Wybory w Zachodnim Bengalu: Jak Didi wygrała walkę o osobowość

W niedzielne popołudnie, po raz pierwszy od kilku tygodni bez wózka inwalidzkiego, to naczelna minister Mamata Banerjee przemówiła do narodu jako zwycięzca. Jakie czynniki doprowadziły do ​​wyniku?

Kibice Trinamool świętują zwycięstwo. (Zdjęcie ekspresowe)

Dla BJP 2 maja miał być ukoronowaniem zwycięstwa w Bengalu Zachodnim. W trwającej ponad miesiąc kampanii wyborczej pojawiła się bateria ministrów centralnych, w tym minister spraw wewnętrznych Amita Shah i premier Narendra Modi. Ale w niedzielne popołudnie, pierwszy raz od kilku tygodni bez wózka inwalidzkiego, to premier Mamata Banerjee przemawiał do ludu stanu jako zwycięzca . Jakie czynniki doprowadziły do ​​wyniku?

Internet pomocy

Trzy lata po ogromnym zwycięstwie w wyborach w 2016 r. wybory Lok Sabha w 2019 r. były dzwonkiem alarmowym dla Kongresu Trinamool. BJP zdobyła 18 z 40 mandatów i ponad 40% głosów. To wtedy Trinamool podwoił swoją i tak już rozległą sieć opieki społecznej dla biednych, wprowadzając Duare Sarkaar i Didi ke Bolo, kampanię, w której można było składać skargi pod scentralizowany numer telefonu. W ciągu ostatniej dekady Trinamool ustanowił kilka programów, takich jak Rupashree, Kanyashree i Sabooj Saathi, które zapewniały korzyści finansowe dla upośledzonych. BJP określiło te schematy jako centra korupcji przez liderów Trinamool. Na ziemi widoczne były dwie rzeczy. Po pierwsze, Trinamool skupił się na uczynieniu planów bardziej dostępnymi dla ludzi, a Duare Sarkaar i Didi Ke Bolo również przekazali partii informacje o tym, gdzie popełnili błąd. Na przykład liderzy Triinamool stwierdzili, że jedną z najczęstszych skarg był brak certyfikatów SC w niektórych obszarach, które następnie były swobodnie rozprowadzane. Po drugie, centralnym punktem wielu z tych planów były kobiety, okręg wyborczy, który pozostał lojalny wobec Mamaty Banerjee. W różnych dystryktach, nawet jeśli mężczyźni z jednego gospodarstwa domowego głosowali na BJP, wiele kobiet z tego samego domu przebywało z Mamatą.

Biuletyn | Kliknij, aby uzyskać najlepsze objaśnienia dnia w swojej skrzynce odbiorczej

Bitwa osobowości

W miarę postępu kampanii wybory przekształciły się w walkę osobistości: premier Mamata Banerjee kontra premier Narendra Modi i do pewnego stopnia minister spraw wewnętrznych Amit Shah. To w końcu pasowało do Trinamoola. Jest bowiem jasne, że choć w terenie panował gniew na lokalną przemoc i drobną korupcję, to był on skierowany przeciwko Trinamool, a nie przeciwko samej Mamacie; zachowała swoją popularność jako matriarcha Bengalu, a ludzie obwiniali lokalne kadry partyjne za swoje kłopoty. Następnie partia zaprojektowała swoją kampanię wokół osobowości Mamaty Banerjee, ulicznego wojownika, przykutego do wózka inwalidzkiego, ale wciąż walczącego. BJP również uczyniło z niej centralny punkt swojego ataku, a uwaga premiera Didi o Didi stała się motywem przewodnim wyborów. Ale to nie był rok 2019, a ludzie w terenie byli świadomi, że Modi nie był w głosowaniu na głównego ministra Bengalu Zachodniego. Na ziemi, chociaż Modi nie był niepopularny, nie był na czele rozmów i rozmawiano o nim tylko wtedy, gdy zadano mu pytanie o niego. A drwina lub skupiona krytyka Mamaty nie została dobrze przyjęta.

Polityka polaryzacji

W centrum kampanii przez cały czas znajdowała się polaryzacja religijna. Podczas gdy BJP oskarżyła Trinamool o muzułmańskie uspokojenie i użyła hasła Jai ​​Shri Ram prawie jako sloganu politycznego, Mamata i Trinamool musieli chodzić po linie, nawet recytując Chandipath podczas kampanii. W końcu polaryzacja wydawała się działać po jednej stronie lepiej niż po drugiej. W obliczu perspektywy dojścia do władzy BJP społeczność muzułmańska, nawet w twierdzach Kongresu i lewicy, zdecydowała się stanąć po stronie Trinamool. Z drugiej strony BJP postawiło sobie podobny do Everestu cel zdobycia Bengalu bez blisko 30% głosów muzułmanów. Wymagało to niezwykle wysokiego poziomu polaryzacji wśród Hindusów, co nie miało miejsca. Zasięg Mamaty i jej decyzja, by otwarcie nie wpadać w religijną binarność, opłaciły się, ponieważ Trinamool zwiększył swój udział w głosach od 2019 r. i zwiększył dystans do BJP, którego udział spadł.

*Uwaga: na wykresie kołowym dla Kerali z 2021 r. Komisja Wyborcza wymienia 14,86% jako Inne, które mogą zawierać mniejsze składniki UDF i LDF. W tabelach UDF i LDF uwzględniają wszystkie strony składowe.

Różnice organizacyjne

Przed kampanią główną rolę odegrały głośne zmiany z Trinamool do BJP, od ministrów Suvendu Adhikari i Rajib Banerjee do potężnych lokalnych przywódców, takich jak Jitendra Tiwari z Asansol. Chociaż było to szeroko odczytywane jako przesuwanie piasków politycznych, pozwoliło to Mamacie stworzyć mentalność oblężniczą wokół siebie i swojej partii. Większość obrazowania dotyczyła Mamaty walczącej w pojedynkę z zasobami BJP, a narracja poddała się tropowi insider-outsider, jak premier nazwał BJP bargis (grabieżcy). Na parterze przywódcy Trinamool walczyli w wyborach plecami do muru, a wielu z nich desperacko chciało pokazać tym, którzy opuścili swoje miejsce. Z drugiej strony BJP, z nowymi uczestnikami, nietypowo wydawał się ideologicznie pusty. Różnice w podziale mandatów pojawiły się wśród starej gwardii BJP, tych z lewicy, która przyłączyła się do partii tylko po to, by pokonać Trinamool, i nowych członków z samego Trinamool. W rzeczywistości, podczas gdy BJP argumentowałoby, że nie miałoby siły organizacyjnej, aby przejąć Trinamool, gdyby nie doszło do wprowadzenia, spowodowało to sprzeczność w terenie. Jak na partię, która przeciwstawiała się Trinamoolowi jako niestosująca przemocy i korupcji, wielu jej kandydatów wywodzących się z Trinamoolu stanęło w obliczu własnych lokalnych zarzutów o korupcję i przemoc.

Niewiele do zaoferowania od BJP

Kampania BJP zasadniczo opierała się na dwóch czynnikach, zakazie panowania i rzekomym muzułmańskim uspokojeniu, a zatem na polaryzacji religijnej. Wszędzie tam, gdzie rozmowa w okręgach wyborczych sprowadzała się do kwestii lokalnych, do MLA, do organizacji, do identyfikacji premiera lub do alternatyw, jakie zapewniał BJP, BJP przegrywało argument. Podczas gdy BJP miało manifest, nie zainwestowano w ani jednej obietnicy z manifestu w ramach trwałej kampanii, jako alternatywy dla programów opieki społecznej Trinamool. Ponieważ centralne kierownictwo przejęło odpowiedzialność za kampanię i nie było jasne, który z poruczników, Suvendu Adhikari, Mukul Roy, Dilip Ghosh czy ktokolwiek inny byłby głównym kandydatem na ministerstwo, nie było odpowiedzi na pytanie, kto jeszcze oprócz Mamaty. Pomimo rozgłosu i wiecowego blitzkriegu, BJP nie było w stanie przekonać wyborców, że wygra. Tak więc nawet w miejscach, gdzie kandydat Trinamool lub sama partia były niepopularne, a ludzie obawiali się lokalnego chuligaństwa, bezpieczniejszym wyborem było pozostanie z Trinamool. Organizacja partii pozostała nienaruszona.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: