Kult Matki: Dlaczego niektórym muzułmanom trudno jest powiedzieć „Bharat Mata ki jai”

Kontekst kontrowersji jest polityczny i dla ogromnej większości społeczności mniejszościowej nie jest to najważniejsza kwestia materialna czy emocjonalna.

Jednym z powodów, dla których czasami sprzeciwia się powiedzeniu Bharat Mata Ki Jai, jest to, że istota monoteistycznego islamu zabrania ubóstwiania czegokolwiek, w tym Boga czy Mahometa, Proroka. (Zdjęcie: Ravi Batra)

Dwa islamskie seminaria z siedzibą w Hyderabadzie wydały w tym miesiącu fatwy dla muzułmanów, aby nie śpiewali Bharat Mata ki jai. Fatwa, czyli opinia, cytuje fakt, że Bharat Mata stara się ubóstwiać ziemię jako matkę i czcić każde bóstwo, i dlatego nawet Bharat Mata jest nieislamska.

Oświadczenie szefa RSS, Mohana Bhagwata, że ​​wszyscy Hindusi muszą uczyć się miłości do kraju i intonować Bharat Mata ki jai, wywołało lawinę reakcji. Hyderabad poseł Asaduddin Owaisi ogłosił w Latur, że nie powie Bharat Mata ki jai, nawet gdyby przyłożył mu nóż do szyi. W swoim ostatnim przemówieniu w Rajya Sabha ustępujący poseł Javed Akhtar sprzeciwił się oświadczeniu Owaisi, twierdząc, że ma prawo mówić Bharat Mata ki jai.

W debacie i snajperach na temat „wola kontra nie będzie intonować Bharat Mata ki jai”, panuje spore zamieszanie co do tego, jakie „stanowisko” indyjskiego muzułmanina ma być w tej sprawie.

***

Dla ogromnej większości indyjskich muzułmanów — jak już powiedziało kilku prominentnych muzułmanów i aktywistów — to, czy intonować Bharat Mata ki jai, nie jest dziś najważniejszą kwestią materialną ani emocjonalną.

AR Rahman, pobożny muzułmanin i znany muzyk, w 1997 r. dokonał przełomu, interpretując Vande Matarama jako „Ma tujhe salaam”. Kwestie idiomatyczne zostały ostatnio rozwiązane z delikatnym akcentem, gdy snajper między Bhagwatem a Owaisi był rozwiązywany za pomocą tweetów grupowych i dzielenie się „Bharat Ammi ki jai”. Kuplety w urdu, mówiące o dżannacie, czyli o niebie pod stopami matek, były akceptowaną i popularną propozycją. Pobożni muzułmanie ponoszą ciężar mleka matki i starają się dziękować matkom przed śmiercią, co stanowi istotną część ich życiowego obowiązku. Miłość i szacunek dla matki, jak we wszystkich kulturach, nie są nieobecne w społeczeństwach i kulturze muzułmańskiej.

***

Więc na czym polega problem ze skandowaniem sloganów?

Istnieje kilka różnych powodów, dla których powiedzenie Bharat Mata ki jai jest czasem sprzeciwiane przez największą mniejszość.

Pierwszym i być może najważniejszym jest esencja monoteistycznego islamu, który zabrania ubóstwiania czegokolwiek, w tym Boga lub Mahometa, Proroka (a stąd zamieszania wokół karykatur lub innego rodzaju przedstawień – jako jakiegokolwiek ucieleśnienia idei Boga lub Prorok został wyraźnie zabroniony, bojąc się, że gdy obraz już istnieje, będzie czczony lub uważany za święty). Dlatego nawet ojczyzna wyobrażana jako istota godna czci spotkała się z odmową podczas walki o wolność i to uczucie po części rezonuje nawet teraz.

W walce z Brytyjczykami liderzy ruchu wolnościowego przyjęli szereg symboli i haseł. Wielu, zwłaszcza w Maharashtrze i Bengalu, używało obrazów, które rezonowały z religią; później przywódcy, tacy jak Nehru i Subhas Chandra Bose – poza dziesiątkami rewolucjonistów spoza kręgu Kongresu – zabronili haseł zawierających proste odwołania religijne. Te apele miały jednak na myśli budowanie nowoczesnego, postępowego obywatelstwa, które nie zależy od tożsamości religijnej. Inquilab Zindabad Hasrata Mohaniego, przyjęty najpierw przez Bhagata Singha i jego towarzyszy, a następnie przez szerokie spektrum bojowników o wolność oraz Jai Hind z Bose i INA, przetrwał jako potężne pozdrowienia w niepodległych Indiach.

Popularna ikonografia wokół Bharat Mata, która rozwinęła się na kalendarzach, pudełkach zapałek i plakatach, odegrała rolę w tworzeniu idei rozległego subkontynentu z postacią Matki w łańcuchach. Były tego wersje. W niektórych interpretacjach hindutwy Bharat Mata trzymał szafranową flagę, a nie trójkolorową. W innych wersjach nosiła sari, a nie szafranowe szaty, i trzymała trójkolorową. Nacjonaliści domagali się zerwania jej kajdan i uwolnienia.

***

Anandamath, powieść Bankima Chandry Chattopadhyaya z 1882 roku, to miejsce, z którego pochodzi Vande Mataram i skąd naprawdę wziął się pomysł czczenia Ojczyzny. Nawet w swoim czasie powieść, której akcja rozgrywa się na tle buntu w Sanyasi i bengalskiego głodu w latach siedemdziesiątych XVII wieku, była po części postrzegana jako kontrowersyjna i antagonizująca muzułmanów. Ale jeden z jego wierszy, Vande Mataram, stał się pieśnią narodową. Wzięto jednak tylko dwie pierwsze strofy.

Dokładnie 10 lat temu Parlament przez pewien czas utknął w martwym punkcie, czy śpiewanie Vande Matarama powinno być obowiązkowe. Duchowny Maulana Kalbe Sadiq powiedział wtedy, że należy zapytać, czy vande w Vande Mataram oznaczało uwielbienie, czy tylko szacunek.

Kiedy ideolodzy Hindutwy twierdzili, że wiara muzułmańska i chrześcijańska różnią się, ponieważ w przeciwieństwie do wyznań hinduskich, sikhijskich, buddyjskich czy dżinistów nie wywodzą się z Indii, insynuacją było również to, że wiara ta była mniej lojalna wobec Indii. W tym kontekście okrzyk Bharat Mata ki jai często służył jako swego rodzaju drwina – i zakończył się tworzeniem schizmy, a nie jednoczeniem Indian, jak to miało być.

W kampanii Ajodhji na rzecz świątyni Ram i podobnych kampaniach pod koniec lat osiemdziesiątych, w Bombaju w tamtym czasie przez Shiv Sena, a także w innych częściach Indii, zmuszanie ludzi do mówienia rzeczy w określony sposób było ważnym sposobem na domagać się władzy i umniejszać inne sposoby patrzenia na to, co oznaczało bycie Indianinem.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: