Wyjaśnienie: dlaczego kraje są w trybie awaryjnym po zakończeniu czasu letniego
Cofanie się czasu letniego: gdy zegary w USA cofają się o godzinę, różnica czasu między Nowym Jorkiem a Indiami wzrośnie z obecnych dziewięciu i pół godziny do dziesięciu i pół godziny.
Czas letni polega na przestawianiu zegarów o godzinę do przodu na wiosnę i do tyłu o godzinę jesienią (lub jesienią). Zegary w USA cofną się o godzinę w niedzielę, sygnalizując koniec czasu letniego (DST) w tym roku. W Europie to samo wydarzyło się 25 października.
Ponieważ zegary w USA cofają się o godzinę, różnica czasu między Nowym Jorkiem a Indiami wzrośnie z obecnych dziewięciu i pół godziny do dziesięciu i pół godziny. Różnica czasu z Wielką Brytanią, która do 25 października obowiązywała według czasu letniego lub brytyjskiego czasu letniego, wzrosła o 1 godzinę do pięciu i pół godziny, ponieważ kraj jest teraz w czasie Greenwich Mean Time (GMT).
Na półkuli południowej stało się odwrotnie, gdzie kraje skoczyły do przodu, a różnica czasu z Indiami zmniejszyła się. Tutaj zegary przesunęły się o godzinę do przodu — w Nowej Zelandii w tym roku zmiana nastąpiła 27 września, a we wszystkich stanach Australii, w których obowiązuje zmiana czasu (nie we wszystkich), w następną niedzielę, czyli w 4 października.
Czym więc jest czas letni (DST) i dlaczego zegary w niektórych krajach cofają się i skaczą do przodu?
Czas letni polega na przestawianiu zegarów o godzinę do przodu na wiosnę i do tyłu o godzinę jesienią (lub jesienią). W tych miesiącach kraje, które stosują ten system, otrzymują wieczorem dodatkową godzinę światła dziennego.
Ponieważ cykl wiosna-jesień jest odwrotny na półkuli północnej i południowej, czas letni trwa od marca do października/listopada w Europie i Stanach Zjednoczonych oraz od września/października do kwietnia w Nowej Zelandii i Australii.
Terminy tej zmiany, która ma miejsce dwa razy w roku (wiosną i jesienią) są ustalane z wyprzedzeniem. Zgodnie z prawem 28 państw członkowskich Unii Europejskiej zamienia się razem — posuwając się naprzód w ostatnią niedzielę marca i cofając się w ostatnią niedzielę października. W USA zegary cofają się w pierwszą niedzielę listopada.
W ilu krajach stosuje się czas letni?
Czas letni obowiązuje w około 70 krajach, w tym w Unii Europejskiej. Indie nie przestrzegają czasu letniego; kraje w pobliżu równika nie doświadczają dużych zmian w godzinach dziennych między porami roku. (Istnieje jednak osobna debata na temat logiki trzymania się tylko jednej strefy czasowej w kraju tak dużym jak Indie.)
W USA praktykuje się go wszędzie z wyjątkiem Hawajów i większości Arizony. W Australii czas letni obserwuje się w Nowej Południowej Walii, Wiktorii, Australii Południowej i Tasmanii, oprócz kilku innych, mniejszych terytoriów; i nie obserwowane w Queensland i Australii Zachodniej między innymi terytoriami.
Większość krajów muzułmańskich nie stosuje czasu letniego — podczas świętego miesiąca Ramzan może to oznaczać dłuższe opóźnienie zerwania postu. Maroko ma czas letni, ale zawiesza go podczas Ramzan. Jednak Iran ma czas letni i pozostaje z nim nawet podczas Ramzan.
Co oznacza osiągnięcie tego systemu?
Uzasadnieniem przestawiania zegarów przed czasem standardowym, zwykle o 1 godzinę na wiosnę, jest zapewnienie, by zegary pokazywały późniejszy wschód i późniejszy zachód słońca – w efekcie dłuższy wieczór w ciągu dnia. Ludzie budzą się godzinę wcześniej niż zwykle, kończą swoje codzienne czynności o godzinę wcześniej i mają dodatkową godzinę światła dziennego na koniec.
Kluczowym argumentem jest to, że czas letni ma na celu oszczędzanie energii. Według raportu timeanddate.com, grupa Kanadyjczyków podążyła za nią 1 lipca 1908 roku, kiedy mieszkańcy Port Arthur w Ontario przesunęli swoje zegary do przodu o godzinę. Inne lokalizacje w Kanadzie wkrótce poszły w ich ślady. Jednak pomysł nie przyjął się na całym świecie, dopóki Niemcy i Austria nie wprowadziły DST 30 kwietnia 1916 r., Celem było zminimalizowanie stosowania sztucznego oświetlenia w celu oszczędzania paliwa podczas I wojny światowej. Ekspresowe wyjaśnienie jest teraz na Telegramie
Czy zatem czas letni osiągnął swoje cele?
Sto lat temu, kiedy wprowadzono DST, więcej światła dziennego oznaczało mniejsze wykorzystanie światła sztucznego. Jednak współczesne społeczeństwo przez cały dzień używa tak wielu energochłonnych urządzeń, że ilość zaoszczędzonej energii jest znikoma. Przeprowadzono różne badania dotyczące zalet i wad DST. Wśród największych wad jest zakłócenie zegara biologicznego lub rytmu dobowego.
Raport USA Today cytuje badanie pokazujące, że czas letni zwiększa ryzyko zawału serca o 25%, podczas gdy powrót do pierwotnych czasów zmniejsza ryzyko o 21%. Cytuje Timothy'ego Morgenthalera, badacza medycyny snu, który powiedział, że zaburzone wzorce snu mogą wpływać na pamięć, uczenie się, interakcje społeczne i ogólną sprawność poznawczą.
Artykuł w Popular Science przytacza badania, aby wymienić wady czasu letniego. Jedna godzina straconego snu w USA, jak obliczono w jednym z badań, zwiększa odsetek śmiertelnych wypadków o 5,4% do 7,6% przez sześć dni po transformacji.
Inne badania wykazały wyższy wskaźnik urazów w miejscu pracy po zmianie, co prowadzi do straconych dni pracy; niewielki spadek notowań giełdowych; problemy zdrowotne w wyniku zakłócenia rytmu dobowego (zegar biologiczny) — a nawet dłuższe wyroki wydawane przez sędziów pozbawionych snu.
Kraje, które chcą, aby czas letni zniknął
W marcu zeszłego roku Unia Europejska postanowiła zrezygnować ze zwyczaju DST, a Parlament Europejski głosował 410-192. Po 2021 r. państwa członkowskie UE będą wybierać między stałym czasem letnim a stałym czasem zimowym. Ci, którzy wybiorą to pierwsze, po raz ostatni zresetują swoje zegary w marcu 2021 r.; ci, którzy wybiorą to drugie, zrobią to w październiku 2021 roku.
Również w Stanach Zjednoczonych wymiana zegarów jest przedmiotem debaty, która powtarza się co roku, a wiele osób protestuje przeciwko torturom.
Podziel Się Z Przyjaciółmi:
