Wyjaśnienie: Co się wydarzyło podczas wojny w Zatoce Perskiej? W jaki sposób zaangażowane były Indie?

New Delhi było jednym z pierwszych mocarstw, które uznały reżim Baasów, jeśli chodzi o władzę, a Bagdad z kolei konsekwentnie utrzymywał stanowisko proindyjskie, zwłaszcza w epoce, w której postrzegano wpływ reszty regionu wobec Pakistanu.

Kiedy wybuchła wojna w Zatoce Perskiej Indie, kierowane wówczas przez premiera Chandrę Shekhara, utrzymały swoje charakterystyczne stanowisko bezaliansowe. (Zdjęcie: Siły Powietrzne USA)

W wzruszającym geście Irak przekazał w czwartek szczątki 48 obywateli Kuwejtu, ponad 28 lat po zakończeniu wojny w Zatoce Perskiej.

Wojna w Zatoce Perskiej, która trwała od sierpnia 1990 do lutego 1991, była międzynarodowym konfliktem, który wybuchł po tym, jak Irak pod rządami dyktatora Saddama Hussaina najechał sąsiedni Kuwejt, twierdząc, że jest to 19. prowincja. Po tym, jak Hussain zlekceważył ostrzeżenia ONZ, USA i ich sojusznicy wyparli siły irackie z Kuwejtu.

Według rządu Kuwejtu podczas irackiej okupacji ich kraju zaginęło około 605 osób. Teraz, po raz pierwszy od zakończenia wojny w Zatoce, Irak przekazał szczątki obywateli Kuwejtu ekshumowane z masowego grobu z czasów Saddama.

Co wydarzyło się podczas wojny w Zatoce Perskiej?

2 sierpnia 1990 r. Irak zaanektował Kuwejt, swojego południowo-wschodniego sąsiada 25 razy mniejszego. Chociaż Hussain twierdził, że Kuwejt jest częścią Iraku, najechał ten region, aby Bagdad mógł umorzyć ogromny dług, który był winien Kuwejtowi, a także nabyć duże rezerwy ropy naftowej w Kuwejcie. Hussain starał się również powiązać aneksję z konfliktem palestyńskim.

Zaraz potem Rada Bezpieczeństwa ONZ ostro upomniała Irak i ostrzegła przed działaniami militarnymi, jeśli jego siły nie wycofają się do 15 stycznia 1991 r.

Ponieważ Hussain odmówił zwrócenia uwagi na liczne ostrzeżenia ONZ, kierowanej przez USA koalicji składającej się z 7 żołnierzy lakh z 35 krajów zgromadzonych w Arabii Saudyjskiej – sąsiad Iraku również zagrożony przygodami Hussaina w regionie.

Po tym, jak Bagdad zlekceważył termin 15 stycznia, siły koalicji najpierw rozpoczęły operację Pustynna Burza, która zniszczyła obronę powietrzną Iraku, rafinerie ropy naftowej i kluczową infrastrukturę. Po tym nastąpiła operacja Desert Sabre, ofensywa lądowa, która doprowadziła do uwolnienia Kuwejtu. Wojna ostatecznie zakończyła się 28 lutego 1991 roku, kiedy Stany Zjednoczone ogłosiły zawieszenie broni.

Wiadomo, że podczas wojny irackie wojsko straciło od 8 000 do 50 000 ludzi, w przeciwieństwie do około 300 ofiar poniesionych przez siły koalicyjne.

Indie podczas wojny w Zatoce Perskiej

New Delhi było jednym z pierwszych mocarstw, które uznały reżim Baasów, jeśli chodzi o władzę, a Bagdad z kolei konsekwentnie utrzymywał stanowisko proindyjskie, zwłaszcza w epoce, w której postrzegano wpływ reszty regionu wobec Pakistanu.

Kiedy wybuchła wojna w Zatoce Perskiej Indie, kierowane wówczas przez premiera Chandrę Shekhara, utrzymały swoje charakterystyczne stanowisko bezaliansowe. Odrzuciła jednak żądanie Bagdadu, by powiązać toczące się wówczas działania wojenne z konfliktem palestyńskim.

Między 13 sierpnia a 20 października 1990 roku Indie ewakuowały ponad 1,75,000 swoich obywateli z rozdartego wojną Kuwejtu, największej takiej operacji rządu indyjskiego. Wyczyn ten został wymieniony w Księdze Rekordów Guinnessa jako największa liczba osób ewakuowanych przez cywilny samolot i został przedstawiony w filmie hindi z 2016 r. „Airlift”.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: