Wyjaśnienie: Kim był „Czarny Mozart” i dlaczego nazywał go tak problematycznym?
Francuski muzyk Joseph Bologne, Chevalier de Saint-Georges, pierwszy czarnoskóry kompozytor muzyki klasycznej w historii, wywarł wpływ na słynnego Austriaka Wolfganga Amadeusza Mozarta, przypisując mu przydomek „Czarny Mozart”. Saint-Georges jest tematem nadchodzącej amerykańskiej biografii.
Jeden z najwybitniejszych muzyków w Europie XVIII wieku, Saint-Georges był pierwszym zachodnim muzykiem klasycznym w historii. (Zdjęcie: Wikimedia Commons) W 1778 r. Wolfgang Amadeusz Mozart, nazwisko będące synonimem muzycznego geniuszu, napisał „Sinfonia koncertująca Es (KV 364)”. Utwór, wciąż uznawany za jedno z największych dzieł austriackiej legendy, był wynikiem jego wpływów podczas jego podróży po Europie, z długim postojem w Paryżu — ważnym ówczesnym centrum kulturalnym.
Jest w symfonii fragment, który nie jest ani zwyczajny w muzyce tamtych czasów, ani wspólny dla twórczości Mozarta. Była to skomplikowana sekwencja nut, która wspinała się do najwyższego punktu w crescendo, a następnie dramatycznie schylała się w dół. Muzykolodzy znaleźli uderzające podobieństwa w fragmencie Mozarta z innym znaczącym fragmentem w dziele paryskiego muzyka skomponowanym w 1777 roku. Różnica polegała na tym, że utwór tego ostatniego był tylko o pół tonu wyższy. Poza tym struktury nut są identyczne. To najbardziej bezpośredni wpływ, jaki Mozart wywarł na tym paryskim muzyku, który nazywał się Joseph Bologne, kawaler de Saint-Georges.
Jeden z najwybitniejszych muzyków w Europie XVIII wieku, Saint-Georges był pierwszym zachodnim muzykiem klasycznym w historii. Obaj muzycy spotkali się w Paryżu, w domu hrabiego Sickingena, a także spędzili czas pod jednym dachem w domu krytyka sztuki i dyplomaty Melchiora Grimma.
Niewolnictwo wciąż szerzyło się w Europie, a prawa osób kolorowych były dalekie od uznania. Ale Saint-Georges był aberracją, mistrzem kompozytorskim, który był wysoko ceniony we Francji. Paryżanie go uwielbiali, a on uczynił Paryż mekką symfonii – mówi Gabriel Banat, muzyk i biograf Saint-Georgesa w telewizyjnym dokumencie Le Mozart Noir (2003) o życiu muzyka.
Niedawno, gdy Searchlight Pictures ogłosiło film o Saint-Georges, który ma wyreżyserować amerykańska scenarzystka Stephani Robinson, muzyk wrócił do wiadomości, tym razem nieco więcej ze względu na trwający ruch #BlackLivesMatter.
Nazywanie Saint-Georgesa genialnym muzykiem klasycznym, a następnie nazywanie go Czarnym Mozartem jest postrzegane jako oczernianie jego pamięci i talentu. Był starszy od Mozarta o dekadę i bezpośrednio go zainspirował.
Ekspresowe wyjaśnieniejest teraz włączonyTelegram. Kliknij tutaj, aby dołączyć do naszego kanału (@ieexplained) i bądź na bieżąco z najnowszymi
Wczesne życie
Syn właściciela plantacji białego cukru i kawy, Georgesa de Bologne, drobnego arystokraty, i afrykańsko-gwadelupskiej kobiety, która była osobistą służącą żony Bolonii, Saint-Georges urodził się w 1745 r. w Baillif na Gwadelupie. wysp na Karaibach.
Mozart był młodszy od Saint-Georgesa o dekadę i był bezpośrednio przez niego inspirowany. (Zdjęcie: Wikimedia Commons) Ojciec Saint-Georges uznał swoją kochankę i ich syna, nadał mu swoje nazwisko i przywiózł ich do Paryża. Dzieci urodzone z mieszanych białych i czarnych przodków były wówczas często określane obraźliwym terminem „Mulaci”.
Pędzel z arystokracją
Ojciec Saint-Georges zapisał go do elitarnej szkoły z internatem w Paryżu. W wieku 13 lat został wysłany do Królewskiej Akademii Politechnicznej w Boëssière, jednej z najbardziej renomowanych szkół, aby nauczyć się sztuki szermierki i jazdy konnej, dwóch szanowanych arystokratycznych rozrywek.
Biegłość w sporcie często dawała bilet do wyższych szczebli społecznych. Zanim Saint-Georges miał 15 lat, wyrobił sobie markę, pokonując szanowanych szermierzy w szermierce. W wieku 17 lat został zakwestionowany przez mistrza szermierki Alexandre Picarda, który przed publicznością drwił z niego jako Mulat Boessière'a.
Saint-Georges wygrał pojedynek. Fakt, że wyglądał w określony sposób, sprawiał, że był niepewny… (To) sprawiał, że pracował ciężej niż inni, aby zostać rozpoznanym, mówi Banat. Był chroniony głównie tytułem ojca, a później jego. Nazywał się Chevalier, tytuł odpowiednik angielskiego rycerza.
Przeczytaj także | Kanye West uważa, że Harriet Tubman nigdy nie uwolniła niewolników, inni umieszczają ją wśród największych amerykańskich bohaterów. Kim ona była?
Muzyka klasyczna
Inną arystokratyczną formą sztuki, która cieszyła się wówczas dużym uznaniem, była muzyka klasyczna. Ojciec Saint-Georgesa zatrudniał znanych ówczesnych nauczycieli do nauczania jego syna. Młody chłopak spisał się dobrze, prawie przenosząc technikę miecza prawej ręki na łuk, mówi Banat.
W 1769 r. François-Joseph Gossec, wybitny dyrygent i autor symfonii, który miał również uczyć Saint-Georgesa, założył serię Concert des Amateurs, w której w jednej orkiestrze znaleźli się najlepsi muzycy z całej Europy. Zaprosił Saint-Georgesa, aby dołączył do orkiestry i zasiadł jako pierwszy skrzypek. Był to niecodzienny wybór, ale Saint-Georges zaprezentował spektakl, który zrobił wrażenie na bywalcach.
Po opanowaniu repertuaru muzyki współczesnej Saint-Georges zaczął komponować. Większość jego muzyki była skomplikowana i złożona, z ekscytującymi technikami smyczkowania. W 1773 został zaproszony do kierowania Concert des Amateurs, oznaczającym jego przemianę z muzyka w kompozytora. Wkrótce poruszał się po białych kręgach arystokratycznych, z zaproszeniami na gry na dworach, w tym w Wersalu – gdzie grał z królową Marią Antoniną i zaprzyjaźnił się z jej mężem, królem Ludwikiem XV. Napisał też kilka pierwszych kwartetów smyczkowych we Francji.
Podział rasowy
Pomimo rosnącej pozycji społecznej, Saint Georges kilkakrotnie doznał złamanego serca. Był zapraszany na bale maskowe i salony wpływowych kobiet tamtych czasów, gdzie panie stojące były zafascynowane jego muzyką i egzotycznym wyglądem. Ale żadna z jego serii romantycznych przygód nie rozwinęła się w poważny związek.
Film Searchlight Pictures o Saint-Georges wyreżyseruje amerykańska scenarzystka Stephani Robinson. (Zdjęcie: Reuters) Jego ciemny odcień skóry zmniejszył jego akceptację jako zalotnika na całe życie. W społeczeństwie, w którym się przeniósł, nigdy nie mógł zostać uznany za kwalifikującego się do małżeństwa, mówi Banat w swojej biografii muzyka.
Kiedy Saint-Georges w końcu znalazł miłość w Marii Józefie, żonie starego generała, mieli syna. Ale według Banata mamka z rozkazu generała zaniedbała dziecko i pozwoliła mu umrzeć. Saint-Georges był zdruzgotany. Rozpacz ujawniła się w drugiej części Koncertu skrzypcowego D-dur — delikatnej ofiary z jedną nutą, po której następują trzy inne — requiem za zmarłego syna.
W 1777 r. Saint-Georges postanowił ubiegać się o jedno z najbardziej znaczących stanowisk muzycznych w Paryżu — dyrektora Opery Paryskiej. Był też ulubionym wyborem króla. Ale członkowie zespołu operowego nie byli zadowoleni. Czołowe panie opery — trzy bardzo wpływowe kobiety — napisały list do królowej, że nie chcą poddać się Mulatowi. Odrzucenie było publicznym upokorzeniem Saint-Georges, zwłaszcza że stanowisko pozostało nieobsadzone, ponieważ nie można było znaleźć wystarczająco zdolnego muzyka.
Postanowił nadal pisać opery i skomponował siedem z nich. Zlecił także ważnemu muzykowi, którego znamy dziś jako legendarnego Josepha Haydna i człowieka, który odegrał kluczową rolę w rozwoju muzyki kameralnej, takiej jak trio fortepianowe, napisanie tego, co w przyszłości nazwano symfoniami paryskimi. Dyrygentem ich światowej premiery był Saint-Georges.
Przeczytaj także | Jak czarna kobieta ratowała życie – bez jej zgody i uznania
Polityka a rewolucja francuska
Saint-Georges zaprzyjaźnił się z Filipem, synem księcia Orleanu, jednym z patronów muzyka i bliskim przyjacielem księcia Walii. Był także liderem partii orleańskiej, głównej opozycji wobec monarchii.
Saint-Georges został wysłany do Londynu przez Phillipe'a i on również stał się bliskim przyjacielem księcia Walii. W 1790 r., kiedy pierwsza armia obywatelska potrzebowała ochotników, Saint-Georges zapisał się do służby, stale dając koncerty w ramach służby wojskowej. Kiedy brygada kawalerii kolorowych mężczyzn uzyskała zezwolenie, Saint-Georges został awansowany do stopnia pułkownika i miał nimi dowodzić. Jednym z jej oficerów był Thomas Alexandre Dumas, ojciec legendarnego powieściopisarza, który pisał Hrabia Monte Cristo i Trzej muszkieterowie.
Jednym z oficerów Saint-Georges był Thomas Alexandre Dumas, ojciec legendarnego powieściopisarza Alexandre Dumasa (na zdjęciu). (Zdjęcie: Wikimedia Commons) Saint-Georges dowodził kompanią ochotników pilnujących straży w Bassieux. Po kilku latach walk Saint-Georges został aresztowany i osadzony bez postawienia zarzutów w fortecy Hondainville w północnej Francji. Został zwolniony po 13 miesiącach. Wrócił do Paryża, który stracił już większość swojego uroku i podjął próbę napisania jeszcze kilku kompozycji.
W 1799 Saint-Georges zmarł z powodu gangreny, która wywołała wrzód. Podczas gdy wiele jego muzyki zaginęło podczas rewolucji, około jedna trzecia jej pozostała i jest grana i studiowana z odnowionym zainteresowaniem przez muzyków klasycznych na całym świecie.
Podziel Się Z Przyjaciółmi:
