Dziecko z probówki: 40 lat temu i dziś

Opieka nad niepłodnością, w tym zapłodnienie in vitro i macierzyństwo zastępcze, to dynamicznie rozwijający się rynek w Indiach i według niektórych prognoz może zbliżyć się do 500 crore rupii.

Podczas gdy ustawa ART proponuje uregulować tę dziedzinę poprzez rejestrację wszystkich klinik IVF i banków nasienia, segregację klinik ART i banków gamet itp., rządowi bardziej zależy na ustawie o macierzyństwie zastępczym, aby położyć kres komercyjnej macierzyństwie zastępczym. (Źródło: Pixabay)

25 lipca Louise Brown skończyła 40 lat. 3 października Kanupriya Agarwal Durga skończy 40 lat. Obie, w przenośni, są związane probówką. Brown jest pierwszym na świecie dzieckiem z probówki – ponieważ dzieci urodzone z zapłodnienia in vitro (IVF) były znane na początku – a Agarwal jest powszechnie uważany za pierwszy w Indiach. To ostatnie zawdzięczamy wysiłkom lekarza, który początkowo przypisał pierwszemu indyjskiemu dziecku in vitro – urodzonemu w 1986 r. – ale który pracował nad tym, aby uznanie zostało ostatecznie przyznane lekarzowi odpowiedzialnemu za poród w 1978 r.

Louise Brown

Brown urodził się w Oldham General Hospital w 1978 roku, kiedy sztuczne zapłodnienie i zapłodnienie in vitro właśnie przeszły z science fiction do rzeczywistości. Brown, urodzony przez cesarskie cięcie, był pierwszym dzieckiem poczętym poza ciałem — poczęcie rozumiane jest zasadniczo jako połączenie plemnika i komórki jajowej. Po zapłodnieniu zarodek jest przenoszony z powrotem do macicy, gdzie dorasta do terminu. W tamtych czasach wielu uważało, że tak radykalny proces zasadniczo polega na zabawie w Boga. Dzisiaj, podczas gdy przeciwnicy pozostają, szacunki sugerują, że od tego czasu ponad milion dzieci mogło się urodzić sztucznymi środkami.

Kanuprija i Harsh

Przez lata zasługę za pierwsze w Indiach dziecko in vitro przypisywano lekarzom ze Szpitala im. Króla Edwarda w Bombaju, gdzie 6 sierpnia 1986 r., dzięki staraniom dr Indiry Hinduji i dr Kusum Zaveri, urodziła Harsha Shah. W tym zespole był również dr TC Anand Kumar, ówczesny dyrektor Instytutu Badań nad Rozrodem ICMR. To dzięki wysiłkom dr Kumara i grupy naukowców z Kalkuty, w 2002 r., Indiańska Rada Badań Medycznych w końcu uznała Kanupriyę – której narodziny zostały opisane w czasopismach medycznych jako Durga z powodu nalegań jej rodziców na anonimowość – jako pierwsze dziecko z probówki w Indiach. Jej naukowym ojcem, jak Kanupriya chce go nazywać, był dr Subhash Mukerji.

W rzeczywistości Kalkuta Doordarshan przesłała wiadomość o narodzinach pierwszego indyjskiego dziecka z probówki we wtorek, 3 października 1978 r. o godzinie 11.44. Jednak twierdzenie dr Mukerjiego zostało nie tylko zakwestionowane przez jego rówieśników, ale odrzucone przez komisję ekspertów utworzoną przez Rząd Bengalu Zachodniego.

W artykule w Current Science z 10 kwietnia 1997 r. dr Kumar napisał: … Nie mam wątpliwości, że Mukerji wyprodukował dziecko z probówki. On i jego koledzy najwyraźniej pracowali nad swoim projektem w tym samym czasie, w którym RG Edwards i Patrick Steptoe pracowali w Anglii. Te dwie grupy były nieświadome swojej pracy… W przeciwieństwie do Edwardsa i Steptoe, którzy zdobyli uznanie za swoje osiągnięcia, Mukerji i jego współpracownicy byli wyśmiewani przez bractwo medyczne i prześladowani przez biurokrację. Oba te upokarzające doświadczenia sprawiły, że położył i zakończył swoje życie (w 1981 r.).

IVF w Indiach dzisiaj

Opieka nad niepłodnością, w tym zapłodnienie in vitro i macierzyństwo zastępcze, to dynamicznie rozwijający się rynek w Indiach i według niektórych prognoz może zbliżyć się do 500 crore rupii. Poszczególne procedury mogą kosztować od 1 lakh do 40 lakh rupii w zależności od usług, przy czym macierzyństwo zastępcze jest najdroższe.

Dlatego w ciągu ostatnich kilku lat podjęto wysiłki w celu regulacji poprzez ustawę o technologii wspomaganego rozrodu (Regulation) z 2017 r. Podczas gdy ustawa ART proponuje uregulowanie tej dziedziny poprzez rejestrację wszystkich klinik IVF i banków nasienia, segregację klinik ART i banków gamet itp., rządowi bardziej zależy na ustawie o macierzyństwie zastępczym, aby położyć kres komercyjnej macierzyństwa zastępczego.

Szacunki Ballpark przeprowadzone przez Indian Council for Medical Research przypisują komercyjnej macierzyństwie zastępczym 2000 dzieci rocznie, gdy kobiecie płaci się za wynajem macicy. Dane CII mówią, że macierzyństwo zastępcze to przemysł o wartości 2,3 miliarda dolarów, żywiący się brakiem regulacji i ubóstwem. Stały Komitet ds. Zdrowia i Opieki nad Rodziną zdecydowanie zalecił, aby oba projekty ustaw zostały zebrane razem, a nie oddzielnie.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: