz wdrożył politykę i mechanizmy zakazujące i zapobiegające przyszłemu… wykorzystywaniu dzieci-żołnierzy.
Poza Stanami Zjednoczonymi społeczność międzynarodowa zareagowała na łamanie praw człowieka wobec dzieci, uchwalając CRC. CRC została przyjęta 20 listopada 1989 r. i weszła w życie 2 września 1990 r.
Obecnie CRC ratyfikowały 193 kraje. CRC wymaga od państw-stron podjęcia wszelkich możliwych środków w celu zapewnienia, że dzieci poniżej 18 roku życia nie biorą udziału w bezpośrednich działaniach wojennych. Ponadto zakazuje państwom-stronom rekrutowania do sił zbrojnych dzieci poniżej 15 roku życia.
W 2000 r. Komitet Praw Dziecka ONZ przyjął Protokół fakultatywny do Konwencji o prawach dziecka w sprawie angażowania dzieci w konflikty zbrojne. Podczas gdy CRC wymaga, aby państwa powstrzymały się od wykorzystywania dzieci poniżej 15 roku życia w bezpośrednich działaniach wojennych, Protokół fakultatywny podnosi ten wiek do 18 lat.
Co jest zabronione w krajach z listy?
W krajach znajdujących się na liście zabronione są następujące rodzaje pomocy w zakresie bezpieczeństwa:
1. Licencje na bezpośrednią sprzedaż handlową sprzętu wojskowego
2. Zagraniczne finansowanie wojska na zakup artykułów i usług obronnych oraz usług projektowych i budowlanych
3. Międzynarodowe kształcenie i szkolenie wojskowe
4. Nadmiar artykułów obronnych
5. Operacje pokojowe
Kraje te nie będą również kwalifikować się do szkolenia i wyposażenia władz Departamentu Obrony USA w zakresie budowania zdolności zagranicznych sił obronnych.
Biuletyn Informacyjny| Kliknij, aby uzyskać najlepsze objaśnienia dnia w swojej skrzynce odbiorczej
Jak kraje zareagowały na listę?
Pakistan i Turcja kategorycznie odrzuciły tę listę, przy czym ta pierwsza uznała ją za bezpodstawną, a druga oskarżyła USA o hipokryzję i podwójne standardy.
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Pakistanu stwierdziło, że posunięcie to przedstawia błąd merytoryczny i brak zrozumienia, i wezwało Waszyngton do zrewidowania bezpodstawnych twierdzeń wysuwanych przeciwko temu krajowi. Żadna instytucja państwowa nie była konsultowana przed umieszczeniem na liście. Dodał, że nie podano również żadnych szczegółów na temat podstawy, na której wyciągnięto wniosek.
W oświadczeniu podkreślono, że Pakistan nie wspierał żadnej niepaństwowej grupy zbrojnej ani żadnej jednostki rekrutującej lub wykorzystującej dzieci-żołnierzy, stwierdzając, że wysiłki Pakistanu w walce z niepaństwowymi grupami zbrojnymi, w tym terrorystycznymi, są dobrze znane.
Z kolei tureckie MSZ stwierdziło, że groteskowe jest to, że na liście nie znalazły się kurdyjskie grupy bojowników, które od ponad 40 lat walczą z powstaniem przeciwko Turcji. W oświadczeniu dodano, że uderzający przykład hipokryzji i podwójnych standardów, jakie Stany Zjednoczone otwarcie udzielają, dostarcza broń kurdyjskim grupom bojowym, które siłą werbują dzieci.
DOŁĄCZ TERAZ :Ekspresowy kanał telegramu z wyjaśnieniemCo krytycy mówią o liście?
Traktaty i instrumenty międzynarodowe, takie jak CRC i jej Protokół fakultatywny dotyczące dzieci w konfliktach zbrojnych, są cennymi i niezbędnymi narzędziami do ustanawiania norm międzynarodowych, ponieważ podnoszą świadomość na temat łamania praw człowieka.
Jednak traktaty te mają ograniczony zakres i charakter i wydają się być raczej idealistyczne niż wykonalne. Mechanizmy ONZ wiążą jedynie państwa-strony, które ratyfikują traktaty. W związku z tym nie ma władzy nad krajami, które nie są stronami konwencji lub są podmiotami niepaństwowymi, takimi jak rebelianckie milicje rekrutujące dzieci-żołnierzy. Opiera się również na samych sygnatariuszach, aby wdrażać swoje doktryny i zapobiegać łamaniu praw człowieka na całym świecie. Dlatego też większość odpowiedzialności za zapobieganie takim nadużyciom spoczywa na samych poszczególnych krajach. Chociaż ONZ postrzega swoje traktaty i konwencje jako wiążące dla państw-stron, nie dysponuje mechanizmem policyjnym do egzekwowania swoich decyzji. W związku z tym CRC i jej protokół fakultatywny są ograniczone gotowością sygnatariuszy do przestrzegania. Na przykład Somalia jest sygnatariuszem, ale nie ratyfikowała konwencji.
Podziel Się Z Przyjaciółmi: