Badania serologiczne podczas Covid-19: Dlaczego mają znaczenie i co mówią
Wirus SARS-CoV2, powszechnie określany jako „wirus koronowy”, wyraźnie zainfekował dużą liczbę osób, ale nie jest jeszcze jasne, ile osób zostało zarażonych do tej pory.
Pracownicy służby zdrowia pobierają próbki krwi podczas badania serologicznego w New Delhi 4 sierpnia 2020 r. (Zdjęcie ekspresowe: Abhinav Saha) Napisane przez Vineetę Bala i Satyajita Ratha
Od grudnia 2019 r. świat ogarnęła pandemia wywołana wirusem SARS-CoV-2, prowadząca do choroby zwanej Covid-19. Taka pandemia to dla nas nowa rzeczywistość. Wciąż pojawiają się nowsze spostrzeżenia na temat infekcji. W rezultacie nadal istnieje duża niepewność co do tego, jak będzie postępować pandemia i co należy zrobić.
Wirus SARS-CoV2, powszechnie nazywany „wirusem koronowym”, wyraźnie zainfekował dużą liczbę osób, ale nie jest jeszcze jasne, ile osób zostało zarażonych do tej pory.
Używamy tak zwanych testów RTPCR do wykrywania wirusowego materiału genetycznego lub tak zwanych „szybkich testów antygenowych” do wykrywania białek wirusowych w nosie, gardle i płynie ustnym w celu znalezienia „przypadków” choroby. Są to liczby, które są szeroko komentowane i omawiane do tej pory. Jednak coraz częściej pojawiają się również nowe informacje oparte na „serobadaniach”.
Co to są badania serologiczne i co nam mówią?
Badania serologiczne wykorzystują testy, które badają płynną część krwi lub „surowicę”, a nie płyn z nosa, gardła i jamy ustnej. Testy te wykrywają odpowiedź immunologiczną na materiał wirusa, a nie sam materiał wirusa SARS-CoV-2.
Po zakażeniu wirusem organizm wytwarza wiele odpowiedzi immunologicznych. Jednym z nich jest wytwarzanie białek zwanych przeciwciałami, które przyczepiają się (lub „wiążą”) z wirusem – pojawiają się one w ciągu kilku dni po zakażeniu. Sama infekcja zwykle ustępuje po kilku tygodniach. Ale przeciwciała antywirusowe, zwłaszcza te z rodzaju IgG, utrzymują się we krwi przez dość długi czas, przynajmniej przez kilka miesięcy. Te przeciwciała są wytwarzane bez względu na to, czy zarażona osoba była bezobjawowa, czy też miała jakąkolwiek chorobę. I oczywiście nikt, kto nie spotkał wirusa, nie będzie miał tych konkretnych przeciwciał.
Pobieranie próbek w ramach sondażu serologicznego w New Delhi. (Ekspresowe zdjęcie: Praveen Khanna) Tak więc, jeśli dana osoba byłaby zarażona, wirus byłby wykrywalny w jej nosie, gardle i płynie ustnym przez maksymalnie kilka tygodni. Gdyby testy nie zostały wykonane w tym czasie, nigdy nie wiedzielibyśmy, czy dana osoba została zarażona wirusem. Jednak przeciwciała IgG długo pozostają we krwi takiej osoby. Tak więc, jeśli przetestujemy krew pod kątem tych przeciwciał w dowolnym momencie i znajdziemy je (co powoduje, że osoba jest „seropozytywna”), możemy powiedzieć, że ta osoba rzeczywiście została zarażona w ostatnich tygodniach/miesiącach.
Badania serologiczne badają próbki krwi zdrowych osób pod kątem przeciwciał anty-SARS-CoV-2 IgG. Nie każdy może być testowany, testuje się tylko kilka losowo wybranych osób. Wyniki stanowią oszacowanie odsetka osób zarażonych w przeszłości. Informacje te dają szeroki obraz tego, jak wirus rozprzestrzenił się w społeczności.
Ekspresowe wyjaśnieniejest teraz włączonyTelegram. Kliknij tutaj, aby dołączyć do naszego kanału (@ieexplained) i bądź na bieżąco z najnowszymi
Czego nie mówią nam badania serologiczne?
Jeśli badania serologiczne wykryją „odporność” na SARS-CoV-2, czy powiedzą nam, czy jesteśmy „chronieni” przed wirusem? Nie. Wszystkie odpowiedzi immunologiczne nie mają charakteru ochronnego. Serosurvey test nie wykrywa przeciwciał „ochronnych”, tylko wszystkie przeciwciała (te „ochronne” są znacznie trudniejsze do zbadania na dużą skalę).
Ponadto, nawet jeśli wykrył przeciwciała „ochronne”, nie mamy pojęcia, jakie poziomy przeciwciał „ochronnych” są niezbędne do rzeczywistej ochrony.
„Odporność stada”, powtarzające się w tym kontekście sformułowanie, to sytuacja, w której tak wiele osób w społeczności jest odpornych i chronionych przed wirusem, że przenoszenie się z człowieka na człowieka po prostu zatrzymuje się, mimo że wszyscy nie są odporni i chronieni .
Jaka część społeczności powinna być chroniona przed odpornością, aby osiągnąć punkt „odporności stada”, różni się w zależności od sytuacji. Nie mamy pojęcia, co to za punkt dla COVID-19. Chociaż badania serologiczne są przydatne w badaniu odporności stada, nie mówią nam, czy ten punkt został osiągnięty, czy nie.
Pracownicy służby zdrowia pobierają próbki krwi podczas badania serologicznego w Majnu ka Tila w New Delhi, 4 sierpnia 2020 r. (Zdjęcie ekspresowe: Abhinav Saha) Badania serologiczne w Indiach
Badania serologiczne SARS-CoV-2 są zgłaszane z wielu obszarów na całym świecie, z dużymi różnicami w proporcjach osobników seropozytywnych. Jak dotąd zgłoszono co najmniej pięć badań serologicznych z Indii – wczesne badanie ogólnoindyjskie, ankiety w Delhi , Bombaj oraz Berhampur w Odissie, a teraz od Miasto Pune . Wśród wcześniejszych badań miast, Delhi wykazało ~23% seropozytywności, Bombaj ~40%, a Berhampur ~31%. Liczby te są wartościami średnimi, z dużą zmiennością między dzielnicami; waha się w Bombaju, na przykład od 16% do 57%.
W pierwszej fazie badania miasta Pune zbadano próbki krwi od 1664 losowo wybranych dorosłych z pięciu prabhagów z Pune Municipal Corporation. Ci prabhagi mieli wysoką częstość występowania „przypadków” pozytywnych w RT-PCR. Test na przeciwciała IgG rozpoznające domenę wiążącą receptor białka wypustkowego SARS-CoV2 jest wysoce specyficzny. Ogólna seropozytywność wynosi 51,5% populacji, wahając się w różnych obszarach od 36 do 65%.
W zatłoczonych dzielnicach, takich jak chaty i kamienice, panuje więcej seropozytywności. Z drugiej strony całkowita liczba „przypadków” COVID-19 zgłoszonych przez tych prabhagów podczas pandemii wynosi około 4% populacji.
Nie przegap Objaśnionego | Czy odzyskany pacjent może zostać ponownie zarażony Covid-19?
Co mówią nam liczby z badań serologicznych w Pune, a czego nam nie mówią?
ten Numery serologicznego badania Pune nie są zaskakujące i zgodne z danymi z Delhi, Bombaju i Berhampur. Razem mówią, że SARS-CoV-2 rozprzestrzenił się szeroko w naszych społecznościach miejskich, szczególnie w zatłoczonych miejscowościach. Najwyraźniej będziemy musieli ponownie pomyśleć, nawet oficjalnie, o „przekazie społecznym”.
Liczby te wydają się również potwierdzać ogólne wrażenie, że większość zakażeń SARS-CoV-2 przebiega bezobjawowo (niektóre szacunki mówią, że ~80% to objawy bezobjawowe). Większość wolontariuszy biorących udział w tej ankiecie nie zgłosiła żadnej choroby w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Oczywiście wirus może również rozprzestrzeniać się z osób zakażonych bezobjawowo, zwłaszcza w rodzinach.
Ale czy liczby Pune mówią nam dokładnie, ile infekcji jest naprawdę bezobjawowych? Odpowiedź zależy od tego, czy faktycznie identyfikujemy wszystkie przypadki choroby COVID-19. Prawdopodobna odpowiedź brzmi, że nie jesteśmy.
Pomimo zwiększonej wydajności testowania RT-PCR, liczba testów jest nadal niewielka. Pomimo tych wzrostów proporcje testów RT-PCR-dodatnich pozostają niezmienione, co sugeruje, że brakuje nam przypadków. Stosowane są szybkie testy antygenowe, wygodne, ale prawdopodobnie mniej czułe, a zatem brakujące przypadki.
Co ważniejsze, niesłusznie ulokowany strach przed śmiercią, realna możliwość nieszczęśliwej kwarantanny i utraty dochodów i wsparcia, stygmatyzacja społeczna i ostracyzm, szeroko rozpowszechnione anegdoty podkreślające brak jasności co do zasobów szpitalnych i kosztów – wszystko to sprawia, że ludzie niechętnie się do nich stosują. iść na testy.
Dopóki będziemy utrzymywać brakujące przypadki, nie będziemy w stanie jak najlepiej wykorzystać badań serologicznych do planowania skutecznej polityki zdrowia publicznego na wypadek pandemii.
Przyszłe kierunki oparte na badaniach serologicznych
Oczywiście potrzebujemy więcej badań serologicznych. Musimy przetestować więcej osób i więcej miejscowości, a z czasem musimy przetestować te same miejscowości, abyśmy mogli śledzić ślady wirusa poruszającego się w naszych społecznościach. Musimy przetestować te próbki krwi pod kątem rzeczywistych poziomów przeciwciał oraz przeciwciał „ochronnych” i ich poziomów, aby zacząć rozumieć, jak wyglądałaby rzeczywista „ochrona”.
Musimy przestać rozróżniać „nas” i „oni”. Każdy może się zarazić; wirus jest wyrównywaczem i musimy wyjść z mentalności ostracyzmu ludzi, którzy potrzebują kwarantanny. A te badania serologiczne są nam potrzebne do planowania i oceny prób szczepionek, a także ewentualnego wdrożenia szczepionek.
(Autorzy byli byłymi naukowcami z NII w Delhi i specjalizują się w infekcji i odporności; Vineeta Bal jest obecnie w IISER Pune).
Podziel Się Z Przyjaciółmi:
