Rocznica urodzin Premchanda: Wspominając sposób, w jaki żył i pisał
Premchand został zainspirowany przez Gandhiego i po wzięciu udziału w spotkaniu w Gorakhpur, gdzie przywódca nakłaniał obywateli do rezygnacji z posady rządowej, autor również zrezygnował z posady zastępcy inspektora szkół w Allahabadzie
Dla Premchanda pisanie było pasją, ale nie bez przyczyny. Gorąco wierzył w moc słów i ich zdolność do oddania głosu tym, których społeczeństwo uciszyło. (Źródło: Wikimedia Commons) Urodzony 31 lipca 1880 roku Dhanpat Rai Shrivastava, najbardziej znany pod pseudonimem Premchand, był pionierem literatury hindi w Indiach. Jego kariera literacka obejmowała trzy dekady, a jego pierwsza historia zatytułowana: Duniya ka Sabse Anmol Ratan (Najcenniejszy klejnot świata) ukazał się w miesięczniku Urdu, do czasu w 1907 roku. Później zaczęliśmy pisać inne powieści, takie jak Karmabhoomi, Godaan, Idgah pośród innych.
Dla Premchanda pisanie było pasją, ale nie bez przyczyny. Gorąco wierzył w moc słów i ich zdolność do oddania głosu tym, których społeczeństwo uciszyło. W artykule Premchand i indyjski nacjonalizm, autor Sudhir Chandra pisze, że On (Premchand) namiętnie trzymał się przekonania, że żaden pisarz w kraju podległym nie może sobie pozwolić na luksus pisania bez celu społecznego. Wierzył ponadto, że pisarze w Indiach na zawsze zostaną uniknięci przed wspinaniem się na najwyższe szczyty sztuki, dopóki będą pod jarzmem obcego podporządkowania.
Był głęboko świadomy różnych sposobów, w jakie nacjonalizm mógł okazać się napędzany agendą, co nie czyniło go lepszym niż rządy opresyjne. W tym samym artykule Chandra napisał, że w 1919 roku Premchand ostrzegł przywódców Ruchu Swaraj przed ich egoizmem, a w artykule napisał: „Nie ma powodu, aby opinia publiczna przedkładała twoje rządy nad rządy obcych władców”. Nie znaczyło to jednak, że wyrzekł się nacjonalizmu. W rzeczywistości, jak dodaje Chandra, odpowiedź autora była różna, przechodząc od uznania do sceptycyzmu.
Jego reakcje na indyjski nacjonalizm wydają się różnić w zależności nie od przypływów i przypływów ruchu nacjonalistycznego, ale od formy pisma, w której odzwierciedlał rzeczywistość nacjonalizmu, dodał w artykule. Tak więc, jeśli w swoich opowiadaniach przedstawia nacjonalizm jako ideał, to w innych swoich utworach Sewasada (1919) przedstawienie nie jest pozbawione krytyki. Jednak to głównie w swoich powieściach zgłębiał brudną rzeczywistość.
Był bardzo zainspirowany przez Gandhiego i po tym, jak wziął udział w spotkaniu w Gorakhpur, gdzie przywódca namawiał obywateli do rezygnacji z pracy w rządzie, autor również zrezygnował z posady zastępcy inspektora szkół w Allahabadzie. Odszedł w 1936 roku pozostawiając bogactwo mądrości, które służy do dziś.
Podziel Się Z Przyjaciółmi:
