Ekspert wyjaśnia | Nowa era terroru: zagrożenie, które trwa

Podczas gdy 11 września 2001 r. pomógł skupić uwagę świata na zasięgu i rozległości globalnego dżihadu, 26 listopada 2008 r. był bezpośrednim sygnałem alarmowym dla indyjskich agencji bezpieczeństwa.

Początek i koniec wojny. Pasek informacyjny pod studiami ABC na Times Square. (Michelle V. Agins/The New York Times)

Historia jest istotna i najważniejsza, jeśli chodzi o zapewnienie właściwego zrozumienia zagrożeń, takich jak terroryzm, które mają długofalowe skutki. Stąd, mimo że do września 2001 r. Indie były już od lat ofiarą transgranicznego terroryzmu, 11 września oznaczał paradygmatyczną zmianę w praktykowaniu przemocy. Co więcej, indyjski establishment bezpieczeństwa wcześnie zorientował się, że atak ma głębokie implikacje strategiczne.

Ataki na USA, Bombaj

Już pod koniec lat osiemdziesiątych szeroki zasięg radykalnego islamu zaczął być odczuwalny na całym świecie. Wojna przeciwko Sowietom w Afganistanie w tym okresie dała mu nowy impet, poza wytworzeniem nowych wzorów terroryzmu wywodzących się z mieszanki religijnego zapału i fundamentalistycznych celów. Afgański dżihad lat 80. przyciągnął ochotników z całego świata islamskiego, a wśród nich był Osama bin Laden, dla którego Afganistan był formującym doświadczeniem. Dzięki temu nawiązał kontakt z islamistami z Egiptu i Syrii, w tym z Ajmanem al-Zawahirim, przywódcą Egipskiego Islamskiego Dżihadu. Na proces myślowy nowej rasy terrorystów miały wpływ nauki Egipcjanina Syed Qutuba i palestyńskiego Abdullaha Azzama, a także praktyczna teologia Jalaluddina Haqqaniego. Dwie dekady później szeroki kształt terroryzmu islamistycznego pozostaje w dużej mierze taki sam, chociaż istnieje dziś o wiele więcej jego wariantów.

11 września 2001 r. zaalarmował ekspertów ds. bezpieczeństwa i agencje przed „terroryzmem nowego wieku”. Choć zajęło im wiele lat, zanim zrozumieli, że ci terroryści należą do zupełnie innego gatunku terroryzmu, różniącego się zarówno strukturą, jak i morfologią od tych z przeszłości, lekcje dotarły do ​​sedna. „Terroryści New Age” mieli na przykład znacznie większy zasięg transnarodowy. Atak, który miał miejsce w Stanach Zjednoczonych, miał swoje ostateczne dowództwo i kontrolę w Afganistanie, podczas gdy napastnicy pochodzili z kilku państw arabskich.

MK Narayanan był indyjskim doradcą ds. bezpieczeństwa narodowego w latach 2005-2010, w okresie, w którym Indie widziały ataki terrorystyczne z 11 lipca 2006 r. i 26 listopada 2008 r. w Bombaju, a także falę bombardowań dżihadystycznych w miastach w całych Indiach od 2006 r. 10. Wcześniej w swojej karierze Narayanan był dyrektorem Biura Wywiadu i specjalnym doradcą premiera ds. bezpieczeństwa wewnętrznego. Niewielu innych widziało ewolucję zagrożenia bezpieczeństwa dla Indii i reakcję kraju na nie tak blisko, jak Narayanan. Pełnił również funkcję gubernatora Bengalu Zachodniego w latach 2010-14.

W przypadku ataków 26/11 w Bombaju ostateczne dowództwo i kontrola znajdowały się w Pakistanie; kontrolerzy polegali w dużym stopniu na technologii, aby zarządzać każdą fazą operacji; terroryści byli szkoleni przez oficjalne agencje w Pakistanie; a obywatel amerykański został wykorzystany do przeprowadzenia rozpoznania celów, które miały zostać zaatakowane. Z punktu widzenia Indii stosowanie przemocy na oślep, a także koncepcja zewnętrznego sponsoringu i wsparcia dla podmiotów niepaństwowych ujawniły nową mapę poznawczą terroryzmu.

Podczas gdy 11 września 2001 r. pomógł skupić uwagę świata na zasięgu i rozległości globalnego dżihadu, 26 listopada 2008 r. był bezpośrednim sygnałem alarmowym dla indyjskich agencji bezpieczeństwa. Al-Kaida i Osama bin Laden pojawili się jako symbole nowego rodzaju terroryzmu po 11 września 2001 r., ale Indie zdały sobie sprawę z 26 listopada 2008 r., że Pakistan rzucił rękawicę i nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć swoje cele . Musiała zatem zintensyfikować swoje wysiłki w celu ochrony kontynentu indyjskiego.

W międzyczasie al-Kaida nadal rosła i słabła, ale szczególnie interesująca dla indyjskiego establishmentu bezpieczeństwa była al-Kaida na subkontynencie indyjskim (AQIS). Jeszcze większym zainteresowaniem indyjskich planistów bezpieczeństwa był impet, jaki to wszystko dało akolitom Al-Kaidy, takim jak Lashkar-e-Taiba i Jaish-e-Mohammad, które działały z Pakistanu i były odpowiedzialne za kilka zakrojonych na szeroką skalę działań. ataki terrorystyczne w Indiach.

Flagi talibów są sprzedawane przed zamkniętą i opuszczoną ambasadą USA w Kabulu, Afganistan, 22 sierpnia 2021 r. (Jim Huylebroek/The New York Times)

Ciągłe zagrożenie ISIS

Po wyeliminowaniu Osamy bin Ladena w 2011 roku i osłabieniu rdzenia Al-Kaidy, świat i Indie stanęły w obliczu nowego zagrożenia – ISIS. Teologia nowej organizacji nie różniła się zbytnio od teologii Al-Kaidy, ale bardziej skłaniała się ku nihilizmowi Syed Qutuba. Oferował także wizję nowej, ekskluzywnej marki purytańskiego islamu. Pomysł ISIS dotyczący nowego kalifatu rozpalił także wyobraźnię muzułmańskiej młodzieży na całym świecie i okazał się potężnym magnesem przyciągającym ochotników do sprawy.

Zdolność do nawracania przez Internet stała się kluczową bronią propagandową w zbrojowni ISIS, w której rekrutowano kilka tysięcy osób. Chociaż Indie pozostawały na celowniku ISIS, a ISIS wielokrotnie twierdziło, że części Indii zostały włączone do Islamskiego Państwa Chorasan, działalność ISIS w Indiach była raczej ograniczona. Nie byłoby jednak rozsądnie lekceważyć wpływ Państwa Islamskiego w całym regionie. Wyraźne tego dowody były widoczne w zamachach bombowych w Niedzielę Wielkanocną na Sri Lance w 2015 r., za które Państwo Islamskie przyjęło odpowiedzialność, mimo że borykało się z niepowodzeniami w Syrii i Iraku.

Niezależnie od powyższego, zarówno Al-Kaida, Państwo Islamskie, jak i organizacje terrorystyczne, takie jak Lashkar-e-Taiba i Jaish-e-Mohammad, nadal są aktywne, mimo że liczba incydentów z użyciem przemocy spadła w porównaniu z przeszłość. Afganistan był głównym obszarem działania Państwa Islamskiego po niepowodzeniach w Syrii i Iraku. Pojawienie się talibów jako de facto władców Afganistanu może oznaczać z ich strony próby kontrolowania działań ISIS, ale do jakiego stopnia jest zbyt wcześnie, by przypuszczać.

26/11: jedyny w swoim rodzaju

Atak 26/11 był jedyny w swoim rodzaju i chociaż wcześniej Pakistan przeprowadzał serię ataków terrorystycznych, niektóre przez Lashkar, niektóre przez Jaisha, a niektóre przez inne grupy terrorystyczne, z których prawie wszystkie były sponsorowane przez Pakistan , ogrom ataku terrorystycznego w Bombaju wstrząsnął establishmentem bezpieczeństwa.

26/11 dostarczył bezpośrednich dowodów na zaangażowanie państwa pakistańskiego w działalność terrorystyczną. Wyboru celów w Bombaju dokonano po dokładnym rozpoznaniu przeprowadzonym pod egidą ISI i wdrożonym przez grupę 10 starannie dobranych terrorystów LeT, szkolonych przez kilka tygodni w Lahore i Karaczi. Cała operacja została zorganizowana przez ISI i pakistański establishment, a nawet telekomunikacja była kontrolowana przez urzędnika establishmentu. Szczegóły planu opracowanego przez pakistańskie głębokie państwo, które wyłoniły się z komputera Zarar Shah, wskazywały, że terroryści LeT mieli wyruszyć statkiem-matką z Karaczi na pełnym morzu, przerzucić się na mniejszy żaglowiec i na łódki bliżej lądować. Po wylądowaniu 10 terrorystów miało się rozdzielić i udać do z góry określonych i wcześniej rozpoznanych celów. Rzadko, jeśli w ogóle, w annałach terroryzmu pojawiały się przypadki sponsorowania przez rząd tego rodzaju ataku.

Dym pokrywający Nowy Jork po atakach z 11 września (AP)

Lekcje, których nauczyły się Indie

Dostępne dane wywiadowcze były niewątpliwie pobieżne i brakowało również odpowiedniego przewidywania. Oba zostały od tego czasu w dużym stopniu zaadresowane.

Pierwsi ratownicy zareagowali dzielnie. Przybycie elitarnej Gwardii Narodowej (NSG) było jednak opóźnione z powodu braku transportu i innych problemów administracyjnych. Od tego czasu podjęto kilka kroków w celu przezwyciężenia tych luk. Wzmocniono i wzmocniono mechanizm Straży Przybrzeżnej, który pilnuje długiej linii brzegowej Indii. Zwiększono liczbę hubów NSG. Wprowadzono lepsze zaplecze transportowe dla NSG. Wzmocniono koordynację wywiadowczą między państwami a agencjami centralnymi.

Chociaż dobrą wiadomością jest to, że nigdzie nie było ataku na skalę 9/11 w USA ani 26/11 w Indiach, ponurą rzeczywistością jest to, że ideologia i koncepcja nihilistycznej przemocy nie zostały wykorzenione. Potwierdzone dane na temat liczby salafickich bojowników dżihadystów na całym świecie iw naszym regionie nie są dostępne, ale można je spotkać w kilku tysiącach, w tym w naszym bezpośrednim sąsiedztwie. Państwo Islamskie pozostaje potencjalnym zagrożeniem. Wszystko to wskazuje, że chociaż zagrożenie terrorystyczne może czasami przybierać na sile, terroryzm pozostaje wszechobecną rzeczywistością.

Niepewna koalicja

Jakkolwiek kuszące może być myślenie, że globalna wojna z terroryzmem” i międzynarodowa reakcja na terroryzm islamski bardzo pomogły ukształtować strategiczne relacje Indii na całym świecie, nie jest to prawdą. Indie często odgrywają samotną rękę w uświadamianiu światu powagi zagrożenia terrorystycznego, a jeszcze mniejsze sukcesy odnoszą w uznaniu poszczególnych terrorystów, takich jak Hafiz Saeed, za terrorystów o znaczeniu międzynarodowym.

Podczas gdy wielu obecnych przywódców talibskich, w tym pełniący obowiązki premiera, mułła Mohammad Hassan Akhund, i niektórzy ministrowie, tacy jak Sirajuddin Haqqani, zostało umieszczonych na liście terroryzmu Rady Bezpieczeństwa ONZ, Indie musiały stoczyć samotną i ciężką walkę, aby uwzględnić inne nazwiska na tej samej liście terrorystów, mimo że dostarczyły wystarczających dowodów na ich wiarołomne i terrorystyczne powiązania. Umowa nuklearna między Indiami a Stanami Zjednoczonymi z 2008 roku w rzeczywistości przyczyniła się do ukształtowania i wzmocnienia nowych strategicznych relacji Indii z USA. Pogarszające się stosunki między USA i Chinami oraz Indiami i Chinami dodatkowo przyczyniły się do wzmocnienia strategicznych relacji indyjsko-amerykańskich.

Co nas czeka

Powrót talibów w Afganistanie i ogólnie niespokojne warunki w tym kraju są z wielu powodów przedmiotem głębokiego niepokoju dla Indii. Wśród nich ważne jest to, że obecny tymczasowy rząd talibów obejmuje sporo terrorystów z listy międzynarodowej. Mogłoby to prawdopodobnie ułatwić siłom wrogim Indiom, takim jak Pakistan, wykorzystanie Afganistanu jako bazy do prowadzenia poważnych operacji terrorystycznych wymierzonych w kluczowe cele w Indiach. Jednym z oczywistych celów jest Kaszmir, który od ponad trzech dekad znajduje się na celowniku pakistańskich grup terrorystycznych. Biorąc pod uwagę jego stosunki z reżimem talibów w Afganistanie, można teraz wyobrazić sobie, że Pakistan wykorzystuje okazję do poszerzenia swoich obszarów działania i zasięgu swoich celów daleko poza Kaszmir. W rezultacie indyjski „obserwator terroru” będzie musiał zostać znacznie ulepszony.

Prognozy dotyczące ograniczenia terroryzmu w najbliższej przyszłości są wyraźnie niekorzystne. Organizacja Narodów Zjednoczonych ma słabe wyniki w radzeniu sobie z terroryzmem w jakiejkolwiek formie i nie nadaje temu tematowi wysokiego priorytetu. Jakakolwiek liczba sponsorowanych rezolucji prawdopodobnie nie zrobi różnicy i pomimo poszukiwania przez premiera uniwersalnej definicji terroryzmu, wydaje się, że walka z terroryzmem będzie w dużej mierze kontynuowana przez poszczególne kraje, które są ofiarami takich ataków. Indie pod żadnym pozorem nie mogą obniżać czujności.

Biuletyn Informacyjny| Kliknij, aby uzyskać najlepsze objaśnienia dnia w swojej skrzynce odbiorczej

Podziel Się Z Przyjaciółmi: