Wyjaśnienie: czytanie wizyty Donalda Trumpa w Indiach

Premier Narendra Modi przełamał systemowe uprzedzenia wobec zaangażowania USA. Ale Indie będące w stanie wojny ze sobą nie mogą wykorzystać możliwości, jakie stwarza faza „hindi-amreeki, bhai-bhai” w związku.

Premier Narendra Modi i prezydent Donald Trump w Aśramie Sabarmati w poniedziałek. (Źródło: Biały Dom)

Od lat pięćdziesiątych Indie nie miały w tym tygodniu serenady z zagranicznym przywódcą z takim zapałem jak prezydent USA Donald Trump. Dzieje się tak pomimo faktu, że żadne z głównych stosunków władzy w Indiach nie było tak głęboko kwestionowane i kontrowersyjne jak te ze Stanami Zjednoczonymi.

Jeśli publiczne zgromadzenia z udziałem przywódców przyjezdnych są obecnie rzadkością, to były normą w latach pięćdziesiątych, kiedy wielkie tłumy dołączyły do ​​premiera Jawaharlala Nehru, witając światowych przywódców, takich jak premier Chin Zhou Enlai, przywódca Rosji Nikita Chruszczow i prezydent USA Dwight Eisenhower.

Przyjęcia z lat pięćdziesiątych miały na celu zbadanie międzynarodowych możliwości nowo suwerennych Indii. Historyczne powitanie Trumpa polegało na zaprzestaniu pozostających w Indiach obaw o partnerstwo ze Stanami Zjednoczonymi.

Uwagę i ciepło, jakie spotkał Trump w Motera i Delhi, oznacza definitywny zwrot w myśleniu Indii o Ameryce. Pomimo znacznego postępu w ciągu ostatnich dwóch dekad nieufność wobec USA była zakorzeniona w biurokracji, klasie politycznej i inteligencji.

Wyjaśnione | Dlaczego handel z USA ma znaczenie dla Indii

Ostatni poprzednicy premiera Narendry Modi, w tym PV Narasimha Rao, Atal Bihari Vajpayee i Manmohan Singh, byli chętni do zmiany stosunków z USA, ale napotkali głęboki wewnętrzny opór przeciwko nawet najprostszym formom współpracy z Waszyngtonem.

Szczególnie partnerstwo w dziedzinie bezpieczeństwa z USA było, z definicji głównego nurtu, odstępstwem od kanonu polityki zagranicznej. To, co było całkowicie w porządku z Rosją czy Chinami, było po prostu niekoszerne w Ameryce. Innymi słowy, współpraca z Rosją i Chinami była postępowa, a partnerstwo z USA regresywne.

Modi w końcu przełamał systemowe uprzedzenia wobec zaangażowania w USA.

Premier Narendra Modi z prezydentem Donaldem Trumpem na stadionie Motera w Ahmedabadzie 24 lutego 2020 r. (Źródło: Biały Dom)

W swoim przemówieniu do Kongresu USA latem 2016 roku Modi stwierdził, że historyczne wahania Indii wobec USA skończyły się. Jeśli to była deklaracja intencji, Motera była demonstracją tego przejścia.

Stwierdzenie Modiego, że Stany Zjednoczone były dla Indii najważniejszą relacją, opierało się na fakcie, że między Delhi a Waszyngtonem pojawił się nowy poziom zaufania. To był klucz do przezwyciężenia wcześniejszych zahamowań Indii w zakresie partnerstwa z USA. To właśnie to nowe zaufanie pozwoliło Modi wyjść na całość, by publicznie obnosić się z nowymi możliwościami w Ameryce.

Sceptycy będą nadal twierdzić, że Indie mają tendencję do emocjonalnego podchodzenia do międzynarodowych przyjaźni. Być może przypominają sobie intensywność wspólnoty Indii z Chinami w latach 50. – nacechowaną hasłem Hindi-Chini Bhai-Bhai. Ten sentyment legł w gruzach w ciągu niespełna dekady w obliczu strukturalnych sprzeczności między dwoma narodami w Tybecie, terytorium i wielu innych kwestiach.

Czytaj | George Bush, Barack Obama, Donald Trump: Czytanie amerykańskich prezydentów Wizyta w Indiach

Strategiczne przyjęcie Trumpa przez Modiego wygląda bardzo podobnie do entuzjazmu Indii dla Rosji Sowieckiej podczas zimnej wojny. Chociaż nikt nie określił go jako Hindi-Russi, Bhai-Bhai, rosyjskie partnerstwo przez dziesięciolecia było kluczowym elementem polityki zagranicznej Indii.

Wizyta Trumpa w tym tygodniu powinna przypomnieć nam o długich podróżach po Indiach sekretarza Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego Nikity Chruszczowa i premiera Nikołaja Bułganina w 1955 roku. dla Srinagaru wszędzie pojawiały się ogromne tłumy.

Czytaj | Jak ewoluowały więzi między Indiami a USA, umacniając się w kluczowych obszarach, podczas gdy niektóre obszary nadal stanowią problem

Gdy w połowie lat pięćdziesiątych Rosja Sowiecka próbowała wyrwać się z międzynarodowej izolacji, jej przywódcy byli zachwyceni sympatią, jaką otrzymywali w Indiach. Trump też wydawał się poruszony ogromną frekwencją w Motera.

Wizyta Trumpa jest również podobna do wizyty Chruszczowa w sygnalizacji, jaką przybyli goście w Kaszmirze. Podczas publicznego spotkania w Srinagarze przywódcy rosyjscy wyrazili silne poparcie dla stanowiska Indii w sprawie Kaszmiru w czasie, gdy mocarstwa anglo-amerykańskie próbowały wywierać presję na Indie w RB ONZ. Nic tak nie wzmocniło zaufania między Delhi a Moskwą niż częste rosyjskie weto w Radzie Bezpieczeństwa ONZ w sprawie Kaszmiru.

Ekspresowe wyjaśnienie jest teraz dostępne w Telegramie. Kliknij tutaj, aby dołączyć do naszego kanału (@ieexplained) i bądź na bieżąco z najnowszymi

W obsesji na punkcie rozmowy Trumpa na temat mediacji indyjski dyskurs pomija nadzwyczajne wsparcie, jakie Delhi otrzymało od Białego Domu Trumpa w sprawie Kaszmiru i naciskania na Pakistan, by powstrzymał transgraniczny terroryzm.

Poparcie Ameryki miało kluczowe znaczenie dla odparcia pakistańskich wysiłków, aby skłonić Radę Bezpieczeństwa ONZ do przedyskutowania Kaszmiru po tym, jak Indie zmieniły konstytucyjny status państwa w sierpniu zeszłego roku. Miało to również kluczowe znaczenie dla utrzymania presji na Pakistan w ramach Grupy Zadaniowej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF). Jeszcze ważniejsze jest dorozumiane poparcie Trumpa dla przekształcenia przez Modiego kwestii Kaszmiru. Od sierpnia USA nie kwestionują zmiany konstytucji w Kaszmirze.

Uwagę i ciepło, jakie spotkał Trump w Motera i Delhi, oznacza definitywny zwrot w myśleniu Indii o Ameryce. (Źródło: Biały Dom)

To, że amerykańskie wsparcie pojawiło się pośród chińskiego poparcia dla Pakistanu w Kaszmirze i ochrony przed międzynarodowymi działaniami przeciwko terroryzmowi, jest jedną z części rozwijającej się historii sojuszu Indie-USA. Drugi dotyczy samych Chin.

Jeśli wsparcie dla Kaszmiru zbliżyło Rosję Sowiecką do Indii w latach pięćdziesiątych, rozłam między Moskwą a Pekinem w latach sześćdziesiątych umocniła partnerstwo indyjsko-sowieckie. Dziś pogłębiająca się schizma między Waszyngtonem a Pekinem oraz rosnąca nierównowaga między Indiami a Chinami przygotowały grunt pod współpracę Delhi i Waszyngtonu w celu ustabilizowania azjatyckiej równowagi sił.

Oczywiście temat ten był w tle przez ostatnie dwie dekady, gdy prezydenci George Bush i Barack Obama zwrócili się do Indii. Ale to za Trumpa strategia Indo-Pacyfiku została sformalizowana, a Waszyngton zakończył swoje ambiwalencje we współpracy z Indiami w wielu kwestiach, od transferu technologii do Kaszmiru i terroryzmu.

Nie przegap Objaśnionego | Czym jest sieć Blue Dot na stole podczas wizyty Trumpa w Indiach?

W przeciwieństwie do przywódców wielu tradycyjnych sojuszników Ameryki, którzy zwykle traktowali Trumpa jako amerykańską aberrację polityczną, Modi dostrzegł znaczące możliwości w podejściu prezydenta America First, które otworzyło przestrzeń dla Indii na subkontynencie Indo-Pacyfiku oraz w kwestiach bezpieczeństwa i współpraca obronna.

W przeciwieństwie do wielu przyjaciół Ameryki, rząd Modiego był skłonny podjąć pewne ryzyko polityczne, pozorując poparcie dla reelekcji Trumpa na wiecu „Howdy, Modi” we wrześniu ubiegłego roku w Houston. To z pewnością wywołało złą krew z opozycyjnymi Demokratami w USA. Jednak realne zagrożenie dla głębszego partnerstwa nie pochodzi z Waszyngtonu, ale z Delhi. Indie będące w stanie wojny z samym sobą z trudem mogą wykorzystać ogromne możliwości, jakie stwarza faza „hindi-amreeki, bhai-bhai” w stosunkach amerykańskich.

Pisarz jest dyrektorem Instytutu Studiów Azji Południowej na Uniwersytecie Narodowym Singapuru i redaktorem naczelnym zajmującym się sprawami międzynarodowymi dla ta strona internetowa

Podziel Się Z Przyjaciółmi: