Wyjaśnienie: Dlaczego Tehrik-i-Taliban Pakistan może zyskać na sile dzięki zmianie warty w Afganistanie

Pakistan postrzega Afganistan jako strategicznego partnera w swoim konflikcie z Indiami i dlatego jest skłonny przejąć władzę, która jest w Kabulu, nawet w obliczu znaczącego sprzeciwu na arenie międzynarodowej.

Flagi Pakistanu i Talibów powiewają po obu stronach, podczas gdy ludzie przechodzą przez barierę bezpieczeństwa, aby przekroczyć granicę na przejściu granicznym między Pakistanem a Afganistanem, w Chaman w Pakistanie (AP)

Gdy talibowie rozpoczynają swój projekt rządzenia, kraje takie jak Chiny, Rosja i Wielka Brytania wykazały chęć współpracy z grupą. Jednak żaden kraj nie poparł tak otwarcie, jak długoletni zwolennicy Pakistanu. Ostatnio, Premier Pakistanu Imran Khan obwiniał pospieszne wycofanie wojsk amerykańskich za odrodzenie się talibów, wycierając ręce swojego kraju z wszelkiej winy. Opisał również członków grupy mieszkających w Pakistanie jako normalnych cywilów i posunął się nawet do zasugerowania, że ​​odzyskanie Afganistanu przez grupę było podobne do zerwania kajdan niewolnictwa.

Pakistan postrzega Afganistan jako strategicznego partnera w swoim konflikcie z Indiami i dlatego jest skłonny przejąć władzę, która jest w Kabulu, nawet w obliczu znaczącego sprzeciwu na arenie międzynarodowej. Podczas gdy niektóre frakcje w rządzie Pakistanu potwierdziły swój sprzeciw wobec talibów, zdecydowana większość wydaje się akceptować talibów albo jako wartościowego sojusznika Islamabadu, albo jako zło konieczne do zachowania kontroli w regionie. Jednak rachunek Pakistanu wobec talibów może okazać się niebezpiecznie błędny, zwłaszcza jeśli jego pojawienie się ośmieli ugrupowania ekstremistyczne, takie jak bojownik Tehrik-i-Taliban Pakistan czy TTP.

Wsparcie Pakistanu dla talibów

W latach 80. CIA i Inter-Services Intelligence (ISI) dostarczyły broń Afgańczykom walczącym przeciwko Związkowi Radzieckiemu oraz pomogły radykalizować i rekrutować młodzież z całego świata do udziału w dżihadzie. W 1988 roku Pakistan zaczął otwierać szkoły religijne dla około 3 milionów afgańskich uchodźców. Te medresy szkoliły uczniów, aby dołączyli do talibów, z których 1,5 miliona wróciło do Afganistanu po odejściu Sowietów.

Kiedy zwycięscy mudżahedini ostatecznie utworzyli rząd w Afganistanie w 1992 roku, Pakistan był niezadowolony z nowego przywództwa, które Islamabad postrzegał jako nadmiernie przyjazny dla Indii. Dlatego też, kiedy talibowie zaczęli zdobywać popularność w połowie lat 90., Pakistan szybko poparł ruch.

Po inwazji NATO na Afganistan w 2001 r. przywódcy obalonego reżimu talibów szukali schronienia w Pakistanie. Strumienie bojowników Talibów i Al-Kaidy napływały do ​​plemiennych obszarów Pakistanu graniczących z Afganistanem. Większość bojowników talibów ograniczyła się do pogranicza, gdzie rząd Pakistanu bezskutecznie próbował ich powstrzymać od 2003 roku.

Pakistański ISI, wczesny zwolennik talibów, nadal wywiera wpływ na grupę. Według raportu Carnegie Endowment Fund, ISI jest głównym zewnętrznym patronem talibów, podobno zapewniającym im środki finansowe, szkolenia, broń, wsparcie logistyczne i (przede wszystkim) bezpieczną przystań na terytorium Pakistanu.

Znaczenie ISI dla talibów najlepiej oddaje mianowanie Sirajuddina Haqqaniego na jednego z dwóch zastępców przywódców talibów w 2015 r. Haqqani, szef sieci Haqqani, kiedyś określony przez amerykański wywiad jako prawdziwe ramię ISI , utrzymuje bliskie związki z Al-Kaidą. Pomimo tego, że niektórzy przywódcy pakistańscy publicznie dystansowali się od talibów, niepowodzenie Pakistanu w zjednoczeniu jego wojska, służb wywiadowczych i aparatu politycznego oznacza, że ​​nawet jeśli premier i szefowie armii odmówią poparcia, nadal możliwe jest, aby państwo pakistańskie za pośrednictwem ISI mogło kontynuować wspieranie organizacji.

Osób osieroconych przekraczających granicę między Pakistanem Afganistan, w Chaman, Pakistan (AP Photo/Jafar Khan)

Dlaczego Pakistan popiera talibów

Pomijając fakt, że rząd i wojsko Pakistanu są wewnętrznie podzielone i reprezentują szereg różnych, często konkurencyjnych interesów i sojuszy, głównym powodem poparcia Pakistanu dla talibów jest trwały i przytłaczający strach przed Indiami.

Dążenie Pakistanu do strategicznej głębi w Afganistanie w celu przeciwdziałania regionalnym wpływom Indii sięga połowy lat 70. XX wieku i nie jest to polityka, którą zamierzają porzucić w najbliższym czasie. Chociaż prominentni przywódcy pakistańscy, w tym obecny dowódca armii Qamar Javed Bajwa, wykazali chęć zmiany kursu, biorąc pod uwagę historię Pakistanu, a następnie słabe stosunki z prawie każdą inną grupą w Afganistanie, mogą mieć niewielu sojuszników poza talibami.

Oprócz obaw związanych z Indiami, Pakistan ma wiele ideologicznych powodów, by wspierać talibów. Od czasu powstania Pakistanu od wewnątrz słychać apele, aby umożliwić społecznościom Pasztunów żyjącym wzdłuż granicy z Afganistanem utworzenie własnego niezależnego państwa. TTP po pierwsze, popiera to twierdzenie. Dlatego Pakistan jest zmęczony jakimkolwiek rządem Pasztunów w Afganistanie, w tym poprzednimi administracjami Hamida Karzaja i Ashrafa Ghaniego. Nieco mylące, Pakistan postrzega Talibów jako bardziej zaniepokojonych islamskim fundamentalizmem niż konfliktami etnicznymi, chociaż oni również są etnicznie grupą pasztuńską.

Społeczeństwo pakistańskie ma również pewną sympatię do talibów, głównie ze względu na sposób, w jaki zostało utworzone państwo pakistańskie. Oddzielenie Pakistanu od Indii było uwarunkowane jego pragnieniem utworzenia państwa islamskiego. Dla gorliwie religijnych obywateli Pakistanu obrona interpretacji prawa szariatu przez talibów była sposobem na utrzymanie ich własnego związku z islamem, a co za tym idzie, również z państwem pakistańskim.

Jednak z drugiej strony Pakistan ma też istotne powody, by przeciwdziałać wzrostowi talibów. Po pierwsze, rządy talibów w Afganistanie prawdopodobnie wywołają ogromny kryzys uchodźczy w krajach takich jak Tadżykistan, Iran i Pakistan. Pakistańskie poparcie dla talibów może również kosztować go międzynarodową legitymację, zwłaszcza jeśli grupa odmówi umiarkowania i zacznie pozwalać innym ruchom ekstremistycznym na ponowne zakorzenienie się na afgańskiej ziemi.

Badanie Pew Research Survey z 2015 r. dodatkowo pokazuje, że talibowie tracą poparcie wśród ludności pakistańskiej. Na pytanie, co myślą o Talibach, 72 proc. Pakistańczyków uznało tę grupę za nieprzychylną, a tylko 6 proc. za przychylną. Oprócz tych uzasadnionych obaw Pakistan musi również zmagać się z potencjalnym odrodzeniem TTP i innych grup ekstremistycznych. Chociaż jest mało prawdopodobne, że Islamabad uzna te powody za wystarczający powód do zdystansowania się od talibów, niemniej jednak są one warte poważnego rozważenia. Szczególnie rosnące zagrożenie ze strony TTP jest czymś, z czego Islamabad będzie doskonale świadom.

Pakistan zdaje sobie również sprawę, że pomimo swoich powiązań z talibami, nadal będzie miał strategiczne znaczenie dla USA. Dalsze zaangażowanie Ameryki w Afganistanie, w jakimkolwiek charakterze, będzie wymagało przynajmniej wykorzystania pakistańskiej przestrzeni powietrznej. To z kolei utrzyma część wpływu Pakistanu na Stany Zjednoczone w jego stosunkach z talibami. Ponadto Pekin, największy zewnętrzny sojusznik Pakistanu, zademonstrował chęć współpracy z talibami.

Dlatego oprócz pragnienia wywierania wpływów regionalnych, swoich islamskich fundamentalistycznych korzeni i własnych obaw związanych z nacjonalizmem pasztuńskim, Pakistan nadal wspiera talibów tylko dlatego, że może.

Ludzie w pobliżu białych flag Talibów czekają na przybycie swoich krewnych, którzy podobno zostali zwolnieni z więzienia przez talibów w Afganistanie, na przejściu granicznym w Chaman w Pakistanie (AP)

Kim są pakistańscy talibowie?

Po tym, jak członkowie Al-Kaidy i talibów przybyli do Pakistanu w 2001 r., zorganizowali kampanię, opisaną w raporcie Amerykańskiego Instytutu Pokoju (USIP) jako „Talibanizacja FATA”. W jego ramach przywódcy afgańskich talibów współpracowali z lokalnymi przywódcami plemiennymi, aby rekrutować Pakistańczyków do walki z siłami USA i NATO. Rekruci ci połączyli się później, tworząc TTP w 2007 roku, pod przewodnictwem Baitullaha Mehsuda. TTP jest często określana jako organizacja parasolowa reprezentująca różne grupy bojowników w FATA.

Według raportu USIP, do głównych celów TTP należało wdrożenie prawa szariatu, walka z siłami USA i NATO w Afganistanie oraz udział w dżihadzie przeciwko armii pakistańskiej. W szczególności to ostatnie jest głównym celem grupy, ponieważ rzecznik Mehsuda ogłosił w 2007 roku, że kluczowym powodem utworzenia TTP było przedstawienie jednolitego frontu przeciwko operacjom armii pakistańskiej. Raport zauważa, że ​​agresywna postawa TTP wobec państwa pakistańskiego kontrastowała z postawą innych lokalnych bojowników i doprowadziła do znacznego poziomu wewnętrznej niezgody.

Jego rozdrobnienie i brak spójnej metodologii ostatecznie okazały się katalizatorem jego upadku, ale w latach 2007-2014 TTP siała spustoszenie w całym Pakistanie. Szacuje się, że w 2012 roku TTP liczyło do 25 000 członków, którzy przeprowadzili ataki terrorystyczne w całym Pakistanie, powodując masowy rozlew krwi i zniszczenie mienia. Wśród ich najbardziej znaczących ataków był atak na największą bazę lotniczą Pakistanu w 2011 r., atak na międzynarodowe lotnisko w Karaczi w 2014 r. oraz w tym samym roku masakra w Wojskowej Szkole Publicznej w Peszawarze, w której zginęło 150 osób, głównie studentów. Ostatni atak został publicznie potępiony przez afgańskich talibów.

W 2014 roku armia pakistańska, wspomagana amerykańską kampanią dronów, rozpoczęła operację Zarb-e-Azb w celu wyeliminowania TTP. Operacja była w dużej mierze udana i była ogromnym czynnikiem upadku grupy. Według raportu USIP, który został opublikowany w maju 2021 roku, TTP jest dziś w dużej mierze rozdrobnioną i wyczerpaną organizacją wojskową, rozproszoną po całym Pakistanie i graniczącym z Afganistanem.

Jednak w ostatnich latach aktywność TTP gwałtownie wzrosła. W 2019 r. doniesienia sugerowały, że bojownicy TTP zastraszają mieszkańców Północnego i Południowego Waziristanu przed odtwarzaniem muzyki lub wypuszczaniem kobiet z domu bez męskiego opiekuna. W 2020 roku medialne skrzydło grupy, Umar Media, wraz z oficjalnym magazynem propagującym ideologię TTP uruchomiło nową stronę internetową. Co ważne, w 2020 r. Umar Media ogłosił również, że dwie odłamy, Jamaat-ul-Ahrar i Hizbul Ahrar, formalnie ponownie dołączyły do ​​TTP. Te dwie grupy były odpowiedzialne za szereg śmiertelnych ataków w Pakistanie i były w ostatnich latach bardziej aktywne niż sama TTP.

Od początku 2021 r. TTP zgłosiło szereg ataków w Pakistanie. Tylko w pierwszych dwóch miesiącach roku zgłosił 32 ataki, z których większość miała miejsce w FATA. Niektórzy analitycy uważają, że niedawne odrodzenie TTP zostanie dodatkowo wzmocnione przez rządy talibów w Afganistanie. Argument brzmi, że Talibowie legitymizują rządy wojującego islamu i czyniąc to, zachęcają swoich zwolenników i sympatyków w Afganistanie i poza nim do realizacji podobnych celów. Ośmielona przez talibów TTP mogłaby wykorzystać sukces grupy do rekrutacji dodatkowych członków i ożywienia swojej kampanii przeciwko państwu pakistańskiemu. Jednak biorąc pod uwagę skomplikowane relacje TTP z talibami, nie jest jasne, czy będzie ona mogła liczyć na wsparcie tych ostatnich w tym przedsięwzięciu.

Relacje między TTP a talibami często są gorące i zimne. Nie wiadomo, jaki poziom powiązań łączy te dwie osoby, ale wiadomo, że zarówno przeciwstawiają się sobie, jak i wspierają w różnych momentach. Chociaż TTP i talibowie mają podobne konstrukcje ideologiczne, obaj nie zgadzają się co do tego, że ci pierwsi celowali w państwo pakistańskie. Ponieważ Islamabad jest kluczowym sojusznikiem talibów, grupa próbowała przekonać TTP, by skupiła swój dżihad wyłącznie na administracji Afganistanu. Jednak TTP istnieje przede wszystkim jako organizacja przeciwko państwu pakistańskiemu i bez tego celu przestałaby mieć jakiekolwiek znaczenie zewnętrzne.

Biuletyn Informacyjny| Kliknij, aby uzyskać najlepsze objaśnienia dnia w swojej skrzynce odbiorczej

Jednak grupy współpracowały również w kilku kampaniach, głównie po tym, jak pakistańska operacja wojskowa w 2014 r. zmusiła TTP do ucieczki do Afganistanu. Tam wspierali militarną ofensywę talibów przeciwko rządowi afgańskiemu, oferując cenne wsparcie logistyczne, w tym dostarczając zamachowców-samobójców. Po porozumieniu dauhańskim między USA a talibami TTP opublikowała nagranie wideo przedstawiające spotkanie jej członków z wyższymi przywódcami talibów. Grupa była podobno chętna do zademonstrowania swoich bliskich powiązań z talibami, w uznaniu wartości, jaką takie stosunki miałyby dla społeczeństwa pakistańskiego, z których wielu otwarcie popiera talibów.

Niektórzy posunęli się nawet do sugerowania, że ​​TTP i Talibowie są nierozerwalnie powiązane, a jeden z dowódców armii pakistańskiej podobno nazywa ich dwiema twarzami tej samej monety.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: