Prostytutka, która została autorką, pławi się w chwale nagrody filmowej Kerali

Zauważając, że doświadczenie czyni osobę silną i odważną, powiedziała, że ​​to mnóstwo jej doświadczeń – dobrych lub złych – uczyniło ją zdolną do walki z wszelkimi przeciwnościami i dojścia do tego etapu życia.

Zapytana, czy chciałaby zrobić karierę w projektowaniu kostiumów, odpowiedziała, że ​​nie jest pewna, czy jakikolwiek mainstreamowy filmowiec lub domy produkcyjne dadzą jej szansę i jeśli cokolwiek stanie jej na drodze, na pewno spróbuje. (Ekspresowe zdjęcie Janaka Rathoda)

Minęło ponad 15 lat, odkąd Nalini Jameela zaszokowała konwencjonalne myślenie społeczeństwa i zdenerwowała patriarchat, pisząc przełomową autobiografię na temat jej śmiałego i przerażającego życia jako prostytutki.

Od tego czasu cieszy się kilkoma tożsamościami w życiu, od najlepiej sprzedającego się autora i aktywistki po eksperta ds. płci i doradcę ds. relacji społecznych, a teraz, w wieku 69 lat, jest laureatką prestiżowych nagród filmowych Kerala State Film Awards. Jameela przyznała specjalne wyróżnienie jury za projekt kostiumów w filmie Bharathapuzha w reżyserii Manilala, gdy w sobotę ogłoszono tu nagrody rządu stanowego.

Dla Jameeli był to kolejny nieoczekiwany zwrot, jaki czekało ją w życiu i była na tyle odważna, by powiedzieć, że lekcje, które wyciągnęła ze swojego wczesnego życia jako prostytutka, były jej podstawą do wszelkich nowych osiągnięć. Nagroda państwowa była naprawdę nieoczekiwana… Po raz pierwszy w życiu projektowałam kostiumy do filmu. Cenię ten zaszczyt jako jedno z największych osiągnięć w moim życiu, powiedział Jameela PTI.

Zauważając, że doświadczenie czyni osobę silną i odważną, powiedziała, że ​​to mnóstwo jej doświadczeń – dobrych lub złych – uczyniło ją zdolną do walki z wszelkimi przeciwnościami i dojścia do tego etapu życia. Bharathapuzha obraca się wokół historii Sugandhi, prostytutki po trzydziestce, pochodzącej z centralnej dzielnicy Kerala w Thrissur.

Aktorka Siji Pradeep zagrała główną postać w kobiecym filmie, który porusza kilka kwestii związanych z płcią.
Wybierając kostiumy dla postaci, widziałam w niej siebie… siebie jako prostytutkę w moim młodym wieku. Nigdy w życiu nie używałem kosztownych sari ani ozdób, a nawet nie lubię nosić bindi. – Starałam się odzwierciedlić te cechy w fizycznej postaci bohaterki – powiedziała.

Jameela powiedziała również, że podczas projektowania strojów dla bohaterki i pomagania jej w manierach i mowie ciała młodej prostytutki, powróciły przerażające wspomnienia z ponurej przeszłości.

Spędziłem wiele dni z ekipą filmową, zwłaszcza z bohaterką, aby zapewnić im wszelkie potrzebne wsparcie. Były w filmie sceny, które mogłem odnieść do tych z mojego życia… – wyjaśniła aktywistka. To jej długoletnia przyjaźń z Manilalem, reżyserem, przywiodła ją do świata błyskotek.

Kiedy rozmawiał z nią o projekcie, Jameela nigdy nie wyobrażała sobie, że zostanie jej powierzone projektowanie kostiumów. Podjęła jednak decyzję o podjęciu nowego wyzwania i udało jej się dokończyć pracę zgodnie z oczekiwaniami filmowca. Pracowałem według własnych perspektyw. Ale najszczęśliwsze było to, że reżyser był przekonany o tym, co chciałam powiedzieć.. Dał mi swobodę podążania za myślami przy projektowaniu i doborze kostiumów – dodała starsza pani.

Trzecia standardowa rezygnacja, Jameela została zmuszona do prostytucji w bardzo młodym wieku po śmierci męża, który zmarł na raka. Biegając od filaru do stanowiska, by opiekować się rodziną i wychować dwie córki, nie miała innego wyjścia, jak tylko zająć się seksem jako zawodem – który konwencjonalne społeczeństwo uważało za niemoralne i nieetyczne. Długie życie jako prostytutka, brutalność policji, ataki bandytów i niekończące się fizyczne tortury zadawane przez klientów, dały Jameeli tylko dodatkową energię do walki z trudnościami i przełamania tabu związanego z prostytutkami.

Zanim została prostytutką i zaczęła błąkać się po dworcu autobusowym i na dworcach, szukając „klientów”, pracowała w cegielniach i pomocy domowej, aby zarobić na chleb powszedni dla swoich bliskich. Kiedy opublikowała „Autobiografię prostytutki” w 2005 roku po wycofaniu się z usług seksualnych, szybko okazało się, że jest to jeden z najlepiej sprzedających się malajalamów, poza tym, że wywołała powszechną debatę na temat trudnej sytuacji tej nieszczęsnej społeczności.

Po tym, jak pierwsza książka została przetłumaczona na kilka języków, w tym na angielski, wymyśliła kolejną Romantyczne spotkania prostytutki, pamiętnik, który koncentruje się na relacjach, które rozwinęła z „klientami” w 2018 roku. Poza tym, że była członkiem kilku Organizacje pozarządowe, pracowała również jako doradca płci i relacji społecznych oraz prowadziła zajęcia na ten temat w szkołach wyższych i na uniwersytetach.

Zapytana, czy chciałaby zrobić karierę w projektowaniu kostiumów, odpowiedziała, że ​​nie jest pewna, czy jakikolwiek mainstreamowy filmowiec lub domy produkcyjne dadzą jej szansę i jeśli cokolwiek stanie jej na drodze, na pewno spróbuje.

Powiedziała, że ​​zmieniona perspektywa i empatyczne podejście nowego pokolenia do prostytutek i osób LGBT jest wielką pociechą dla członków społeczności. 69-latka marzyła też o wydaniu kinowej adaptacji swojej autobiografii i stworzeniu ośrodka opieki dla osób starszych. Ci, którzy przybyli z ulicy, pracowali w piecach błotnych i harowali na czyimś podwórku jako pomoc domowa, z pewnością będą mieli wielką siłę i odwagę, by walczyć z przeciwnościami losu i przełamywać tabu tego patriarchalnego społeczeństwa – podsumowała Jameela.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: