W dążeniu do oskarżenia Prezesa Sądu Najwyższego Indii, kwestie konstytucjonalizmu, odpowiedzialności

Bezprecedensowe odrzucenie wniosku o impeachment rodzi wiele pytań, ale szerszy kontekst rozgrywającego się spektaklu obejmuje szereg zagadnień z nim związanych. Kilka kluczowych pytań.

Sędzia Główny Indii Dipak Misra

Bezprecedensowe odrzucenie wniosku o impeachment rodzi wiele pytań, ale szerszy kontekst rozgrywającego się spektaklu obejmuje szereg zagadnień z nim związanych. Odpowiedzi na kilka kluczowych pytań.

Czy w konstytucji jest zapis dotyczący postawienia w stan oskarżenia Prezesa Sądu Najwyższego Indii (CJI)?

Nie konkretnie CJI. Ponieważ CJI jest tylko pierwszym spośród równych, on również, podobnie jak inni sędziowie Sądu Najwyższego i Sądów Najwyższych, może zostać postawiony w stan oskarżenia na podstawie udowodnionego niewłaściwego zachowania lub niezdolności na podstawie art. 124 ust. Ustawa o sędziach (śledztwo) z 1968 r. zawiera szczegóły tego procesu. Wniosek ma zostać podpisany przez 50 członków Rajya Sabha lub 100 członków Lok Sabha, a jeśli zostanie przyjęty, komisja śledcza składająca się z sędziego Sądu Najwyższego, sędziego Sądu Najwyższego i wybitnego prawnika ma zbadać zarzuty . Jeżeli zarzuty zostaną udowodnione, wniosek ma być przedstawiony każdej izbie parlamentu i przyjęty większością głosów izby i 2/3 obecnych i głosujących na tej samej sesji. Tak więc, nawet jeśli zarzuty zostaną udowodnione, Sejm nie jest zobowiązany do usunięcia takiego sędziego. Na koniec Prezes wyda postanowienie o odsunięciu sędziego.

Czy impeachment jest procesem politycznym?

Nie jest ani całkowicie polityczna, ani całkowicie sądowa, ale stanowi dobrą i rozsądną mieszankę tych dwóch. Proces przyjęcia wniosku o impeachment, powołanie komisji śledczej i jego ustalenia mają charakter procesów sądowych, ale przyjęcie wniosku przez Parlament jest z pewnością procesem politycznym, ponieważ członkowie głosują zgodnie z liniami partyjnymi.

Czytaj | Venkaiah Naidu odrzuca wezwanie do oskarżenia CJI: Nic nie wskazuje na udowodnione niewłaściwe zachowanie

Jakie uprawnienia ma wiceprzewodniczący w zakresie przyjmowania lub odrzucania wniosku o postawienie w stan oskarżenia?

Zarówno przewodniczący Rajya Sabha, jak i przewodniczący Lok Sabha muszą zachowywać się w taki sposób, aby ich działania świadczyły o ich największej bezstronności. Podejmując decyzję w sprawie wniosku o impeachment, wiceprzewodniczący nie powinien w idealnym przypadku przejmować roli komisji śledczej i osądzać zarzutów. Po raz pierwszy w historii Indii wniosek o postawienie w stan oskarżenia został odrzucony na etapie przyjęcia. Ale jednocześnie, jako przewodniczący, wiceprzewodniczący nie powinien mechanicznie dopuszczać żadnego wniosku tylko dlatego, że został on podpisany przez wymaganą liczbę członków. W swoim 10-stronicowym nakazie odrzucenia w poniedziałek wiceprzewodniczący powiedział, że niewłaściwe zachowanie nie zostało udowodnione. Chociaż udowodnione niewłaściwe zachowanie jest podstawą do usunięcia sędziego, zadaniem komisji śledczej jest ustalenie, czy zarzuty zostały udowodnione. Ale znowu, jeśli zarzuty są prima facie całkowicie bezpodstawne, wiceprzewodniczący ma prawo zablokować wniosek o impeachment na tym początkowym etapie.

Na jakiej podstawie wiceprzewodniczący odrzucił wniosek o impeachment?

Wiceprzewodniczący nie jest zobowiązany do podania powodów — chociaż w tym przypadku M. Venkaiah Naidu podał szczegółowe uzasadnienie. Nie ma ram czasowych, w których musi podjąć decyzję. Może wyrobić sobie opinię po konsultacji z takimi osobami, jakie uzna za stosowne, i po rozważeniu udostępnionych mu materiałów. Naidu odrzucił wniosek po stwierdzeniu, że podstawy do impeachmentu są nie do utrzymania i na podstawie przypuszczeń bez żadnych dowodów empirycznych. Wskazał też na pewne sprzeczności we wniosku.

Czytaj| Postawienie w stan oskarżenia Dipaka Misry: zarzuty wobec CJI i ich stanowisko”

Czym dokładnie jest udowodnione niewłaściwe zachowanie?

Konstytucja nie definiuje „niezdolności” i „udowodnionego niewłaściwego zachowania”. Wykroczenie sędziego należy udowodnić poza parlamentem przed komisją pozaparlamentarną. The Judges (Inquiry) Bill z 2006 r. zdefiniował „udowodnione niewłaściwe zachowanie” jako umyślne lub uporczywe zachowanie, które przynosi dyshonor lub hańbę sądownictwa; umyślne lub uporczywe niewykonywanie obowiązków sędziego; umyślne nadużycie urzędu sędziego, korupcja, brak uczciwości lub popełnienie przestępstwa o charakterze moralnym. Ustawa o standardach i odpowiedzialności sądowej z 2010 r. zaproponowała poszerzenie definicji wykroczenia poprzez dodanie, że „brak uczciwości” obejmuje wydawanie orzeczeń sądowych z przyczyn ubocznych lub zewnętrznych, wymaganie wszelkiego rodzaju rozważenia przy wydawaniu orzeczeń oraz inne czyny, które mają skutek podważenia wymiaru sprawiedliwości. Niedostarczenie oświadczenia majątkowego i pasywnego lub świadome podanie nieprawdziwych informacji było również zaliczane do „niewłaściwego zachowania”.

W C Ravichandran Iyer vs Justice A M Bhattacharjee (1995) sam Sąd Najwyższy stwierdził, że niewłaściwe zachowanie jest szerszym terminem, którego nie można podać w żaden kaftan bezpieczeństwa. Można zatem stwierdzić, że jeżeli w wyniku postępowania sędziego ucierpiała wiarygodność sądownictwa, można to uznać za wykroczenie. To z pewnością kwestia polityczna. Obejmuje to nawet zachowanie przed objęciem urzędu — to dlatego Rajya Sabha wydał wniosek o impeachment przeciwko sędzi Soumitra Sen w 2011 roku.

Jaki powinien być standard dowodu?

Wiceprzewodniczący powiedział, że zarzuty nie zostały udowodnione ponad wszelką wątpliwość — to jest zatem standard dowodowy. Jednak oczekiwania sędziów powinny być wysokie. We wszystkich sprawach cywilnych standardem dowodowym jest przewaga prawdopodobieństw. Zarówno Australia, jak i Republika Południowej Afryki mają to ostatnie jako standard dowodowy w swoich procesach impeachmentu dla sędziów.

Czy sędzia ma prawo do bycia wysłuchanym?

Tak, ale nie w momencie przyjęcia wniosku — dlatego wiceprezydent nie poinformował CJI. Podczas śledztwa sędzia ma pełne prawo do obrony. Sędzia Sen zwrócił się nawet do Rajyi Sabhy po tym, jak dochodzenie uznało go winnym udowodnionego niewłaściwego zachowania, a Izba rozważała wniosek o jego usunięcie.

Czytaj | CJI Dipak Misra impeachment: Pięć zarzutów i 10 uwag odrzucających je

Z CJI Dipak Misra (z lewej), Manmohanem Singhem, Arunem Jaitleyem, Hamidem Ansarim i Rahulem Gandhim na uroczystości „W domu” z okazji Dnia Republiki w Rashtrapati Bhavan. (PTI)

Jednym z zarzutów wobec CJI Dipak Misra jest to, że wysyłał on delikatne sprawy do poszczególnych ławek przez nadużycie swojego autorytetu jako Master of the Roster. Które z ostatnich wyroków były z tego powodu kontrowersyjne?

W wyroku wydanym 11 kwietnia (Ashok Pandey) ława trzech sędziów kierowana przez CJI Misra stwierdziła, że ​​jako skarbnica zaufania konstytucyjnego, Prezes Indii jest instytucją samą w sobie i dlatego należy mu ufać. Sędzia D Y Chandrachud, autor 16-stronicowego zamówienia, sam będzie CJI w najbliższej przyszłości.

Kolejny wyrok został wydany 10 listopada 2017 r. przez ławę pięciu sędziów kierowaną przez CJI, która w ciągu 24 godzin uchyliła zarządzenie wydane 9 listopada przez dwóch sędziów z ławy sędziów J. Chelameswara i S. Abdula Nazeera, w których że sprawa domniemanej korupcji w sądownictwie z udziałem uczelni medycznej w Lucknow, znajdującej się na czarnej liście, powinna zostać rozpatrzona przez ławę konstytucyjną składającą się z pięciu najwyższych rangą sędziów Sądu Najwyższego. Było to bezprecedensowe, ponieważ CJI wykorzystała uprawnienia administracyjne do utworzenia ławy pięciu sędziów, która następnie unieważniła nakaz ławy sędziowskiej kierowanej przez Chelameswara. Ponieważ CJI znajdowała się na ławie konstytucyjnej, sprawa była wnoszona przed sąd numer 2 w sposób rutynowy i sąd ten wydał postanowienie o przedstawieniu sprawy pięciu sędziom najwyższej rangi. Pięcioosobowa ława sędziowska podkreśliła, że ​​tylko CJI ma prawo decydować o tym, kto wysłucha której sprawy. Dwie petycje, złożone przez Kamini Jaiswal i CJAR, mające na celu zbadanie sprawy przez SIT, zostały następnie oddalone.

W obu tych przypadkach utrzymano absolutną władzę CJI jako pana na rolkach. Choć z pewnością jest to dziś słuszne stanowisko prawne, to trzeba zauważyć, że w działaniach administracyjnych CJI nie może działać w sposób arbitralny.

CZYTAJ | Okropnie czarny dzień: Fali Nariman o przeprowadzce opozycji do oskarżenia CJI Dipak Misra

Jakie więc opcje są teraz dostępne dla opozycji?

Mogą udać się do Sądu Najwyższego — starszy przywódca Kongresu Kapil Sibal już zapowiedział, że zakwestionują rozkaz Naidu. Jeśli tak się stanie, w idealnym przypadku CJI nie powinna słyszeć sprawy ani stanowić ławy do jej wysłuchania; w rzeczywistości żaden sędzia, który ma być w przyszłości CJI, nie powinien zasiadać w ławce, co podkreśli zarówno niezależność, jak i integralność Sądu Najwyższego. Należy ściśle przestrzegać zasady, że nikt nie może być sędzią we własnej sprawie, tak aby sprawiedliwość nie tylko została wymierzona, ale też by była postrzegana jako wymierzona. W Tulsiram Patel (1980) sam Sąd Najwyższy stwierdził, że nieprzestrzeganie zasad naturalnej sprawiedliwości narusza prawo do równości.

Czy w kontekście kwestionowania decyzji CJI sądownictwo jest postrzegane jako „państwo” w naszej konstytucji?

„Wymiar sprawiedliwości”, działając na drodze sądowej, nie jest „państwo”. Ale kiedy CJI czy Sąd Najwyższy podejmują decyzje administracyjne, na pewno podlegają prawom podstawowym. W Srilekha Vidyarthi (1991) sąd stwierdził, że rozsądne i niearbitralne korzystanie z dyskrecji jest nieodłącznym wymogiem prawa, a każde nierozsądne lub arbitralne korzystanie z niego narusza prawo do równości. Konstytucja ławkowa będąca funkcją administracyjną, CJI nie może działać w sposób arbitralny.

Ale skoro wszyscy sędziowie mają równe uprawnienia, dlaczego debata na temat wyboru „młodszych” sędziów?

Wszyscy sędziowie są równi, a starszeństwo nie ma wpływu na konstytucję ławek. W rzeczywistości w wielu przypadkach młodsi sędziowie są autorami lepszych wyroków. Ale równość oznacza również, że starsi sędziowie są traktowani na równi i sprawiedliwie z młodszymi sędziami. Ich wykluczenie wysłało złe sygnały.

Poza impeachmentem, jaki inny mechanizm odpowiedzialności sędziów jest dostępny w Konstytucji?

Nie ma żadnego. A ponieważ proces impeachmentu jest żmudny i długotrwały, sędziowie praktycznie nie ponoszą odpowiedzialności. Złożoność procesu impeachmentu sprawiła, że ​​do tej pory żaden sędzia nie został usunięty.

Czytaj | Mieliśmy do wyboru dwie możliwości: pozwolić, by zgnilizna się zaogniła… albo (aby) się nią zająć – mówi Kapil Sibal o impeachmencie CJI.

Siedem partii opozycyjnych pod przewodnictwem Kongresu podjęło w piątek bezprecedensowy krok w kierunku oskarżenia CJI. (Zdjęcie ekspresowe/Arun Sharma)

Jakie reformy zaproponowano w celu zapewnienia lepszej rozliczalności sądowej?

Ustawa o sędziach (śledztwo) z 2006 r., na podstawie 195. Raportu Komisji Prawa, dążyła do stworzenia forum sądowego do rozpatrywania skarg na sędziów poprzez powołanie Krajowej Rady Sądownictwa, która miała badać zarzuty niewłaściwego zachowania. Jego członkami miało być czterech sędziów najwyższego szczebla. Tam, gdzie postawienie w stan oskarżenia nie było uzasadnione, można było wydać ostrzeżenia i porady, a jako drobne konsekwencje zaproponowano wycofanie się z pracy sędziego, zwrócenie się do sędziego o dobrowolne przejście w stan spoczynku oraz prywatne lub publiczne upomnienie lub naganę. Projekt ustawy został skrytykowany, ponieważ Konstytucja nie daje parlamentowi uprawnień do tworzenia nowych kar. Jego uprawnienia na mocy art. 124 ograniczają się do regulowania dochodzenia i dowodu niewłaściwego zachowania. Ustawa nie mogła zostać uchwalona, ​​ponieważ ówczesna opozycja nie pozwalała na funkcjonowanie parlamentu, a rządowi UPA nie udało się wypracować konsensusu.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: