Ekspert wyjaśnia: surowe przesłanie WHO na temat jakości powietrza — i co Indie muszą zrobić

Indie mają 37 z 50 najbardziej zanieczyszczonych miast świata, pomimo łagodniejszych standardów jakości powietrza.

W zanieczyszczony dzień w Delhi w marcu 2021 r. (Zdjęcie ekspresowe: Prem Nath Pandey)

Aktualizując już surowe wytyczne dotyczące jakości powietrza (AQG), WHO w zeszłym miesiącu wysłała surowy komunikat: że wpływ złej jakości powietrza na zdrowie publiczne jest co najmniej dwa razy gorszy niż wcześniej szacowano. Indie mają 37 z 50 najbardziej zanieczyszczonych miast świata, pomimo łagodniejszych standardów jakości powietrza. Na przykład jej normy dla PM2,5 i PM10 to odpowiednio 60 i 100 µg/m3 (w ciągu 24 godzin), podczas gdy nowe normy WHO to 15 i 45 µg/m3 (w ciągu 24 godzin).

Nic dziwnego, że wskaźniki śmiertelności spowodowane zanieczyszczeniem powietrza w Indiach należą do najgorszych. Globalne obciążenie chorobami szacuje, że Indie straciły 1,67 miliona istnień ludzkich w 2019 roku bezpośrednio w wyniku oddychania zanieczyszczonym powietrzem lub z powodu wcześniejszych warunków zaostrzonych przez zanieczyszczenie powietrza. Uttar Pradesh miał największy udział z 3,4 lakh, Maharashtra miał 1,3 lakh, a Rajasthan 1,1 lakh.

Średnia długość życia w Delhi jest o 6,4 roku niższa niż średnia krajowa wynosząca 69,4, a liczba ta zaczyna spadać nawet w miastach przybrzeżnych, takich jak Bombaj i Chennai. Szacuje się, że na całym świecie narażenie na PM2,5 zabija każdego roku 3,3 miliona ludzi, większość z nich w Azji.

Kłopotliwa sytuacja Indii

Problem w tym, że nasz wzrost gospodarczy opiera się na paliwach kopalnych. Węgiel, ropa naftowa i gaz ziemny stanowią około 75% naszej produkcji energii i >97% transportu drogowego, ale kosztem ich są ciężkie emisje CO, SO2, NO2, ozonu i cząstek stałych. I tu tkwi problem: Indie szczycą się tym, że są najszybciej rozwijającą się dużą gospodarką, a zmiana sposobu wytwarzania energii i ograniczenie pojazdów benzynowych i wysokoprężnych jest postrzegane jako dławienie postępu gospodarczego.

Jednocześnie jednak stale rosnące zapotrzebowanie na energię i samochody osobowe pogłębia kryzys zdrowia publicznego. Wśród ludzi panuje teraz niemal poczucie, że toksyczne powietrze to tylko część życia w mieście.

Dr Sachchida Nand (Sachi) Tripathi jest profesorem w Indyjskim Instytucie Technologii w Kanpur i członkiem Komitetu Sterującego Narodowego Programu Czystego Powietrza MoEFCC

Zagrożenie zabójcą

Trudno przecenić powagę sytuacji. Skutki zdrowotne narażenia na PM2,5 obejmują teraz raka płuc, chorobę naczyń mózgowych, chorobę niedokrwienną serca i ostrą chorobę dolnych dróg oddechowych, a także zaostrzenie dolegliwości, takich jak depresja. Narażenie na ozon powiązano z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP). Długotrwałe narażenie na zanieczyszczenia powietrza dotyka noworodków i niemowląt jeszcze w macicy. Podczas gdy matki mogą borykać się z traumą przedwczesnych porodów i urodzeń martwych, płody są narażone na zwiększone ryzyko urodzenia z płucami, które nie są jeszcze rozwinięte do prawidłowego funkcjonowania i wrodzonymi wadami, które mogą mieć wpływ na resztę ich życia. Mówiąc najprościej, zanieczyszczenie powietrza jest zagrożeniem dla pokoleń, jeszcze zanim się urodzą.

Straty dla gospodarki

Badanie z 2019 r. wykazało, że straszliwa jakość powietrza w Indiach spowodowała utratę 3% ich PKB w ciągu roku i spowodowała utratę prawie 7 lakh crore (~95 miliardów USD). Większość strat była spowodowana nieobecnością pracowników w pracy, znacznie mniejszą liczbą osób wychodzących, aby kupić towary, oraz zagranicznymi turystami, którzy nie zbliżali się po ostrzeżeniach zdrowotnych. Oficjalne dane wskazują na utratę 820.000 miejsc pracy w branży turystycznej, a 64% firm bezpośrednio obwinia zanieczyszczenie powietrza.

Stwierdzono, że słaba jakość powietrza zrównoważyła 67% przewagi kosztowej korzystania z paneli słonecznych w porównaniu z energią z sieci, ponieważ smog przyziemny i cząstki stałe dławią ich moc wyjściową. Ponadto w kilku badaniach odnotowano 25% spadek plonów pszenicy i ryżu po przedłużonej ekspozycji na PM i ozon.

Droga do przodu

To kryzys, który dotyka wszystkich. To, co Indie muszą zrobić bezzwłocznie, to zrewidować swoje krajowe normy jakości powietrza atmosferycznego, zrewidować je do poziomu WHO i wdrożyć je bez wyjątku. Niestety, nowe wytyczne WHO nie są prawnie wiążące, więc kluczowym pierwszym krokiem jest przeprowadzenie ogólnokrajowych badań epidemiologicznych i zebranie obszernych surowych danych zdrowotnych na temat zanieczyszczenia powietrza jako czynnika ryzyka. Bez tego trudno byłoby sobie wyobrazić, jak wielu Hindusów, niezależnie od wieku, płci i zawodu, cierpi z powodu złego powietrza, co pozbawiłoby sensu próby rozwiązania tego problemu.

Co najważniejsze, władze muszą przyznać, że Hindusi są nie mniej podatni na zanieczyszczenie powietrza — więc dalsze stosowanie łagodniejszych standardów ze względu na przemysł stanowi zagrożenie dla życia przeciętnego mieszkańca.

Przykład z Chin

Chiny przeszły podobną fazę. Przekształcając się w światowe centrum produkcyjne, jego miasta były narażone na maniakalne zanieczyszczenie powietrza, a Pekin był znany ze smogu. Odniosła jednak sukces w rozwiązaniu tego problemu, mimo że po 10 latach nadal nie spełnia wymogów WHO. Priorytetowo potraktowano transport o zerowej emisji, rozłożono użycie pojazdów z silnikiem spalinowym wewnętrznego spalania i wymuszano ścisłe ograniczenie punktowych źródeł zanieczyszczeń, co pozwala na kilka wyjątków, jeśli w ogóle. Najbardziej imponujące jest to, że kraj ten jest obecnie największym rynkiem pojazdów elektrycznych i czystej energii, jego dochody na mieszkańca nigdy nie były wyższe, a jego wpływ jako potęgi gospodarczej wciąż rośnie. Obala mit, że ograniczanie zanieczyszczenia powietrza hamuje wzrost gospodarczy.

Czystsza energia

Indyjski Narodowy Program Czystego Powietrza (NCAP) próbuje wprowadzić takie rozwiązania, ale e-mobilność i czysta energia w Indiach nie dominują jeszcze w swoich sektorach. Dobrą wiadomością jest to, że stany takie jak Gujarat, Maharashtra i Telangana wprowadziły zasady mające na celu przyspieszenie swoich udziałów w rynku, a sprzedaż pojazdów elektrycznych z roku na rok odnotowuje rekordowe wyniki.

Udział energii odnawialnej również gwałtownie wzrósł od 2015 r., by przekroczyć 100 GW w sierpniu 2021 r., co stanowi prawie jedną czwartą mocy zainstalowanej w kraju. Ale przed nami jeszcze długa droga.

Lepsze monitorowanie

Kolejnym równie istotnym krokiem jest rozbudowa sieci monitoringu jakości powietrza w kraju. Monitory CAAQMS kontrolowane przez CPCB są drogie — każdy kosztuje ponad 20 lakh rupii — i jest ich tylko 312 w 156 miastach. To pozostawia wiele obszarów miejskich i wiejskich niemonitorowanych, aby zrozumieć pełny zakres ich zanieczyszczenia powietrza.

Na szczęście do użytku weszło wiele nowych, tanich monitorów, które rejestrują odczyty nie tylko PM2,5 i 10, ale także gazów, takich jak NO2, SO2, metan i wtórnych lotnych związków organicznych. Mimo to Centrum i rządy stanowe muszą zwiększyć gęstość sieci CAAQMS, aby w pełni informować naukę o środkach naprawczych, a wszystko to musi mieć priorytet. Biorąc pod uwagę skalę naszego kryzysu zdrowia publicznego, marnowanie więcej czasu może bardzo dobrze doprowadzić do zagrożenia zdrowia publicznego.

Biuletyn Informacyjny| Kliknij, aby uzyskać najlepsze objaśnienia dnia w swojej skrzynce odbiorczej

Podziel Się Z Przyjaciółmi: